1. Qolları açdıqda döş ilə qollar arasında əmələ gələn boşluq.
Bayram aşağı əyildi, yerə sərilmiş fəhlələrdən birini qucağına alıb ortadan çıxartdı…
Qaraca çoban yaralı qardaşını qucağına alıb tayaya tərəf apardı.
□ Qucağı uşaqlı – qucağında körpə uşağı olan.
Qucağı uşaqlı arvadlardan bir neçəsi özündən gedib, qarın üstünə sərilmişdi.
// Mehribanlıq və nəvaziş üçün birini qucaqlamaqdan ötrü açılmış qolların tutduğu vəziyyət; ağuş. Qucağına atılmaq.
– Doktor onu qucağına alıb alnından öpər və konfetə qonaq edərdi.
Baba da cücəli toyuq kimi onlara dil tökür, qucağına alır.
// Məc. mənada.
Bir də dilimizdə Vətən sözü var! Ana qucağıdır bu ilahi söz.
Ayna sular qucağında görünür; Div gövdəli, qara üzlü qayalar.
Ulduzlar sönüb gedir göylərin qucağına.
“Sual” romansında çoban həyatını, gözəl mənzərələri təsvir edən Asəf Zeynallı xoş və gözəl təbiət qucağında yaşayan insan varlığındakı mənanı oxşayır.
2. Adətən “bir” sözü ilə: bir qucaq – 1) qollarının arası tutduğu qədər.
[Atakişi:] İndi, qızım, mənim təsəllim bu bir vedrə su, bir qucaq odundur, onu da mənim əlimdən almayın. ;
2) məc. çoxlu, çox.
Məndə sənin bir qucaq sirrin var…
