SABİTQƏDƏM

sif. [ ər. ] Sözünün, fikrinin, vədinin üstündə möhkəm duran, sözündən, vədindən dönməyən; səbatlı, möhkəm.
Zahid, ramazanda mənə bu tövbəni verdin; Get, başın üçün, tövbədə sabitqədəməm mən. S.Ə.Şirvani.
Mən öz əhd-peymanımda möhkəm və sabitqədəməm. M.F.Axundzadə.
Sabitqədəm olsaydı əgər yari-vəfadar; Aşiq dəxi qaçmazdı bəladan, dayanardı. M.Ə.Sabir.

SABİT
SABİTLƏŞDİRİLMƏ

Digər lüğətlərdə

вшить демонстри́ровать неради́вая понто́н уря́дничий выпи́ливание двусто́пный москитный флот не́рпичий оркестрова́ние ощуща́ться посбива́ться реадапта́ция шпа́нский шумли́вость coordinate excrementitious Lear mendicity nontransferable wolver плавкий травиться туркменка чара