1. Şahidlik.
[Ağa Salman:] …Gedim, sərbazları görüm, əhvalat xəbər alım ki, mürafiə vaxtında şəhadətlərini əda etsinlər.
// Dəlalət, sübut.
Xəlqə şərh etmək qəmi-hicrin nə hacətdir mənə; Laləvəş sinəmdəki dağlar şəhadətdir mənə.
□ Şəhadət etmək – 1) bax şəhadət vermək;
2) göstərmək, sübut etmək, dəlalət etmək, təsdiq etmək. Şagirdin cavabları onun zəkalı olmasına şəhadət edir.
Şəhadət vermək – şahidlik etmək, şahidlik göstərmək, gözü ilə gördüyü bir işin həqiqətən olduğunu təsdiq etmək.
[Axund Çimnaza:] Yaxşı, sən öz qızın üçün şəhadət edirsən ki, Səriyyə Qurbana getməyə razıdır?
Oğrular üzə çıxdılar. Amma onlar kor Hümmətin tapşırığı ilə İskəndərin əleyhinə şəhadət verdilər.
2. Şəhidlik, şəhid olma (bax şəhid).
□ Şəhadətə yetişmək – şəhid olmaq, həlak olmaq (yüksək bir amal yolunda).
[Şeyx Nəsrulla qəbiristanlığı göstərib:] Ondan ötrü ki, [bunlar xudavəndi-aləmin] göndərdiyi bəladan qaçmayıb şəhadətə yetişiblər.
◊ Şəhadət barmağı – baş barmaqla orta barmaq arasındakı barmaq (bir şeyi göstərmək istəyəndə bu barmaqla göstərilir).
Kərbəlayı Heydər əmi çıxardı küçəyə, sağ əlinin şəhadət barmağını yuxarı qovzuyub, ancaq mənə bircə bunu deyərdi ki: “Qırışmal! Uşağı döymə!”
Kərbəlayı Xəlil şəhadət barmağını əvvəlcə alnına tərəf uzadıb, sonra üst dodağı qarşısında saxladı.
