TƏBƏRZİN

is. [ ər. ]
1. Baltaya bənzəyən qədim silah. Orta Asiyanın qədim tayfalarının silahları ox, nizə, qılınc və təbərzindən ibarət imiş.
2. Keçmişdə: dərvişlərin gəzdirdikləri aypara şəklində baltacıq.
Boynundan bir çox kiçik və iri muncuqlar asmış bir dərviş əlində kəşkül və təbərzin oxuya-oxuya gedir. A.Şaiq.

Etimologiya

  • TƏBƏRZİN Təbər farsca “balta” deməkdir. Təbərzin “aybalta” (“allebarda”) kimi başa düşülür, zərbə baltasıdır (zin, zən “vurma” deməkdir)
TƏBƏRRÜK
TƏBƏSSÜM
OBASTAN VİKİ
Təbərzin
Təbərzin — Yaxın Şərq xalqlarının ordusunda piyadaların döyüş silahları. Azərbaycan ordusunda oturaq zümrələrdən (tatlardan, talışlardan və s.) yığılmış qoşunda təbərzindən istifadə olunurdu. XIX əsrdən sonra təbərzin dərvişlər üçün simvolik bir əşya olmuşdu.

Digər lüğətlərdə

-ост-(ь) белиберда́ иноро́дцы колосса́льно микрою́бка мормо́н невино́вный поинтригова́ть состри́чь биотелеметри́я молото́к хому́тик обиход сарпинка шейма brass knuckles child-rites guestchamber helisport malt extract Shrove Sunday spring-cleaning teleautomatics сажа стать