UÇUCU

sif.
1. Uçan, havada uça bilən, havada uçmaq üçün düzəldilmiş, ya uyğunlaşdırılmış. Uçucu aparatlar (təyyarə, dirijabl, vertolyot və s.).
2. xüs. Tez buxarlanan, buxarlanıb havaya qarışan, buxar, ya qaz halına keçə bilən. Uçucu maddələr. Uçucu efir yağları. Spirt nə qədər qatı olarsa, o qədər də uçucudur.
UÇOTÇU
UÇUCULUQ

Digər lüğətlərdə

дровца́ иоаки́нф кни́жища лярд цента́вр брасси́ст бу́йвол графи́ня накола́чивать неутоли́мый пассеи́стский приближённые Елисаветград журнал кнастер митра muscologist pinnula rectilineal roorback toe-dancer viniculture дёрнуть порченый фрахтовка