UDUCU

sif.is. xüs. Buğu, nəmi, rütubəti və s.-ni canına çəkən, udan. Uducu cisimlər. Uducu maddələr.
– Bu borular bir tərəfdən təmizləyici cihazlar, o biri tərəfdən isə uducularla rəbt olunur. M.Mövsümzadə.
Kameraya karbon qazı uducuları, havavuran nasos, soyuducu və rütubətudan cihaz birləşdirirlər. “Ümumi zootexniya”.
UDMURTLAR
UDUXMAQ

Digər lüğətlərdə

джигитова́ть зал контрреволю́ция ми́на пересе́в чувстви́лище шлёнский юмористи́ческий зави́дный малоде́йственный начисля́ться стартови́к цензу́рность шапками закида́ть алым integrable meaty mesoscaphe penang lawyer subalpine tonal Tungus гуманитарий односельчанин оркестровый