1. Bərk qışqırmaq, bağırmaq. Nə üçün çığırırsan? Çığırmaqdan səsi batdı.
– Atalar doğru deyib: – Oğru elə çığırdı ki, doğrunun bağrı yarıldı.
// Çığıra-çığıra demək, bərk səslə demək.
Polad çığırdı ki: – Mən bu dünyada; Yaşadım namusla, vicdanla ancaq.
2. Bərkdən ağlamaq, fəryad etmək, haray salmaq, bağırmaq.
Gördüm ki, bir balaca uşaq yıxılıb adamların ayağının altına, çığırır.
O biri otaqda yatmaqda olan Ruqiyyə xanımın körpəsi yuxudan ayılıb çığırmağa başladı.
// Bərkdən özünəməxsus səs çıxartmaq (heyvanlar və quşlar haqqında).
Atlar daha da şiddətlə başladılar çığırmağa.
Hərdənbir kəndin üzərindən yanıqlı-yanıqlı çığıran ( f.is. ) durna dəstələri ötüb keçirdi.