1. Dabanı olan. Dabanlı tufli.
2. məc. dan. Qılçaları qüvvətli. Dabanlı adam.
← DABANLAMAQ
f. Ardınca düşmək, addım-addım izləmək, təqib etmək.
DABANSIZ →
sif. Dabanı olmayan. Dabansız ayaqqabı.