Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • ÜŞKUFƏ

    f. açılmış gül; çiçək

    Tam oxu »
  • ÜŞKUFƏZAR

    f. güllük, çiçəklik

    Tam oxu »
  • ÜŞR

    ə. 1) onda bir (say); 2) məhsulun onda biri miqdarında dini vergi

    Tam oxu »
  • ÜŞŞAQ

    ə. «aşiq» c. 1) aşiqlər; 2) t. muğamatda bir pərdə adı

    Tam oxu »
  • ÜŞŞAQFƏRİB

    ə. və f. aşiqləri aldadan

    Tam oxu »
  • ÜTARİD

    ə. Merkuri (planet)

    Tam oxu »
  • ÜTƏQA

    ÜTƏQA’ ə. «ətiq» c. qədim, köhnə şeylər // antikvariat

    Tam oxu »
  • ÜTL

    ə. 1) heç bir şeyi olmayan, hər bir şeydən mərhum olan; 2) sınıq, xarab, puç

    Tam oxu »
  • ÜYUB

    ə. «eyb» c. eyiblər

    Tam oxu »
  • ÜYUN

    ə. «eyn» c. 1) gözlər; 2) çeşmələr, bulaqlar

    Tam oxu »
  • ÜZAL

    ə. ağır xəstəlik

    Tam oxu »
  • ÜZAR

    ə. yanaq, üz

    Tam oxu »
  • ÜZƏMA

    ÜZƏMA’ ə. «əzim» c. böyüklər

    Tam oxu »
  • ÜZLƏT

    ə. bir tərəfə çəkilib təkbaşına oturma; guşənişinlik, tənhalıq

    Tam oxu »
  • ÜZLƏTGAH

    ə. və f. üzlət yeri, guşənişin adamın yaşadığı yer

    Tam oxu »
  • ÜZLƏTGÜZİN

    ə. və f. bax üzlətnişin

    Tam oxu »
  • ÜZLƏTNİŞİN

    ə. və f. 1) təkliyə çəkilən, bir guşəyə çəkilib oturan; 2) adamdanqaçan, adamyovuşmaz

    Tam oxu »
  • ÜZMA

    ə. ən böyük

    Tam oxu »
  • ÜZR

    ə. 1) tutduğu pis əməl üçün bağışlanmasını istəmə; 2) təqsiri bağışlanma; 3) əngəl, maneə; 4) bəhanə, səbəb

    Tam oxu »
  • ÜZRXAH

    ə. və f. üzr istəyən, bağışlanmasını xahiş edən

    Tam oxu »
  • ÜZRXAHİ

    ə. və f. üzrxahlıq, üzr istəmə

    Tam oxu »
  • ÜZRMƏND

    ə. və f. üzrü, bəhanəsi olan; üzürlü

    Tam oxu »
  • ÜZRPƏZİR

    ə. və f. üzrü olan, üzr gətirən

    Tam oxu »
  • ÜZUBƏT

    ÜZUBƏT1 ə. ailəsiz həyat; kəbinsizlik. ÜZUBƏT2 ə. dadlılıq, ləzzət, şirinlik

    Tam oxu »
  • ÜZV

    ə. 1) insan bədəninin əzası; orqanı; 2) müəyyən partiyanı, təşkilatı və s. əmələ gətirənlərdən hər biri

    Tam oxu »
  • ÜZVİ

    ə. 1) bədən üzvlərinə aid olan; 2) nəbatat və heyvanata aid olan; canlı // orqanık; 3) ayrılmaz, ayrılmayan, çox sıx

    Tam oxu »
  • ÜZVİYYƏT

    ə. üzv olma, üzvlük

    Tam oxu »
  • ÜZZA

    ə. islamiyyətdən qabaq ərəblərin sitayiş etdikləri bütlərdən birinin adı

    Tam oxu »
  • V

    ə. ərəb əlifbasının 27-ci, fars əlifbasının 30-cu, əski Azərbaycan əlifbaının 31-ci hərfi; əbcəd hesabında 6 rəqəmini ifadə edir

    Tam oxu »
  • VA

    f. vay! aman!

    Tam oxu »
  • VABƏSTƏ

    f. 1) bağlı, asılı; 2) kömək, arxa

    Tam oxu »
  • VACİB

    ə. 1) lazım, labüd, zəruri; 2) şəriətə görə icrası tələb olunan; 3) başqası tərəfindən yaradılmamış və öyrənilməsi mümkün olmayan (Allah haqqında)

    Tam oxu »
  • VACİBAT

    ə. «vacib» c. dinə görə yerinə yetirilməsi və ya riayət edilməsi vacib olan işlərin məcmusu

    Tam oxu »
  • VACİBƏ

    ə. vacib olan (iş, şey və s. haqqında)

    Tam oxu »
  • VACİBÜLEHTİRAM

    VACİBÜL’EHTİRAM ə. bax vacibüttəkrim

    Tam oxu »
  • VACİBÜLİTAƏ

    VACİBÜL’İTAƏ(T) ə. bax vacibüttaə(t)

    Tam oxu »
  • VACİBÜLİTAƏT

    VACİBÜL’İTAƏ(T) ə. bax vacibüttaə(t)

    Tam oxu »
  • VACİBÜLQƏTL

    ə. öldürülməsi vacib olan, öldürülməli (adam)

    Tam oxu »
  • VACİBÜLMÖVCUD

    ə. varlığı vacib olan (Allah haqqında)

    Tam oxu »
  • VACİBÜLVÜCƏB

    ə. ən zəruri, ən lazımlı

    Tam oxu »
  • VACİBÜLVÜCUD

    ə. 1) həmişə hər yerdə olan (Allah haqqında); 2) fəlsəfədə: mütləq ideya

    Tam oxu »
  • VACİBÜTTAƏT

    ə. itaəti vacib olan, sözünə və əmrinə qulaq asılması vacib olan

    Tam oxu »
  • VACİBÜTTƏKRİM

    ə. hörmət edilməsi vacib olan

    Tam oxu »
  • VACİBÜTTƏQSİR

    ə. təqsiri göz önündə olan, sözsüz müqəssir olan

    Tam oxu »
  • VACİBÜZZƏKAT

    ə. 1) zəkat düşən, zəkat verilən adam. 2) m. fağır, kasıb

    Tam oxu »
  • VADİ

    ə. 1) iki dağ arasında olan uzun dərə; 2) çay yatağı; məcra; 3) çöl, səhra; 4) sahə; 5) məkan, yer. Vadiyi-eymən Musa peyğəmbərin minacat üçün getdiyi

    Tam oxu »
  • VADİD

    f. yenidən görünmə, yeni baxış

    Tam oxu »
  • VAFİ

    ə. 1) sözünün üstündə duran, əhdə vəfa edən; vəfalı; 2) kifayət edən, tam, bəs

    Tam oxu »
  • VAFİD

    ə. nümayəndə kimi bir yerə göndərilən adam

    Tam oxu »
  • VAFİR

    ə. bol, çox, həddən artıq

    Tam oxu »