İNABƏ(T)
ə. 1) tövbə etmə; tövbə; 2) bir mürşidin təriqətinə daxil olma.
inabət
[ər.] сущ. куьгьн. туба авун, туба.
сущ. устар. 1. покаяние 2. раскаяние; исповедь
is. [ər.] köhn. Tövbə, tövbə etmə