[ər.] сущ. прил. фагъир (1. ажуз, язух, тӀува; динж, ислягь, сакит; 2. кесиб, юхсул, мазлум, муьскӀуьн)
Tam oxu »I. i. the poor thing; the poor; unfortunate II. s. 1. (dinc, mülayim) meek; (cəsarətsiz, itaətkar) humble; 2
Tam oxu »FAĞIR – DƏCƏL O, fağır, nəzakətli, rəhmli bir gəncdir (M.S.Ordubadi); Rizvan ilə beş dəcəl, hər gün burda oynayır (M
Tam oxu »I прил. 1. смирный, спокойный, тихий. Fağır uşaq спокойный ребёнок 2. смиренный (выражающий покорность, кротость)
Tam oxu »is. və sif. [ər.] 1. Aciz, yazıq, məzlum; dinc, sakit. Fağır kişi. – [Nəbi pristav Mehdi bəyi görcək deyinir:] Ə, bu fağırı niyə qəhr edirsən? “Qaçaq
Tam oxu »
