Hiylə, məkr, yalan. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qırmızı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Görsün mən dəlinin indi gücünü, Boyansın əndamı al qana, gəls
Hiylə, məkr, yalan. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Hay-hay deyib tövlələrdə yatandı, Hansı düşmanları atdan atandı? Koroğlunu al dil ilə tutandı, Ölər
Aldatmaq, hiylə işlətmək, tovlamaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Kamandar atar oxunu Al eylədim mən çoxunu
Hiylə qurmaq, aldatmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Tərəf, doğru. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: dəmgil. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Uca dağların başında Ala-dəmgil qar görünür. Mənim bu dəli könlümə Bir alagöz yar görünür
Keçi qəzilindən toxunmuş kilim. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ala-bula rəng almaq, ala-bula olmaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dəlilər qılıncları çəkib taxıla doluşanda qocanın gözləri alacalandı
Köçəri mənzili, çadır. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Yenə axşam yeməyindən sonra hamı böyük alaçığa yığışmışdı
Şəhərin girəcəyində tikilən qapı, tağ. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Eyvazın bədənini as şəhərin alaqapısınnan, qoy bir az gözdağı olsun qudurğannara!
Qızarmaq, rəngdən-rəngə girmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Düzənlik, meydan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Aydınlıq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sübh çağı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dan yeri ağararkən. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Mərhum G.Hüseynoğlu M.Müşfiqin əsərlərini toplayıb nəşr edərkən bu misranı da külliyyata daxil etmişdi
Döyüş vasitələri, silahlar. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Böyük dəstə, kütlə, izdiham. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dəlilər yeriyir, alaylar bükür, Düşmanlar əlindən dad, həzər çəkir, Quşlar qanad salır, şah
Qırmızıca, al rəngdə olan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Azərbaycan dilində sözün məlum mənalarından başqa, dastanlarda “sadə”, “təvazökar” mənasına da rast gəlinir (bu məna dialektlərdə də qeydə alınıb)
1. Vadi. 2. Münasib. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sadə, təvazökar (bu məna dialektlərdə də qeydə alınıb). (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İgid alçaq gərək, alçaq, Atı yüyrək, kəndi qoçaq, Hər yanında ci
Aldatmaq, yalan söyləmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Əlindən vermək; itirmək, döyüşdə itirmək, əsir vermək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: vağya.
Bax: vağya. Aləmi-vağıyada Aslan qardaşını gördü. (“İrvahım”)
Bax: vağya. Bir də gördü, aləmi-vaqidə bir nurani dərviş başının üstündə durub deyir... (“Novruz”)
Bax: vağya. Pəri xanım həmin axsam yatıb aləmi-vəyğada gördü ki, butası Qurbani Gəncəyə gəlib. (“Qurbani”)
Bax: aləmi-zürr. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Ruhlar aləmi. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İnanca görə yaradılışdan öncə ruhlar aləmi olmuşdur və ruhlar aləmi-zərdə yaşamışlar
Tutmaq, saxlamaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Başqası üçün bir şey almaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yırtıcı, ovçu (quş haqqında). (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Oturmuşdum mən xan kimi, Göz yaşım axdı qan kimi
1. Zəbt edilmək, tutulmaq; yaxalanmaq, əsir edilmək. 2. Gücdən düşmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Alıb-vermək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Adlı-sanlı, şöhrətli. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Tanrıdan dövlət istərəm, Qaxetdə bir bağım ola! İçində mərmər hovuzu, Alişan otağım ola!
Yürüş. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yürüş etmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
ərəb. əllaf Taxıl, un, yem, ot və s. alveri edən tacir. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İsabalı göz gəzdirirdi, gördü meydanın aşağı tərəfində bir allaf
Dastanda məcazlarda işlənir. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Çənlibeldən səni deyib gəlmişəm, Alma gözlüm, qız birçəklim Qırat, gəl!
Almasatan. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Pərizad xanım burda qalsın, indi eşit almaçıdan. Koroğlu almaçıya dönə-dönə tapşırmışdı ki, onun gəlişini heç
Gözü su içməmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Biz heç bundan almırıq. (“Həmzənin Qıratı aparmağı”) (“Həmzə-Teymur”)
Qiymətli daş // təşbeh kimi işlədilir. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Almasdan qılıncdır, poladdan yeyə, Çeynərəm dəmiri, üflərəm göyə, Olaram çərxəki,
Bax: almas. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qaşların kamandı, kirpiyin almaz, Hər yandan oxlasan, yaram sağalmaz
Alban. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qızıl. Hər zaman çəkərəm yası, Silinməz könlümün pası; Sərimin getməz sevdası Altun kəmər belə düşdü
Qızıl. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Rəğib bundan keçməsin, Namərd mətləbə yetməsin, broy! Altun kəmər incitməsin, Yar, belinə qurban olayım!
Hazır, müntəzir. Bülbül gül üstündə eyləyir səda, Hər kəs öz işinə olub amada, İnsanlar tamamən çatır murada, Yetibdi mətləbə şadan olubdu
Bax: amada.
O biri, o tərəf, əks tərəf. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)