Sözübütövlük, etibar. Dərdli Dilsuz, nə xəyaldı düşübsən, Bu sevdadan sana xeyri-bar olmaz. Tərgit, sən də çəkmə əfsanə zəhmət, Gözəllərdə heç vaxt be
Bax: beman. Beiman getdi xəbərə, Nə yatıbsan, Tahir Mirzə?! Çəkəcəklər səni dara, Nə yatıbsan, Tahir Mirzə?! (“Tahir və Zöhrə”)
Bax: beyqafil. Beqafildən çıxdı xəbər, Yaralarım qabar-qabar; Xan Zöhrəyə doğru xəbər, Saz sahibi yar necoldu? (“Tahir və Zöhrə”)
Hündür dağın iki təpəsi arasındakı əyrilmiş yer. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) – Oğul, bax gör, bu bel ki deyirsən, bunun hər tərəfində bir uca qaya g
Çaşaraq, qorxub sıçrayaraq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qəflətən qorxmaq, qorxub sıçramaq, qorxaraq oyanmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
fars. – bi-, ərəb. – iman İmansız. Almışdım, ha almışdım, Meylim sənə salmışdım. Beman qarı qoymadı, Mən ki səni almışdım
Bax: beh-bazar. İmran dilli ola, gövhər kəlməli, Bey bazarı, etibarı var gərək. (“Dilsuz və Xəzangül”)
Günahsız. Tayım, tuşum yığılıbdı yanıma, Taqsırım yox, beygünaham, xan əmi! Zalım cəllad nə susayıb qanıma, Qəhrdən bükülüb belim, xan əmi!
bi – fars. + qafil – ər. Qəfildən, birdən. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Gördü bığlar hər biri balta sapından yoğun, en enə gedib, beyqafıl döşəndi bu
fars. – bi-, ərəb. – qafil Qəfildən, birdən. Beyqafildən düşdüm çağa, Yalvarmışam şahlar şaha. Çıxarıban saldı paha, Gəlmişəm, baba, gəlmişəm
Bax: beman. Mətləbinə yetməyən, muradına çatmayan biçarə Fərhad əzəl Şirinin ölüm xəbərini gətirən beyman qarıya bir külüng vurub öldürdü
fars. bi-, ərəb. mürüvvət Mürüvvətsiz, insafsız, amansız, rəhmsiz; ədalətsiz. Ay beymürvət, gəl bir eylə Bu dərdimə çara, deyim
Natəmiz. Axırda bir qoca kişi gəlib çıxdı, Əmraha baxıb gördü, sifəti allanıb. Yanaqları qıpqırmızı qızarıb
Miskin, fağır. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Pələngəoxşar heyvan. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bolu bəyim, tanı məni, Gör necə bəbir, bəbirəm. Öldürrəm, insafım yoxdu, Bir dinsiz gəbir, gəbirəm
fars. bə – üstdə + çeşm – göz Gözüm üstdə, göz üstdə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Həsən xan o saat “bəçeşm” deyib, Alı kişini yanına çağırdı və tapş
Pis, yaman. Gördü ki, onların danışdığı sözlər Əbdülkəbirin bədinədi. (“Dilsuz
Pis, yaman. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Amma çər dəymiş deyirlər yaman bəddi. (“Həmzənin Qıratı aparmağı”)
Qarşılıq, əvəz. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Yalana-yalan oldu, bədələ-bədəl, xan, Allaha niyə and verirsən, mən Halaypozanam
Bədöy (sağlam, qaçağan və köhlən at). (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
fars. bəd + ər. hesab Haqsız. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qul deyərlər qulun boynun burarlar, Qullar qabağında gedən tirəm mən
Bax: bədxoy. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bədxo at kimi nə yüyən verər, nə üzəngi. (Koroğlunun Dərbənd səfəri)
Bədxasiyyət, pisxasiyyətli. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bizdən salam olsun qoç Koroğluya! Bizim qızlar yaman odyanar olur
Bax: bədxoy. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Xeyrinə olmamaq.
Xeyrinə olmamaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
fars. bəd + ər. nə`l Özünü nallamağa qoymayan (at, qatır). (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Nallamağa qoymamaq, imkan verməmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bəli, atın əlləri nallandı, növbə dal ayaqlarına gələndə Qırat başladı bədnallıq elə
fars. bəd – pis + nam – ad Pislikdə adı çıxmış, adı ləkəli, pis ad qazanmış; rüsvayçı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qoç Koroğlu, sən buradan elə belə
Sağlam, qaçağan, köhlən at. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Canım Qırat, gözüm Qırat, Səni minən alar murad
Bəy. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bəyənmək, yaxşı və gözəl görmək, xoşa gəlmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bəylik. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bəyzadə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Öz dəyərində bir əvəz gətirmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dəniz, dərya. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Məni salan qəm bəhrinə, Verən məhəbbət qəhrinə, Od vuran könlüm-şəhrinə, Edən talan-talan sənsən!
Su quşu. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bərk. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Gözətçi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Gözləmək. On bir aydı sər tovlanda bəklədim, Olsana dərdimə bir agah mənim. (“Qurbani”)
XV əsrdə İranda meydana çıxıb sonralar Yaxın Şərqdə yayılmış müsəlman dini təriqətlərindən birinin adı (bu təriqətin müəssisi olan Hacı Bəktaş Vəlinin
Bəlli, tanınmış. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu dediyin bir bəl-bəlidi, Çənlibeldə dövran quran dəlidi, Öz adım Rövşəndi, atam Alıdı, İnan Bolu
Bax: bəl-bəli. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Bax: bələn. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bələdən aşırdı. Elə ki bələdən aşdılar, Koroğlu bir dala baxdı, gördü, tay qəssab Alı onları görə bilməz, qo
Bələdçi. – İndi get, mənim üçün bir bir tərlan və bir bələd gətir... Xidmətçi gedib bir tərlan və bir bələd gətirdi
Yol göstərən, bir yerin yolunu yaxşı tanıyan adam. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu, biz heç bundan almırıq
Dağ aşırımı. Çadırın hər yandan tənəflərini qopardıf, loğalax qayırıf, atının tərkinə bağlayıf, əyağını üzəngiyə vuruf, atının belinə qalxdı
Dağ aşırımı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Ağa, mənim çobanlarım, bax, bu bələnin o biri tərəfindədirlər
1. Oğlan tərəfindən qız evinə göndərilən birinci nişan – üzük və örpək. 2. Məcazi mənada: bəhanə, səbəb, dəlil, tutarğa