1. Uğrunda. 2. Üçün. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Diyirlənmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İki xanla bir araya gələndə, Qurd oyunun aralığa salanda, Kəllələr kəsilib yombalananda Halaylar pozulub, t
Üç qovuşuq yarpaq şəklində yem bitkisi. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qırat, başuva dolanım, Sənə canlar ərzan olsun, Ağca verdim, satın aldım, Tər yo
Atların bərabər yortması. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yumşalmaq; yorulmaq, zəif düşmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dəlilər çox dedilər, Koroğlu az eşitdi
Yumşaltmaq, sakitləşdirmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dəlilərdən bir parası Koroğluya ürək verməyə, onu yoşutmağa başladılar ki, ay Koroğlu, çox f
1. Qayda, nizam, səliqə. 2. Görkəm, sir-sifət, xarici görünüş. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Odu ki, oğlum bağı yör-yöndəmə salır
Ucalmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Udmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Nazik. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Tər geyərsən, tər gəzərsən, Aşığın bağrın əzərsən, Yuxa kağıza bənzərsən, Yaza bilməz qələm səni
Yumşalmaq. Kəmtərin ürəyi yuxaldı, yaxın dostunu, öz sadiq qulunu itirdiyindən kövrəlib görək nə dedi
Yumşalmaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlunu qan götürdü. Ürəyi yuxaldı. (“Koroğlunun Ərzəngan səfəri”) (Hümmət Əlizadə)
Yuxarı, baş tərəf, üst. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Xeyir-dua, son söz. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: yombalanmaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Diyirlətmək, gillətmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Tez onu yumbaladıb gətirdi, mağaranın ağzına tıxadı, dedi
Yumru. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Mələk, buyruqçu, xəbərçi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
At. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yaxantı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yüyrək, çaparaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yüyürmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yüyürtmək, çapdırmaq, səyirtmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: yüyrək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Siyah tellər salma saçax, Qollarında geyim qolçax, Atı yügürük, özü qoçax, Salı ver gəlsin Eyvazı
Yük heyvanı, yük daşıyan heyvan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Hamilə, ikicanlı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: yüyrək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Minə idim Ərəb atın kökündən, Yükrəyindən, bədöyündən, yeyindən, Bir mərd iyid xəbər aldı bəyindən: Bir tər
Hamiləlikdən azad olmaq, doğmaq. Arvad yükünü yerə qoymaq vaxtı olanda qoca Alı kasıb-kusuba nəzir-niyaz verdi ki, siz də mənə dua eləyin, Allah bunu
Cilov, heyvanın başına, boğazına keçirilən ipdən başlıq, yüyən. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qırxmaq, saç və tükləri yolmaq, təraş etmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ürək, qəlb. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ürəkli. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Quşlardan başqa ov heyvanı, yerdə yeriyən, uçmayan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yüyürüş. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: yüsür.
Rahat, dinc. Əllərində yüsür təsbeh yüz dənə, Qorxum budu, göz görməyə, üz dönə, Bir iyid ki ilqarından tez dönə, Mövlam ona qənim olsun sabahdan!
Atın başına keçirilən gəm və cilovdan ibarət qoşqu ləvazimatı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bir az da getməmişdilər ki, Rövşən Qıratın yüyənini çəkib
Qaçağan, bərk qaçan. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bəli, elə ki namələr hazır oldu, qasid bir yüyrək at minib düşdü yola
Bax: yüyrək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Asma beşik, nənni. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Doqquz ay, doqquz gün, doqquz saat, doqquz saniyə əzab-əziyyətini çəkdiyim, yüyürüyünün başını kəsdiy
Üz, sifət. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Soymaq, dərisini çıxarmaq. 2. Üzmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Üzük, barmaq halqası. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Qara qarğa. 2. Məcazi mənada: qara, qaranlıq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dastanda həqiqi mənada işlənmişdir
1. Qara qarğa. 2. Məcazi mənada: qara, qaranlıq. Dastanda təşbeh kimi işlənmişdir. Mən Qənbərəm dağ kimin, Titrəyən yarpaq kimin, Arzını bəzəyəni Qara
Heyvan yuvası, mağara. Haramılar həmin dağda bir zağada məskən salmışdılar. (“Dilsuz və Xəzangül”)
Heyvan yuvası, mağara. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Nökər olan qulluq eylər ağaya, Həramisən, dur sən çəkil zağıya! Yada bel bağlama, qoyar yağıya, Y
Zağ verilmiş, cilalanmış, cilalı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qılıncın ağzı zağlıdı, Dostunun yolu bağlıdı, Koroğlu qəlbi dağlıdı, Qoyma batsın çən-
Fəryad, fəğan, ağlayıb-inləmə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Çox xəstəlik çəkib zəifləmiş adam; üzgün adam. Dialektlərdə həmçinin yalvaran mənasında da işlənir. Qurbani der: mən yemərəm narıncı, Yar yara baxarmı