Azərbaycan dastanlarının leksikası

  • SÜGİLİK

    Şiş, süngü. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • SÜGSÜN

    Ənsə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • SÜXƏNVƏR FARS

    1. Söz söyləyən, danışan. 2. Dilavər, dilli. 3. Məcazi mənada: şair. Mahmud bəy qoşan adam Qurbanini sazbənd Usta Bədəlin dükanına gətirdi

    Tam oxu »
  • SÜLEYMANİ ƏRƏB

    Güclü zəhər. Şər deməsən, xeyir gəlməz. İşdi, elə ki ölmədi, keçdi, onda bir almaya süleymani zəhər daxil edib verərsən, ölüb başımızdan rədd olub ged

    Tam oxu »
  • SÜNİCİ

    Nişanlanmış, damğalı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • SÜNMƏK

    1. Nişanlamaq. 2. Uzanmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • SÜNÜ

    Süngü (süqü), mizraq, qarğı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • SÜNÜCÜK

    Kiçik süngü. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • SÜNÜK

    Kəmik. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • SÜR

    Sür cida; çoxillik qamışın yoğun gövdəsindən hazırlanan nizə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • SÜRAHI

    Bax: sürahi. Sənsən bu dünyada gözəllər şahı, Bədənin büllurdur, boyun sürahı. Dadıma yetişsin qadir ilahı, Alagözlü Leyla xanım, gəl qayıt!          

    Tam oxu »
  • SÜRAHİ ƏRƏB

    1. Su və ya şərab tökmək üçün uzunboğaz şüşə qab; qrafin. 2. Məcazi mənada: gözəlin boyu, gərdəni. Alimdən dərs aldım əlif-bey üçün, Sürahilər düzülüb

    Tam oxu »
  • SÜRDÜRMƏK

    Saqilik etdirmək, şərab gəzdirmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • SÜRƏYYA ƏRƏB

    Yeddiqardaş ulduzlar, ülkər (Dana bürcündə yeddi ulduz topasının adı); ümumiyyətlə, ulduz. Nazlı yar əlindən sinəsi dağam, Sürəyyatək yatmamışam, oyağ

    Tam oxu »
  • SÜRİ

    Sürü, heyvan dəstəsi, toplusu. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • SÜRİMƏK

    Sürümək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • SÜRÜCMƏK

    Sürüşmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • SÜRÜLƏ-SÜRÜLƏ

    Yerin üstü ilə bir şeyi çəkə-çəkə aparmaq, sürüyə- sürüyə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • SÜSƏGƏN

    1. Buynuzu ilə vuran, buynuzlayan. 2. Azğın sığır. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • SÜSƏLMƏK

    Batırılmaq, dürtülmək, saplanmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • SÜSƏŞMƏK

    Buynuzlaşmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • SÜSİLMƏK

    Sancılmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • SÜSMƏK

    Buynuzlamaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • SÜVAR

    Bax: savar.

    Tam oxu »
  • SÜVAR OLMAQ

    Bax: savar olmaq.

    Tam oxu »
  • ŞAH YİGİT

    Böyük bahadır, böyük qəhrəman. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ŞAHBAZ FARS

    1. Tərlan, şahin. 2. Məcazi mənada: igid, qoçaq adam haqqında. 3. Məcazi mənada: məğrur gözələ, gözəlin məğrur gözlərinə, baxışlarına işarə

    Tam oxu »
  • ŞAHINÇİBAŞI

    Ov quşlarına baxan xidmətçilərin başçısı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ŞAHVAR FARS

    Şahlara layiq, şahanə. Şad elədin Qurbaninin didarın, Həsrətin çəkirdim sən kimi yarın, Saldın bağa küllü cəmi dostların, Gözəllər şahvarı canım, xoş

    Tam oxu »
  • ŞAX

    1. Budaq, qol. 2. Üzəri şirniyyat və meyvə ilə bəzədilmiş budaq (adətən, toyda bəy və ya gəlin üçün yaxınları tərəfindən hazırlanır)

    Tam oxu »
  • ŞAQIMAQ

    Çaxmaq (şimşək). (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ŞAQIR

    Şığıyan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ŞAMATA

    Hürmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ŞAMİ GÜNLÜK

    Şamda (Suriyada) tikilən çadır növü. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası) Bu gün Pakistanda işlənməkdədir, al və qara rənglidir

    Tam oxu »
  • ŞANA FARS

    Daraq. Şana olum, zülfünüzə çatılım, Saği olum, dəstənizə qatılım; Əmrah deyər: qul adına satılım, Çıxsın ölkənizə sorağım, qızlar!                  

    Tam oxu »
  • ŞANƏ

    Bax: şana.

    Tam oxu »
  • ŞAPQA

    Papaq, şapka. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ŞATIR ƏRƏB

    1. Çevik. 2. Qulluqda hazır olan. 3. Qabaqda gedib yol açan adam. Yüklənə barxanam, çəkə bir şatır, Özbək dəvələri, misiri qatır, Tənəfləri ipək, atla

    Tam oxu »
  • ŞENLİK

    Kənd, oba, yaşayış məntəqəsi, məskun yer. Bir təpənin başında bir şenlik görünürdü, Aslan dedi: – Qardaş, orda diyən kör-kösək var

    Tam oxu »
  • ŞENNİK

    Bax: şenlik.

    Tam oxu »
  • ŞEŞMƏK

    Açmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ŞEYDA FARS

    Dəlicəsinə vurğun, eşqdən ağlını itirmiş, məftun, divanə. Şeyda bülbül şəklində daha çox işlənir. Deyəsən, şeyda bülbüldü, Baharı yazınan gəlir

    Tam oxu »
  • ŞƏBÇİRAQ

    Qaranlıqda parıltı verən daş; gecə çıraq kimi yanan gövhər. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)

    Tam oxu »
  • ŞƏBİ-YELDA

    Bax: şəbi-yəlda.

    Tam oxu »
  • ŞƏBİ-YƏLDA FARS

    Ən uzun və qaranlıq gecə (dekabrın 21-i, bəzən də 22-də olur). Gözəlin uzun və qara saçları bu gecəyə bənzədilir

    Tam oxu »
  • ŞƏCƏR ƏRƏB

    Ağac. Qul Allahquluyam, ay nəsib eylə! Şəcərdən baş verib, ay nə sib eylə, İskəndər mülküdü, aynası beylə, Nə Cəmşid padşah, nə də cam qaldı

    Tam oxu »
  • ŞƏDDƏ ƏRƏB

    1. Sapa düzülmüş mirvari, inci. 2. Dialektlərimizdə şəddə “qadın baş örtüyü” mənasında işlənir. Gözəllər yığılıb hamısı kəndə, Sənəyin doldurub burdan

    Tam oxu »
  • ŞƏHD ƏRƏB

    Bal, şan balı, şirə. Hər cəfənglər saz götürüb, söz deyib, Şairlik ismini sana çəkməsin. Cibin, milçək, zənbur kimi sızlayıb, Qanqalın şəhdini şana çə

    Tam oxu »
  • ŞƏHLA ƏRƏB

    Ala, ala rəngli (göz haqqında). Gözlərin şəhladı, qaşların qara, Müjganın vurubdu sinəmə yara. Sənsiz bu dərdimə kim eylər çara, Gözüm gördü səni, göz

    Tam oxu »
  • ŞƏHVAR

    Bax: şahvar.

    Tam oxu »