Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.

  • ÇALASƏR

    (Naxçıvan, Ordubad) mətbəxdə su saxlamaq üçün quyuya oxşar yer. – Çalasərin suyuni təzələ (Ordubad)

    Tam oxu »
  • ÇALASI

    I (Ağcabədi, Ağdam, Borçalı, Böyük Qarakilsə, Çənbərək, Daşkəsən, Füzuli, Gədəbəy, Goranboy, Xanlar, Kəlbəcər, Qax, Qarakilsə, Qazax, Tovuz, Salyan, Ş

    Tam oxu »
  • ÇALATI

    (Şəki) bax çalası I. – Fatmiyə dinə bi dıqıdı çalatı versin

    Tam oxu »
  • ÇALAY

    (Ordubad) azacıq böyümüş, yetişməmiş yemiş

    Tam oxu »
  • ÇALCAR

    (Şərur) vəl

    Tam oxu »
  • ÇALÇAMIR

    (Gədəbəy) palçıq. – Pu sa:t dağe:tməyin ləzəti yoxdu, çalçamırdı yeryurt

    Tam oxu »
  • ÇALÇIDAR

    (Gədəbəy) dolaşıq, qarışıq. – Onda yaman çalçıdardı işdər

    Tam oxu »
  • ÇALDIRMAX

    (Gədəbəy) üyütdürmək. – Gediη nən bir az dən çaldırıηnan

    Tam oxu »
  • ÇALƏ

    (Lerik) maya

    Tam oxu »
  • ÇALGEÇİR

    (Meğri) xəbərçi, sözgəzdirən. – Xanlar çux çalgeçir adamdı

    Tam oxu »
  • ÇALĞI

    I (Balakən, Basarkeçər, Cəbrayıl, Gədəbəy, Yardımlı, Goranboy, İmişli, Qazax, Oğuz, Şəki, Şuşa, Tovuz, Ucar) bax çalqi

    Tam oxu »
  • ÇALĞILAMAX

    (Cəbrayıl, Gədəbəy, Şəki, Şuşa) çalğı ilə süpürmək, təmizləmək. – Eşiyi çalğılıyıf palazı salıf otu:rux (Şəki); – Tez oluηnan buraları çalğılaηnan, a

    Tam oxu »
  • ÇALĞU

    I (Cəbrayıl, Zəngilan) bax çalqi. – Çalğunu gəti, bıraları çal, təmizdə (Zəngilan); – Təbriz qarı çalğuynan süpürdü (Cəbrayıl) II (Dərbənd) bax çalqu

    Tam oxu »
  • ÇALXAÇI

    (Bərdə, Gəncə, Xanlar) xəbərçi, araqarışdıran. – Çalxaçı adamnan mə:m zəhləm gedir (Gəncə)

    Tam oxu »
  • ÇALXAMA

    (Böyük Qarakilsə, Xanlar) ovduq

    Tam oxu »
  • ÇALXAR

    (Laçın, Meğri, Naxçıvan) tuluq. – Çalxarı təmiz saxla (Laçın); – Yəxşi çalxar dübir dəisinnən, dana dərisinnən uley (Meğri)

    Tam oxu »
  • ÇALXOR

    (Qubadlı) bax çalxar. – Keçi dərisinnən yaxşı çalxor olur

    Tam oxu »
  • ÇALXOY

    (Çənbərək, Daşkəsən, Goranboy, Qazax, Tovuz) böyük, gen. – Ayaxqabı ayağıma çalxoy olur (Goranboy); – Çəx’mə bö:x’dü, əyağıma çalxoy olor (Qazax)

    Tam oxu »
  • ÇA:LI

    (Mingəçevir, Dərbənd, Oğuz) 1. ərzində, müddətində. – Mən honu un ay ça:lı gözlədim, bir xəbər çıxmadı (Dərbənd) 2

    Tam oxu »
  • ÇALI

    I (Dərbənd, Quba) iri səbət. – Atam arabamızçün bir taza çalı aldu (Quba); – Həsən samanı çalıyə duldurdu (Dərbənd) II (Dərbənd) yayda mal-qara saxlam

    Tam oxu »
  • ÇALICI

    (Zaqatala) çalğıçı. – Yaman çalıcı adamdı

    Tam oxu »
  • ÇALIĞ

    (Salyan) narahat. – Famil çalığ yatandı

    Tam oxu »
  • ÇALIĞLAMAĞ

    (İmişli) çapalamaq, əlayağını oynatmaq. – Uşağı açıblar bələgdən, çalığleyır

    Tam oxu »
  • ÇALIX

    (Bərdə) otu biçilməmiş yer, kiçik sahə. – Ordan ma: bir çalıx saxla

    Tam oxu »
  • ÇALIXLAMAX

    (Cəbrayıl, Yardımlı, Zəngilan) çapalamaq. – Çalıxladı-çalıxladı, keçindi (Zəngilan)

    Tam oxu »
  • ÇALINMAĞ

    (Çənbərək) görünmək. – Qaçağ Əhmət sırahaynnarı qapıya çalındı qayıtdı

    Tam oxu »
  • ÇALITĞAMAĞ

    I (Salyan) o tərəf-bu tərəfə çevrilmək, narahat yatmaq. – Uşax sə:rəcən çalıtğıyıb II (Salyan) çalışmaq, cəhd etmək

    Tam oxu »
  • ÇALKEÇİR

    (Kürdəmir, Mingəçevir) məhəccər. – Qoyma, heyvan çalkeçirə sürtünüp qırar (Kürdəmir)

    Tam oxu »
  • ÇALKEÇİRT

    (Şahbuz) qarmaq. – Çalkeçirt dəmirdən olur

    Tam oxu »
  • ÇALQAX

    (Culfa, Şərur) arıq (heyvan)

    Tam oxu »
  • ÇALQARIŞIX

    (Şəmkir) birlikdə. – Sən də indi biznən gessəη, sava: orya çalqarışıx çatajaxsaη

    Tam oxu »
  • ÇALQAT

    (Cəbrayıl, Xanlar) qarışıq rəngli. – Qoyunumuz çalqat quzu doğub; – Çalqatdı, ağı da var, qarası da (Cəbrayıl)

    Tam oxu »
  • ÇALQI

    (Cəbrayıl, Culfa, Meğri, Zəngibasar) bax çalqi. – Çalqımızı götügünən tövləni süpür (Meğri); – Bi sa:tda on çalqı bağlamışam (Culfa)

    Tam oxu »
  • ÇALQİ

    (Şamaxı) nar, heyva və s. çubuqlarından düzəldilən böyük süpürgə. – Tö:lədən çalqi yox olub

    Tam oxu »
  • ÇALQU

    I (Qarakilsə, Şahbuz, Şərur, Zəngilan) 1. b a x çalqi. – Çalquyu götü, həyəti süpür (Zəngilan) 2. böyük süpürgə düzəltmək üçün istifadə edilən nar, he

    Tam oxu »
  • ÇALQUDUZ

    (Oğuz) araqarışdıran, aravuran. – Bu nə çalquduz adamdı, dünyanı qarışdırır

    Tam oxu »
  • ÇALLAR

    (Xanlar) dağın kol-kosu olan aşağı hissəsi. – Yazbaşı çallarda tuvulğular yaxşı göyərir

    Tam oxu »
  • ÇALMA

    I (Füzuli, Kəlbəcər) suqabı. – Çalmeynan su içirix’; – Çalmeynan tayqulp bir şeydi (Kəlbəcər) II (Ağdam, Xocalı) dəryaz

    Tam oxu »
  • ÇALMAX

    I (Basarkeçər, Cəbrayıl, Göyçay, Mingəçevir, Şəki, Zəngilan) süpürmək. – Çalğunu götü həyəti çal (Zəngilan); – Diyirəm tuğu götür, bir o yən-bu yəni ç

    Tam oxu »
  • ÇALMALAMAX

    (Quba) çalma ilə bağlamaq, örtmək. – Arvad, başuvi çalmala

    Tam oxu »
  • ÇALO:UŞ

    (Tərtər) çalov

    Tam oxu »
  • ÇALPA

    (Gədəbəy) budaq. – Ağacın çalpaları doludu meğveynan

    Tam oxu »
  • ÇALPAÇOVUŞ

    (Bakı) xəbərçi. – Zə:rə lap çalpaçovuş arvaddu

    Tam oxu »
  • ÇALPƏRƏ

    (Meğri) qırma. – Gilizə çalpərə doldurmuşam, atanda çanavarın əhədin kəsəcex’

    Tam oxu »
  • ÇALPOV

    (Zəngilan) suyun iti axan yeri, qıjov. – Çalpova düşəsən, çay səni axıdar

    Tam oxu »
  • ÇALPOY

    (Tovuz) qarlı-yağışlı külək. – Çalpoy gözümüzü aşmağa qoymurdu

    Tam oxu »
  • ÇALVADAR

    I (İsmayıllı, Şamaxı) kirayə ilə yük daşıyan adam. – Çalvadar həmişə ac olar (Şamaxı); – O, çalvadardı, bir təhər öz külfətin saxlıyır (İsmayıllı) II

    Tam oxu »
  • ÇAMAX

    (Şahbuz) bax kamax. – Çamaxnan əliyirix’, so:ra da bi yol xəlbirnən təmizdiyirix’

    Tam oxu »
  • ÇAMÇAX

    (Quba) çəllək. – Nö:üt getirən yərdə çamçaxımız sındı

    Tam oxu »
  • ÇAMXIR

    I (Qazax) kifir, eybəcər. – Nə gözəlliyi var ki, çamxırın biridi II (Gədəbəy, Tovuz) bax çamır. – Camış çamxıra girif (Gədəbəy)

    Tam oxu »