(Şuşa) uşaq oyunu adı
(Ağcabədi) cınaq (toyuqda). – Çəkişgəni mərşdəşillər, so:ra qırıllar; – Çəkişgəni çəkdin, yadda gərəx’ saxlıyasan
(Cəlilabad, Salyan) mərcləşmək, mərc gəlmək. – Üç gün qabağ arvadnan kişi çəkişmişdilər (Cəlilabad)
(Cəbrayıl, Şəki) bax çəkişməg. – Bir qonaxlıxdan çəkişmişix’, kim uduzdu verəcəx’ (Cəbrayıl)
(Ucar) dərman bitkisi adı. – Çəkişotu yarpağını yaranın üssünə qoyurux, yaranın çirkin çıxardır
(Gəncə, Naxçıvan, Ordubad, İrəvan) xörək adı
(Ağcabədi) gönü döyüb hamarlamaq üçün alət. – Çəkməçünü vurursaη gönə, gönün qırışın açır
(Şərur) çəkməçi. – Çəkməduz çəhmə tikər
I (Cəlilabad) çağırmaq. – Yolda Sədəfi çox çəkdüg, eşitmədi ki, eşitmədi II (Cəlilabad, Yardımlı) üyütmək
I (Goranboy) quşatan, quş vurmaq üçün rezindən düzəldilən alət. – Uşaxlar çəkuzandıynan quş vurullar II (Şamaxı) ətdə olan qığırdağaoxşar damar
(Tərtər) quşatan. – Uşaxlar çəkuzatnan quş vurdular
(Zaqatala) çiyələk
(Ordubad) tənəyin budağı. – Mevin çəlin əyərıx, bağlarıx
çəlçö:ür eləməx’: (Basarkeçər) ölçüb-biçmək, götür-qoy etmək. – Çox çəlçö:ür elədim bir şey çıxmadı ◊ Çəlçö:ürə salmax (Basarkeçər) – süründürmək, get
(Bakı) ərəbdovşanı. – Bu gün bir dənə çələ tutdım
(Əli Bayramlı, Quba) arıq, zəif
(Hamamlı) bax kələcöş I. – A:z, dur bir çələçoş qayır yeəx’
(Ağdam, Cəlilabad) istiot. – Mən həyətdən çoxli çələmbir dərdim (Cəlilabad)
(Dərbənd) yeməli yabanı bitki adı. – Səfər əmi çələmir dərmağa qəyələrə kititdü
(Meğri) əkilmək üçün kəsilmiş tənək çubuğu. – Bizim qalxuz bu yil üş yüz min çəlix’ satdı
(Meğri) arıq, zəif. – Çəliqa qışdarq: yaraşır enni tumən geyməx’
(Cəbrayıl) hananın ərişlərini hamarlamaq, nizama salmaq
(Şəki) pis, xoşagəlməyən. – Yaman çəlimsiz üşaxları var
(Yevlax) güclü, qüvvətli. – Xanlar çəlləy adamdı
(Balakən) çalışmaq, işləmək
(Gəncə) bax çəlləşmax. – Savahdan bəri bağda çəlləşirəm
(Zərdab) ölçü qabı. – Nəcəf üç çəlo şahad aldı
(Tovuz) avar. – Çəlpnən gəmiyi basıllar
(Şamaxı) dərvişlərin başlarına qoyduqları toxunma papaq. – Bu çəltari tünd qaradu
(Çənbərək) ocaq daşı. – Qazanı çəlvərin üsdə qoy
I (Tovuz) vaxt. – Gejənin bu çəmində burda nə:zirsən? II (Cəlilabad, Salyan, Yardımlı) imkan. – Mən padşahın qızın sarayə gedəndə görmişəm, çəmim yoxd
(Qax) həyasız
I (Balakən, Basarkeçər, Göyçay, Oğuz, Şəki, Zaqatala) arabanın və ya xışın qolunu boyunduruğa birləşdirən qayış və ya zəncir
(Şamaxı) xəstəlik adı. – Çəmbərək soyuxdan əmələ gəlir
(Gəncə, Goranboy, Qazax) zəhərli böcək. – Uşağın əyağını çəmbərquyrux tişdeyif (Qazax)
(Gəncə) xoruzlanmaq, şeşələnmək. – Elə də çəmbərrəndi ki, diyəsən nədi
I (Zaqatala) səbət. – Bir çəmçi üzüm gəti II (Naxçıvan) alaqdərən. – O çəmçini mə: ver, alağ eli:rəm
(Borçalı, Gəncə, Gədəbəy, Qax, Tovuz) yabanı bitki adı. – Biz çəməni xörə: tökürüx’ (Borçalı); – Çəmənin yaxşı iyisi var (Tovuz); – Dağdan çəmən yığ g
(Cəlilabad) təzək. – Çəməngüli çuala yığallar
(Borçalı) pəncərə şüşəsində əmələ gələn tər. – Eşix’ soyuğ olor, içəridə isdi olor, onda üşşədə çəməyoğ olor
(Qazax) nazlı. – Mallar çıxer örüşə, Quzu ənər əmişə. O çəmxəmli dilbərim. Bir gəleydi görüşə
(Şəki) duman, çən. – Bir də gördün çəmirə basdı yarım dəyqada hər yeri
(Salyan) ustalıqla yanaşmaq, ələ almağa çalışmaq. – Çəmli:b topa bi təpiy vırdım, qapıdan keşdi
(Qax) bax çəmirə. – Çəmrədən biddənə dağ qorınmıy
(Cəbrayıl, Şamaxı) bax çəm III. – Nohurun suyun çən basıb (Şamaxı); – Gölün üzü teyxə qurbağa çənidi (Cəbrayıl)
(Cəbrayıl, Çənbərək, Şəmkir) boyunduruğun alt hissəsi. – Öküz çənaltıyı qırdı, harava döşdə qaldı (Çənbərək); – Boyunduruğun çənaltısı sındı (Şəmkir)
(Şəki) buynuzu qabağa əyilmiş (heyvan). – Çənbərbuynuz kəli satdım
I (Balakən, Şəki) bax çəmbərə I. – Bizim arabanın çənbərəsi təzədi (Balakən) II (Hamamlı, Qazax, Zaqatala) bax çəmbərə II
(Gəncə) bax çəmbərquyrux. – Daşın altında çənbərquyrux var; – Çənbərquyrux vuran yerə tez duzdu qatıx sürt