(Cəlilabad) döyülmüş taxılın içərisində qalan sünbül qırıntıları. – Bığdanın çinəsin ayırun
(Ağcabədi, Bərdə, Salyan) muzd ilə iş görən. – Çinəçi kənardan gəlif muzdnan pambıx yığardı (Ağcabədi)
(Salyan) dilənçilik. – Elə adam var çinəçiliğ eliyir
çinəm-çinəm eləməx’: (Ağcabədi) fikirləşmək, götür-qoy etmək. – Bular çinəm-çinəm elədilər
(Lənkəran) çöl quşu
I (Şərur) büzməli. – Çini tuman hələ indi də var II (Gədəbəy, Kəlbəcər) nəlbəki. – İstəkəni çiniyə qoyollar (Gədəbəy) III (Daşkəsən) ilmək ◊ Çini çalm
(Yardımlı) üst-üstə yığmaq. – Odunnəri bi yerə çinnə
(Çənbərək) quru. – Çinrix’ yığılan ot xarav olmaz
(Göyçay, Xudat, Oğuz, Tərtər, Ucar) ağacdələn. – Çintal dındağıynan ağacı deşir (Oğuz); – Çintal göycə qarğa kimidi (Ucar); – Çintalın peşəsi ağacı de
(Cəbrayıl) təzədən, yenidən. – Əli mə:llim yoxlamanı çintaldan başladı
(Yardımlı) kol-kos. – Bi az çipə yığ, ot <od> qəliyəg
(Yardımlı) kol-kosluq. – Mallari çipitdiyə ötirmişəm
(Dərbənd) yığmaq, toplamaq. – Xanayeki kələmluğdan çipləyib atdular
(Dərbənd) hasar. – Məhəmmədalı təzə çir tikdiritdi
(Şəki) üstünə çıraq qoyulan üçayaqlı dəmir alət. – Saciyax kimi üş qışlı demirdən olurdu çirabban
(Qax) qığılcım. – Bi şillə vurdu, qözümnən çirçirə qopdu
(Mingəçevir, Oğuz) döşəkağı. – Çirhlix’ çox yaxşı şeydi (Oğuz)
(Gədəbəy, Xanlar) bax çilix’ I. – Atım oxxartana tərrəmişdi kin, çim su olmuşdu çirix’ (Gədəbəy); – Çiriyi atın belinə qoyullar kı, kiri getsün (Xanla
I (Ağdam, Cəbrayıl, Gədəbəy, Mingəçevir, Ordubad, Zəngilan) yeməli bitki adı. – Çirişin yaxşı xitəbi olur (Cəbrayıl); – Cirişi doğruyuf fətirin arasın
(Şuşa) qoyun bağırsağından ip düzəldən adam. – Çirişçi Məhərrəmin bir dingili qızı var
(Cəlilabad) iyrənmək. – Əvvəl o qabda yeydim, o qabdən çirkindim
(Şəki) dalaşmaq. – Usuf arvadnan çirpişif getdi
(Zaqatala) çiskin. – Çirseng yağış yağırdı, anam inək sağırdı
(Oğuz) baş yaylığı. – Çirtməni arvatdar başına bağlıyar
(Dərbənd) çiskin
(Dərbənd) çiskinləmək
(Füzuli) torba. – Onu götdü qoydu çisbəndinə
(Çənbərək, Oğuz, Şəmkir, Tovuz) narın yağış. – Yazbaşı çox olur çisəx’ (Şəmkir); – Sə:rdən çisəx’ gəlir (Basarkeçər)
(Çənbərək) narın yağış yağmaq. – Savaxdannan çisəx’liyir
(Ağdam) çisək, narın yağış. – Bu çisəngi laf məni təngə:tirif
(Xanlar) yun darağının ağzına keçirilən taxta. – Min dəfə demişəm ki, darağı çişdix’siz qoymuyun
(Şahbuz) balı çıxarılmış şan. – Çişi əridillər mum olur
(Oğuz) yabanı ağac adı. – Əlli il horda dursa ya hündürrəşir, ya bö:mür çitar, mənfə:ssiz ağaşdı
(Şərur) pambıq. – Mən çi:tdi yığmaxda qalxoza kömək eli:rəm
I (Gədəbəy) naxış, bəzək. – Dəsmələ elə çitəx’ vurmuşum kun, gəl görəsən II (Ağcabədi) evin tavanına döşəmək üçün qamışdan hörülmüş tərəcə
(Oğuz) tələsik, başdansovma tikmək. – Ala bu köynəyi çitələ maηa ver
(Ağcabədi, Cəbrayıl) qarğıdan hörülmüş çəpər. – Çitəmiyə paltar sərmişix’ (Ağcabədi)
I (Basarkeçər, Cəbrayıl, Füzuli, Mingəçevir, Şəmkir) 1. qarğıdan hasar hörmək (Cəbrayıl, Füzuli). – Salman yaxşı çitəmə çitiyir (Cəbrayıl) 2
(Salyan, Yardımlı) bax çitəməx’ I
(Beyləqan) höcətləşmək. – Çitəşməx’ mənasız işdi; – Bir xeyli çitəşdilər, əmə dalaşmadılar
(Ağdam, Mingəçevir, Oğuz) bax çirtmə. – Başu: çitməsini bağla (Oğuz)
(Basarkeçər) çox, bol. – Ağaş bu il çitrax gətirif
(Culfa) xışın bir hissəsi. – Çivi xışda qılıçın qabağına deyirix’
(Bərdə, Cəbrayıl, Culfa, Şərur, Qarakilsə, Tərtər, Zəngilan) sızanaq. – Boynuma çivzə çıxıp, yaman incidir (Zəngilan); – Bizdə çivzə yara adıdı (Ordub
I (Şəki) nəm, yaş. – Çiy olanda tay bağlı:llər tütünü, çiy olanda ovulmur II (Şəki, Tabasaran) şeh. – Gecələr çiy uladu (Tabasaran) III (Şəki) məc
I (Cəbrayıl, Zəngilan) maşınla emal olunan yağ. – Çiyədən xoşum gəlir (Cəbrayıl) II (Ağdam, Bərdə, Cəbrayıl, Yevlax, Zəngilan) çiy südün qaymağı, üzü
(Tovuz) küpə yığılıb saxlanılan qaymaq. – Anama denən mənə yeylaxdan bir az çiyəmə göndərsin
I (Balakən, Hamamlı) meyvə çəyirdəyi. – Hələ alçanın çiyidi bərkimiyif (Hamamlı); – Bu il çoxlu şəftəli çiyidi toplamışam (Balakən) II (Göyçay) şüyüd
I (Ağcabədi, Bərdə, Şuşa, Tərtər, Yevlax) davamlı olmaq üçün köynəyin çiyninə tikilən əlavə parça. – Çiyindirix’ köynəi möykəm saxlıyır (Ağcabədi) II
(Goranboy) çiyində aparılan ağac, budaq. – Meşədən bir çiyindirmə: tidim