(Qazax) otlamaq. – A bala, malları yellə çöfləsin
(Qax) bax çöycə
(Daşkəsən) çökək. – Hop çöx’səy oloy, orya ağajı keçireylər, da çıxası olmoy
(Gədəbəy) hədə-qorxu gəlmək, qısma-boğmaya salmaq. – Nə çöx’- südüfsüη, ə: uşağı, götü göröm burdan
(Bərdə, Tərtər) fırfıra. – Çöjün uzu nəziy olur (Bərdə)
(Qax) büdrəmək. – Ha burda onun ayağı çökəciyər
(Zaqatala) çökək
I (Gədəbəy) biçilmiş ot və ya taxılın yerdə qalan gövdə hissəsi. – Əyğımı atan kimi bir çökür düz barmağımın arasın yardı II (İmişli) kol-kos yarası
(İmişli) kol-kosdan yaralanmaq. – Qoyunun ə:ğı çökürrənif
(Göyçay) çöl işləri ilə məşğul olan şəxs
(Culfa) xörək bişirilən saxsı qab. – Çölmədə ət bişirəllər
(Cəlilabad, Salyan) 1. b a x çölmə 2. dibçək
(Gədəbəy, Naxçıvan, Şərur, Ordubad) bax çölmə. – Çölməx’ləri yü, piti qoyuram indi (Gədəbəy); – Çölməx’də biz qərtop bişirərıx (Ordubad)
(Göyçay, Lənkəran, Masallı) bax çölmə. – Nənəm çölməydə xörəy pişirmişdi; – Çölməy düşdü yerə tikə-tikə oldu (Lənkəran)
(Salyan) dəfə. – Sən onnan da yüz çömçə ötəsən (yaxşısan)
(Ağdam) payızın son ayı
(Çənbərək) toyuq xəstəliyi adı. – Ballının töyğünü çömələn qırdı
çönçə olmax: (Füzuli) kiflənməmək, kif atmamaq. – Xamra vurulan lavaş yaxşıdı, çönçə olur, bir ay qalır
(Cəlilabad) çevirmək, döndərmək. – Üzin çöndərdi oğlı İbrahimə tərəf
(Ağcabədi) inqilabdan əvvəl heyvanların otlaqda otlamasına görə alınan vergi. – Çöpbaşı, yəni heyvanın otduyur düzdə, qoyuna bir abbası, qara mala on
(Şəki) yorğan-döşəyin içərisində işlənib xarab olmuş yun. – İki döşşeyə tezə yün lazımdı, içindəki çöpix’di, ha didif düzəldiyəm bi şey çıxmiyi
I (Ağdam, Basarkeçər, Gədəbəy, Xocavənd, Qazax, Zaqatala) 1. b a x çöpix’ (Ağdam, Xocavənd). – Çömpüx’dən bir şey olmur (Ağdam) 2
(Salyan) ətsiz bişirilmiş borş
(Cəbrayıl, Gədəbəy) çörək vermək, yedirmək. – Qonaxları çayle: f, çörəx’le:f yola saldım (Gədəbəy)
(Kürdəmir) düzənlik, çöl. – Qoyunnar çörmədə otduyur
(Qarakilsə, Şahbuz) yurd, müvəqqəti düşərgə. – Gəlmələr Vəngda yalaçıx çöskü salıblar (Şahbuz); – Bir çöskü saldı bırda (Qarakilsə)
(Qəbələ, Oğuz, Şəki, Zaqatala) mis piyalə, kasa. – Qonşudan bi çöycə un alıf yuxa salmışam (Şəki); – Bir çöycə bozbaş yi:f gəlirəm (Oğuz); – Çöycəni m
(Şəki) qıvrılmaq, yumrulanmaq. – Arxın başində bi dənə qızıl ilan çöycələşif yatmişdi
(Şəki) arabanın hissəsi. – Oxa taxılan hissiyə diyillər çöyən
(Basarkeçər, Çənbərək, Hamamlı) alaçığın orta dirəyi. – Çırıyı dəyənin çöysüsünnən as (Hamamlı); – Bizim alaçığın çöysüyü palıtdandı (Basarkeçər)
(Çənbərək) daraşmaq. – Qoyun sürüsü biçənə: çöysümüşdü
(Çənbərək, İmişli) bağırsaq. – Qoyunun çözün siniyə yığdım (Çənbərək); – Çözzən gəti, tök ocağa bişsün (İmişli)
(Yardımlı) bax çözdəməx’. – Sapı çözdəməginən
(Ağdam, Borçalı, Cəbrayıl, Culfa, Çənbərək, Xanlar, Meğri, Şahbuz) açmaq, uzatmaq. – Bağırsağı çözdəllər, ipi çözdəllər (Xanlar); – A:z, o baramanı ni
(Cəlilabad, Sabirabad) açmaq. – Bu kəndiri çözəliyə-çözəliyə dalımcan gələrsən (Sabirabad)
(Gədəbəy, Gəncə, Şərur) bax çözələməg. – İpi çözələmə hayıfdı (Gəncə); – Niyə çözəleysiη, a:z, sapı? (Gədəbəy)
(Ağdam) çürük. – Elə qoz var çözərəy olur, yeməli olmur
(Çənbərək) ərimək. – Qar çözüyür güneylərdə
(Xanlar) çuvala yığmaq, doldurmaq. – Şadarə:tireydix’, şadaradan da çıxeydi taxıl, sonra bir yerə tığleydıx, soηra çualleydıx
(Şamaxı, İrəvan) külqabı. – Çubuğaltını ver (Şamaxı); – O çubuğaltını bəri gəti (İrəvan)
(Zaqatala) bax çöçüy. – Çuceyin əsgərdən kağızı gəlibdi
(Quba) bax çodi
(Quba) samovarın altına qoyulan qab. – Get bayirdan çugunu gətir
I (Ağcabədi, Basarkeçər, Borçalı, Böyük Qarakilsə, Daşkəsən, Gədəbəy, Gəncə, Goranboy, Göyçay, Kəlbəcər, Xanlar, Qazax, Salyan, Şuşa, Tərtər, Tovuz) x
(Şəmkir) xəbərçi
(Tovuz) xəbərçilik. – Çuğulçuluğ eləmə, yekə oğlansan
(Basarkeçər) (b a x məna) çuğulla divarın əyriliyini ölçmək, müəyyənləşdirmək. – Bax, bırda çuğul çuğulladı
(Bakı) emallanmış kiçik və dərin qab
(Qəbələ) qadın yaylığı. – Lalazar xala məclisdə çuqqusuz oturmuşdu
çul düşməx’: (Cəbrayıl, Mingəçevir, Salyan, Oğuz) yorulub əldən düşmək, taqətdən düşmək. – O qədir işdəmişəm ki, yap çul düşmüşəm (Cəbrayıl); – Gidif