(Şamaxı) bax sitəzə
(Şamaxı) həyasızlaşmaq, sırtıqlaşmaq
(Qafan, Qazax) soyuqdan əsmək, titrəmək. – Genə qış gəlməmiş nə tez sitirsən? (Qafan)
I (Cəlilabad) balta sapının əyri hissəsində çıxıntı. – Baltanın dik yerü oley, özi də əgri olan yerü, biz ona deyüg siv II (Masallı) künc
I (Şuşa) qığırdaq II (Borçalı, Bolnisi) astana
(Gədəbəy) qapı tayını çərçivənin alt və üst tərəflərinə bənd edən çıxıntı. – Sivəx’ qapının çərçivəsinə vuruloy
(Balakən, Gəncə, Qax, Şəki, Zaqatala) bax sibinc. – Uşağın sivinci dağıldı (Zaqatala); – Sivinci təmizlə (Gəncə)
(Naxçıvan) sırtıq
(Ağbaba) yabanı bitki adı
(Cəbrayıl, Zəngilan) körpə göy lobya. – Nənəm mənə sivirsal bişirib (Zəngilan)
(Bərdə, Cəbrayıl, Zəngilan) büsbütün, tamam, xalis. – Ət sivirt yağdı (Bərdə); – Ət almışdım, svirt yağdı (Zəngilan); – Qoyun kəsmişdix’, sivirt yağ o
(Qarakilsə) təmizləmək, ayırmaq. – Ətin tamam sivirtdiyip sümüyün ma: verirsəη
(Gəncə) bax sibinc. – Bazardan bir siviş al
(Qafan) bir bəhanə ilə aradan çıxmaq, əkilmək. – Həsən övdən sivişib qaçdı
(Laçın) sırtıq, həyasız, abırsız. – Sivrilmişin biridi, onnan danışma
siydən düşməg: (Salyan) hörmətdən düşmək. – Hafis yap siydən düşüp, heç kim sözünə baxmır
(Bakı) üzüm növü
(Bakı, Quba) bax siyapır (1-ci məna). – O nə siyafur adamdu (Bakı)
(Şamaxı) xırda daş parçası
siyala vurmağ: (Quba, Tabasaran) yel vurmaq (taxıl, meyvə, tərəvəz və sairəni). – Bustanun tağları siyala vurutdu, yanub kititdü (Tabasaran)
(Kürdəmir) genişağızlı mis qab. – İndi siyan az işdənir
(Cəlilabad, Göyçay, Salyan, Şamaxı) 1. həyasız 2. məc. qorxulu (Cəlilabad). – Nə siyapır uşağdı bı, adə? (Salyan); – Mösi siyapır adamdı, it kimi sülə
(Bakı, Xaçmaz, Quba, Qusar) bax siyapır 1. – Bu uşağ çox siyapur işağdu a: (Bakı); – Çux siyapur uşağdu (Quba)
(Tovuz) tək, yalqız. – O, siyatay idi, özündən başqa heç kimi yox idi
(Mingəçevir, Oğuz) 1. birrəng, saya (parça və s.) (Mingəçevir, Oğuz). – Qabaxlar düzəldirdilər siyato:, bü:n de:r huna bir bəzəx’ də vur (Oğuz) 2
I (Qazax, Şəmkir) əliboş, yaraqsız. – Yola siyatoy getməy yaxşı döyü (Qazax); – Dalaşanda siyatoyudu əlim, yoxsa vuruf başın yarardım onun (Şəmkir); –
(Füzuli) ikitəkərli araba
(Cəlilabad) 4 kq
(Şahbuz) bax siəzi. – Dünən tükannan bir siyəzən un aldım
(Cəlilabad, İmişli, Kürdəmir, Lənkəran, Masallı, Sabirabad, Salyan, Şamaxı) bax siəzi. – Siyəzilərə taxıl doldurduğ (İmişli); – O siyəzini buryə:tir;
siyidix’ vurmax: (Qarakilsə) soyuqdan titrəmək
(Qazax) 1. arıq 2. zəif ◊ Siyilcimə dömməx’ – çöpə dönmək. – Uşax elə xaraf oluf ki, illaf siyilcimə dönüf
(Bakı) sırtıqlaşmaq. – Lap siyinsiyib a:, nə di:rsən qulağna girmir
(Basarkeçər) bax sivirquyruğu. – Bö:ün birəz siyirquyruğu yığ, gedəx’ balıx tutmağa
(Göyçay) göy lobyadan hazırlanan xörək. – Bu gün biz siyirma bişirmişdig
(Mingəçevir) taxılbiçmə üsulu
(Çənbərək, Meğri) üşümək. – Qış gələndə siyideyix’, yay da gələndə qızeyix’ (Meğri); – İsmeil sırahaynnarı Qırasnınıη arasında siyidirdi, görən nejold
(Xaçmaz) az (suya aiddir)
I (Bakı, İsmayıllı, Quba, Şamaxı) nəsil, övlad. – Cəmaləddinün iki uşağı vardı, ikisi də üldi, hindi so: dərdi çəkədü (Quba) II (Kürdəmir) çalınmış ot
(Gədəbəy) büsbütün, tamam, tamamilə. – Bu məhlə soadax daşdı
(Ağsu, Bakı, Göyçay, Kürdəmir, Qazıməmməd, Quba, Zərdab) bardaq. – So:çadan sərin su gət içim (Ağsu); – Ay qız, bir so:ça su gəti (Zərdab); – Keçmişdə
(Əli Bayramlı, Salyan) yumruq. – Böyrünnən elə bir sodu vurdum ki, ağzını bir dəfə aşdı
(Saatlı, Salyan) məc. vasvası. – Mə:m yoldaşım sofı adamdı (Salyan)
(Cəlilabad) səngər. – Davada bizi sofqada yuxi apareydi
(Salyan) vasvası. – Qoşımız yaman sofsofidi
(Ağcabədi, Borçalı) bax sofi. – Sofu adamnan yaşamax çox çətindi
(Basarkeçər, Tovuz) bax savajax. – Get soğacağı bağla də:rmanı işdədəx’ (Basarkeçər); – Də:rmani işlətməy üçün, yatırmağ üçün olan su qapısına soğacax
(Qazax) dəyirmana su buraxılan yer. – Taxtanı soğağıη ağzına qoy
(Bərdə, Borçalı, Çənbərək, Daşkəsən, Xanlar, Qazax, Tərtər, Tovuz) 1. xörək adı (soğan, yağ, su, kartof və quru çörəkdən hazırlanır) (Bərdə, Borçalı,
(Cəlilabad, Füzuli, Şamaxı) xörək adı