I (Salyan, Yardımlı) ruh. – Yağın onun rufu tutub səi. (Salyan) II (Cəbrayıl, Salyan, Yardımlı) sirsifət
(Bakı) həyasız, davakar (adam)
(Salyan) çoxbilmiş. – Ağazər çox rum adamdı
(Bakı) 1. təzə 2. körpə 3. yumşaq. – Bir bax, çox ruma ətdü; – Uşağın sümigi rumadu
(Cənubi Azərbaycan, Göyçay) çil toyuq
(Bakı) bax ruitən
(Bakı) gözəllik
(Lənkəran) quş ovlamaq üçün qurulmuş tor
(Ordubad) zökəm. – Mən yaman rükəm olmuşam
(Lənkəran) balış üzü
(Meğri) 1. ağıl 2. huş. – Mısdafada rüş yoxdu. Ss
(Gəncə) üzüm növü adı
(Dərbənd, Tabasaran) ölçü qabı (təxminən 20 kq buğda tutur). – Bir sabı səkkiz səh buğda tutadı (Tabasaran)
(Ağcabədi) arabanın oxunu sabunlamaq üçün mal buynuzundan hazırlanan sabunqabı. – Sabınnıx aravanın cağınnan sallanır
(Cəbrayıl, Şamaxı, Ucar, Zəngilan) qabırqa. – Elə vırıf ki, sabırğalarım indi də ağre:r (Zəngilan); – Bü:n sabırğamın ağrısı azalıf (Ucar) – Onun sabı
(Dərbənd, Tabasaran) bax sabınnıx. – Sabinbuynuz ərəbəyə sabin vurmağçun uladu (Tabasaran)
(Dərbənd, Quba) bax sabı. – U illəri yaxşı bitirməmişdi mənim teregim, üç sabu, iki səh quz çıxdı (Dərbənd)
(Göyçay) üzüm növü adı. – Bu yıl sabuni üzim çoxdı
(Qafan) yabanı bitki adı. – Sabunotı güney yerdə bitər
(Mingəçevir) səpələnmək
(Qafan) bax sajarası. – Şəhərə gedəciyik, nənəm sacarası bişirir
(Şamaxı) qırma əvəzinə işlədilən cuğun qırıntıları. – Övçi tüfəyinə bir yekə o:uc sacpara doldırdi
(Qazax) tələsik bişirilən çörək. – Sacüsdü unu tez qutarar
(Qazax) balkonun qabaq tiri
(Başkeçid) fahişə
(Zəngibasar) tamamilə, büsbütün. – Dedix’lərin hamısı sada yalandı
(Qazax, Mingəçevir) evin damını örtmək üçün qamışdan hörülmüş tərəcə. – Ho:çular damın sadalını yaxşı örtüflər (Qazax)
(Meğri) zərər, ziyan
(Salyan) ürəkgetmə, ürəkkeçmə. – Sabirin qızın tez-tez sa:datdama tutur
(Qax) demək, söyləmək. – Mağa bax, hələ sən nə saddıysan?
(Qax, Zaqatala) qəmli mahnı
(Biləsuvar, Çənbərək, Göyçay, Qazax, Meğri) şaqqıldaq. – Qoyunun sadırı çobana ətir kimi ilənir (Qazax); – Çovannarın üstü yazda sadır olur (Göyçay) ◊
(Biləsuvar, Qazax) şaqqıldaqlı. – Sadırrı olor qoyunun quyruğunun altı (Qazax); – Qoyunu yudum, yaman sadırrıymış (Biləsuvar)
(Bərdə, Qazax, Tərtər, Yevlax) bax sap. – Sən saf yaxşı adamsaη (Bərdə); – Söynün oğlu saf özünə oxşo:r (Qazax)
(Yardımlı) arxayın olmaq. – Görənnən so:rə saf düşdüm
saf-saf olmağ: (Quba) deşik-deşik olmaq. – Əleg lap saf-saf olub gidib
safa olmax: (Ağdam) gecikmək (mövsümə aiddir). – Bitgi safa olan ili gec yetişir
(Cəbrayıl) sağlam, salamat. – Bəbir safbədirdi
(Salyan) sağlam. – Xalxın safçillə uşağın apararsan, xəsdələnər
(Gəncə, Tərtər) üzüm növü adı. – Safdadurmaz sap şirin üzümdü (Tərtər)
(Ağdam) qaçmaq. Safqarıldı, ya:nı hamısı qaşdı
(Başkeçid, Bolnisi) 1. çömçə 2. abgərdən
(Ordubad) tülküyə oxşar vəhşi heyvan adı
(Salyan) vasvası. – Sabir kişi safsafıydı
(Qazax) lap dolu, ağzına qədər dolu. – Qavı safsilələmə dolduruf apardı
I (Quba) içərisinə iynə, sap və s. qoymaq üçün küləşdən hörülmüş sandıqça. – Fatimə xalanün safudi itib, uni axtaradəm II (Quba) küləşdən toxunmuş pap
(Meğri) daşın üzərində təbii yaranan çuxur
(Yardımlı) alaquyruq. – Bi sağal tülkü girib lölə <hinə>
(Bakı) saxsı. – Tükanda yəxşi sağalu qablar var