(Kürdəmir, Şamaxı) kirli, çirkli. – Zalım qızının hər vaxt üstbaşı sasmağlı olur (Kürdəmir); – Nə sasmağlısan? (Şamaxı)
(Zaqatala) iri qıyıq
(Şəki) səpmək. – Biyil un put çəltik saşmişəm
(Balakən) cüyürəoxşar dağ keçisi. – Sipatı cü:rə oxşuyur, buynuzu geriyə yatıxda olur satginin
I (Ağcabədi, Ağdam, Ağdərə, Basarkeçər, Bərdə, Cəbrayıl, Gəncə, Xocavənd, Qafan, Qazax, Laçın, Şəki, Zəngilan) 1
(Dərbənd) bax satıl III. – Satılça su içən qabdı
(Qax) bax satıl (2-ci məna)
(Quba, Zaqatala) 1. b a x satıl (2-ci məna) 2. alət adı. – Çoban Yüsüfün satuli yəkədü (Zaqatala); – Mənim satulum çux güzəldü (Quba)
(Ağdam) bax savlamax. – Mən ülgüş saulamağı bilmirəm; – Kərəntini təzəcə saulamışam, sən öl, tük götürür
(Zəngilan) dəryaz, oraq, dəhrə və s. itiləmək üçün polad alət. – Orax kəsmiyəndə savnan ağzın sürütürüx, so:ra yaxşı kəsir
(Cəbrayıl, Qafan, Qarakilsə, Meğri, Ordubad, Zəngilan) 1. gec (Qafan, Qarakilsə, Ordubad). – Sava əkilən taxıl bizim dağlarda gəlip yetimir (Qarakilsə
(Cəbrayıl, Füzuli, Zəngilan) bax savajax. – Suyu savacaxdan sav, gessin ə:nə (Zəngilan)
I (İrəvan) sahə suvarıldıqdan sonra suyun kəsilib axıdıldığı yer. – Əyə Həsən, suyu bir savax yoxdu ki, savasan gedə II (Meğri) suyu sovrulmuş dəyirma
(Cəbrayıl, Laçın) dəyirmana və sairəyə su buraxılan yer. – Dəyirmanın savacağında ilişif qalıf (Laçın)
(Biləsuvar) kirəmit
(Biləsuvar) kirəmitli. – Bizim kolxozun idarəsi savallıdı
(Gəncə, Şuşa) qızıl və gümüş şeylərinin üzərindəki naxış ◊ Savat vurmax (Şuşa) – qızıl və gümüş şeylərinin üzərinə naxış vurmaq
(Gəncə) qızıl və gümüş şeyləri naxışlamaq. – Qaşıxlar savatdanıf
(Gəncə) naxışlı (qızıl və gümüş şeylərinə aiddir). – Savatdi gümüş qaşıxlardı
(Quba) armud növü adı. – Savatildən anamız qax qurutdi
savıya qalmax: (Şahbuz) qısır qalmaq. – Bıyıl bizim inəh savıya qalıb, doğmayıb
(Goranboy) boş, işsiz. – Nə vaxt istəsən dənini gətir, dəyirman savıxdı
(Mingəçevir) bax sabuni
(Şəki) bax sabınnıx. – Savınnığa birəz savın doğra
(Qazax, Mingəçevir) bax sabırğa. – Ağaşdan yıxılmışam, savırğam batıf (Qazax)
(Cəbrayıl, Zəngilan) inildəmək, zarımaq (ağrıdan). – Gədə bayaxdan yaman savıtqıyırdı, indicə sakitdəşib (Zəngilan)
(Culfa) yetişməmiş, kal (ərik)
(Cəbrayıl) həvəskar
(Cəbrayıl, Şahbuz) kəsici alətləri itiləyəndən sonra qılovunu almaq. – Ülgücü, ya da pıçağı itilədirsən, ağzın iraslamax üçün savlıyırsan; – Piçağı sa
(Oğuz) pendir mayası. – Savonu vurullar sütə, olur dələmə
(Cəbrayıl, Füzuli) döşəkağı. – Ziba yatağa savrıx çəkdi (Cəbrayıl)
(Qax) çaxmaq daşından od almaq üçün polad alət
(Şərur) arzulamaq. – Elə dünənnən sə: savutquyuram
(Meğri) bozumtul. – Töyıx ferməsində bir iri savzavar xurız var
(Basarkeçər) yabanı soğan. – Birəz çörəx’ götü, gedəx’ savzı ye:əx’
(Bakı, Quba, Salyan) hamar, düz. – Bıra say yerdü; – Mığanda say yer çoxdu (Salyan); – Findiğdə yaxşı say ağac uladu (Quba) Say qoymax (Karvansaray,
(Salyan) üst-üstə. – Paltarrarı ütilə, say-say yığ şifanerə
I (Quba) yüngül, səthi. – Güllə ayıya saya dəgdi, üldürmədi II (Ağdam, Bakı) bax say. – Saya təxtədə tilişgə ulməz (Bakı) III (Bakı) suda dayaz yer IV
(Füzuli) yazılı məlumat
(Şəmkir) yaxşılaşmaq, sağalmaq. – Əlimdəki yara sayalanıf
(Ucar) bax saya IV. – Sayana toyda aşığ olmaz, çalğı olmaz; – Sayana toyda adam az olar
(İmişli) sayma, yoxlama. – Hər ay qoyunda sayğı olor; – Sayğıda yüz quzumuz olmuşdu
(Şəki) sakitləşmək, seyrəlmək. – Məclis dağıldı, ara sayxaşdı
(Cəbrayıl) aralanmaq
(Qazax) gizlin
(Qazax) xəstə
sayıl-bayıl danışmağ: (Quba) sayıqlamaq. – U lap hindi sayıl-bayıl danışadı
(Salyan) dilənçi. – Sə:n sayılçıdan neyün artığdı, sayılçı sənnən yaxşıdı
(Qazax) bax sayıl ◊ Sayır olmax – xəstələnmək. – Səni görüm sayır olasan
(Şahbuz) bax sayıl-bayıl danışmax. – Sərxan çox naxoşdı, sayır-bayır danışır