I (Kürdəmir, Tərtər, Zəngilan) bax təpbək II. – Böyün bağ təpeyssı͂:z? (Zəngilan); – Məktəbin bağında xeyli yer təpdim (Kürdəmir); – Cijim baxçada yer
(Şəki) təpikləşmə. – Ədə, bu nə təppəkodu?
(Xaçmaz) həddindən artıq dolu, ağzına qədər dolu. – O, çuvalı samannan təppətox doldumuşdu
(Dərbənd) xonça. – Hamı partalı təpsilərə düzədig; – Hamı başına bir təpsi qoyub partal aparadig
I (Sabirabad) 1. pis 2. dolaşıq ◊ Tər gətirmək (Sabirabad) – 1. düz gəlməmək; 2. dolaşığa düşmək. – İşin deyəsən tər gətirib II (Ağdam) bax ter
tə:r eləmək: (Bakı, Salyan, Şəki) 1. küsmək 2. incimək. – Söz didıx, tə:r elədi getdi (Şəki); – Mən tə:r elədim, qonaxlığa getmədim (Salyan); – Gənə n
(Oğuz) halva növü
(Qax) ilıq su
(Lənkəran) göyərti, yumurta, yağ və sairədən hazırlanan xörək
(Quba) şkaf
(Dərbənd) bax teregdeşən. – Tərəgdeşən ala-bəzəg uladu
(Cəlilabad) rəhm
I (Ağbaba, Başkeçid, Bolnisi, Hamamlı) rəf. – Qab-qacağu tərəyə düz (Ağbaba); – Tərəx’ qab-qacax yığmaxdan ötürüdü (Bolnisi); – Boşqabları tərəyə yığı
(Zaqatala) şüyüd
(Ağdaş) ölmüş adamın malını bölüşdürmə. – Əhmədin atası ölənnən iki gün so:ra tərəkə oldu (Ağdaş) ◊ Tərəkə qalmağ (Bakı) – yiyəsiz qalmaq
(Ordubad) şaftalının bir növü. – Bu il çox tərəli mirabbası qayırdıx
(Xaçmaz, Quba) tələsik, təcili
(Başkeçid) arabanın hissəsi
(Qazax, Şəmkir, Tovuz) böyük ayı bürcü, yeddiqardaş ulduz. – Tərəzilər yeddi dənə olor, üçü bir tərəfdə, üçü də bir tərəfdə, biri də ortada
(Qax) 1. ilıq 2. mülayim
(Kəlbəcər) unutmaq, yaddan çıxarmaq. – Mən yekəlix’də adamı tərgidifsən?
(Biləsuvar, Mingəçevir, Naxçıvan, Şəki) halvanın bir növü. – Dünən dayımgilə gedəndə ollarda tərhalva bişirirdilər (Naxçıvan); – Tərhalvanı qocalar ço
I (Bakı, Kürdəmir, Şərur) ərköyün II (İmişli, Kürdəmir) 1. zərif 2. gözəl, təravətli. – Tərxan mahudu koldakosda geymək olmaz (Kürdəmir); – Bi yaxşı t
(Qazax, Tovuz) mahmızlamaq, atın qabırğalarına ayaqla vuraraq onun yerişini sürətləndirmək. – Atıηı tərkimlə hava sərinkən öyə çatax (Tovuz)
(Şəki) natəmiz, murdarçı. – Çox tərkisalat arvatdı Əsməd arvad
(Şərur) həzm etmək. – Tikə: yaxcı çeynə, tərlə eliyəmməssən
(Gəncə) xırda yarpaqlı, zoğlu, yeməli yabanı bitki adı
(Ağcabədi, Basarkeçər, Mingəçevir) bax tərpədöyün. – Tənbəllix’ eləmə, bir tərpətöyün aşı bişi (Ağcabədi)
(İrəvan) bax tərpədöyün
(Bakı, İmişli, Salyan, Şamaxı, Şərur) yəhərin altından atın belinə qoyulan keçə parçası. – Tərrigi yəhərin altdan qoyuruğ atın belinə (İmişli) ◊ Tərri
(Ağdam, Bərdə, Qazax) bax tərriğ. – Ə, bəs tərrix’ hanı, belə də at yə:rrərrər? (Ağdam); – O keçədən bir tərrix’ kəs düzəlt, bizim atın tərriyi xarab
(Dərbənd) armud növü. – Tərsani turş ulduğuçin adami buğadu
(Borçalı) mürəkkəbqabı. – Tərsədə mürəkkəb olar yazmağa, başıaşağa tutanda tökülmer o
(Qazax) balıq tutmaq üçün tor vəzifəsini görən xüsusi səbət. – Biz balığı tərəsəvətnən tutorux
(Ağdam, Şuşa, Zəngilan) təkrar xəstələnmək. – İki ay bir üzümün üstə yatdım sətəlcəmnən, təzə-təzə yaxşılaşırdım genə azarım tərsix’di (Ağdam); – Gədə
(Zaqatala) 1. düşməncəsinə münasibət bəsləmək 2. əksinə çıxmaq
(Mingəçevir, Naxçıvan, Zəngilan) at peyini. – Bir az təs qurutmuşux (Naxçıvan)
(Mingəçevir, Naxçıvan, Zəngəzur) ifraz etmək (atlarda). – Minmişdim ata, gedirdim, birdən at təsdədi (Zəngəzur)
(Basarkeçər, Xanlar) qadın baş bəzəyi, fata. – Təsəx’qavağın arvaddar alınnarına bağlardı (Basarkeçər); – Oğlan adamnarı qız öynə təsəx’qavağı apareyd
(Basarkeçər) qadın baş bəzəyi. – Təsəkidə pərəx’ qızıl olardı
(Ordubad) araqçın, baş örtüsü. – Təskullahı bizdər qoymarıx
(Qarakilsə) bax təsdəməx’
(Zəngibasar) xəcalət. – Hələm də səni yörəndə o:şin <o işin> təsmətinnən ölürəm
(Ağdaş) bax təsdəməx’. – At təsniyif pəyəni buluyufdu, get pəyəni kürü
(Meğri) at peyini. – Lumi dibinə təssex tökallar
(Borçalı, Qazax) lovğa, ədəbaz
(Qazax) lovğalıq, ədəbazlıq. – Təşəxorrux eler şafqeyi geymer, de:r gərəx’ şikara papax olsun
I (Ağdam, Cəlilabad, Quba, İmişli, Kürdəmir, Goranboy, Salyan) nadinc, dəcəl. – Bizin bu uşağ çux təşər uşağdu (Quba); – Bu uşağ təşər uşaxdı, gündə d
(Şamaxı) lovğa-lovğa, ədəbazcasına. – Gör bir nə təşər-təşər danışır?
(Qarakilsə, Zəngilan) lovğalanmaq, ədəbazlıq etmək. – Elə təşərrənir kin, elə bil yeri-göyü bu yaradıf (Zəngilan); – Təşərrəmməx’lə bir şey çıxmaz, gə