(Başkeçid, Borçadı, Qazax) ağılsız. – Cudam adam düşünmədən danışar (Borçalı)
cula salmax: (Başkeçid, Borçalı) əlavə toxum səpmək. – Bosdanım seyrəx’ pitif, gərəx’ cula salam (Borçalı)
(Şəmkir) qohum. – Uğuzdarnan Zeynallar bir-birinən culaşadı
I (Şamaxı) bax cılız I. – Rahman yaman culazzi II (Ucar) yoxsul. – Burda hindi culaz adam tapammassan III (Gədəbəy, Kürdəmir, Saatlı, Sabirabad, Şamax
(Şəki) yun şal, şalvar, pencək və s. toxuyan. – Qavaxlar kəntdə yunnan şal toxuyana diyərdilər culfaçı
(Lənkəran) suda isladılmış quru meyvə
(Qazax) bax ciloy II. – Öküzdəri culoya qoş, harava ağırdı, kallar aparammer
culu barmağ: (Biləsuvar) çeçələ barmaq. – Ayağımın culu barmağı suluğlıyıbdı
(Gədəbəy) məskənsiz “adam”
(Qazax) bax culumbay. – Yeri-yurdu bəlli olmayan adama culumpay de:rix’
(Quba) bax cılız I. – Uşağ nüş belə culuz ulıb?
(Cəlilabad, Əli Bayramlı, Göyçay) bax culaz III
(Şəki) iki əkin sahəsinin arasından keçən arx. – Qajdən ayrıf culviyə su salırsan, apa:rsan yerin əyağına sulamağ üçün
(Bakı) yorğan-döşək üçün divar şkafı. – Dur yorğan-döşəgi yığ cumaxatana
(Quba) yeyin qaçmaq
(Ağdam) çöl quşu adı
I (Şəki) qoma <meyvədə>. – Bi cumbul ba:lını verdi maηa II (Şəki) damcı. – Gözünnən cumbul da yeş çıxmadı
(Şəki) damcıdamcı. – Gözünnən yeş cumbul-cumbul axıf töküldü
(Şəki) qoma-qoma qoparmaq. – Uşaxlar budaxları cumbulladılar
(Xanlar) düşüncə. – Oğul, cumbutun varsa, yaxşı oxu
(Cəlilabad) tamamilə. – Yağış tökib isladıb bizi, cumculuğ sudı ◊ Cumculuğ olmax (Cəbrayıl, Şahbuz) – tamamilə islanmaq
(Ağdam, Bakı, Cəbrayıl) 1. cəmi (Ağdam, Bakı) 2. birlikdə (Cəbrayıl). – Hamısı cumxur işdiyirdilər (Cəbrayıl)
(Qax) uçurum
(Quba) tikan
(Quba) tənbəl. – Qalxozumuzda heç cunuk adam yuxdu
I (Ağcabədi, Ağdam, Kürdəmir) çöl quşu adı. – Cur yeməli quş degil (Kürdəmir) II (Mingəçevir) həşərat adı III (Kürdəmir) şərik
(Qax) qıvrımsaç
(Kürdəmir) hazırcavab. – Curcumuş öyladın utanğacı olmaz
I (Qəbələ) şəlalə II (Kəlbəcər) çöl quşu adı. – Curcur ağaşdarda yuvalıyır III (Qax) duru
(Beyləqan) duru. – Mənim xörəyim curcurama oldu
(Şəki) cəhd etmək. – Ha curtdadı ki, məni də apar, aparmadux
(Zəngilan) asta danışmaq. – Gecə sə:rəcən curtdaşıflar, heş yatmıyıflar
(Kürdəmir) xırda (meyvə). – Almanın curuxlarını seç, bazarda pula getmir
I (Oğuz) gavalı növü adı. – Curumbul yiməli döy II (Qax, Oğuz) 1. paltarsız, lüt. – Paltarı soyunub curumbul yatırsan (Oğuz) 2
(Oğuz) qabıqdan çıxarmaq, ləpələmək (qozu, fındığı). – Qozu curumbulla
(Qax) büzüşmüş. – Mən curumud armudu yimiyəm
(Gədəbəy) daş növü adı. – Bu qıraxdakı öylər curupnan tikilif
(Gədəbəy) bax curup. – O curufdan gətirə:η, bir örüx’ çəkə:η məhliyə
(Qax, Zaqatala) ensiz uzun ağac və ya əski. – Cuvaları saxla, lazım olar (Zaqatala)
(Gədəbəy, Qazax, Qubadlı) sıyıq. – Biz xörəyi cuyux pişirerəx’ (Gədəbəy)
(Çənbərək) qısaboylu. – Sıvaxçı Qurvan cübbərə adamdı
(Yevlax) cücü
(Ucar) xırdagöz. – Bu öy cücəgöz Əhmədin öyüdü
(Cəlilabad) bax cüjəgözü. – Bi cücəgözi köynəg aldım
(Tərtər) cücə çıxarmaq. – Tö:x cücəli:r
(Ağcabədi) bax cürcənə. – Cücənə:i yağışda ge:rdilər
(Oğuz) ağac həncamalı (qapı). – Cücüx’lü qapı indi to:lalarda var
(İmişli, Qax) bax cüjüx’ II. Qoyunu gərək otuη cücük vaxdı otarasan (İmişli)
(Balakən) sacda bişirilən çörək adı
(Zaqatala) ilmək, düyün