(Qax) fikirləşəfikirləşə
(Ağcabədi, Basarkeçər, Borçalı, Gədəbəy, Goranboy, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Ucar, Zərdab) bax eğmə
(Kürdəmir, Cəbrayıl) genişlənmək, genəlmək. – Ayaqqabı eymələnib, ayağımda durmur (Kürdəmir)
(Ağbaba, Borçalı, Cəbrayıl, Gədəbəy, Qazax, Mingəçevir, Oğuz, Tovuz) qorxmaq, ehtiyat etmək. – Adam qarannıxda eyməner (Qazax); – Eyməmməx’ oğula yara
(Qax) şüyüd
(Füzuli) 1. dəfə 2. vaxt
(Salyan) eynilə. – Eynihut atasına oxşıyir
I (Ağdam, Laçın, Şuşa) bax aynımax. – Nənəm çox pisidi, indi yavaşyavaş eyniyir (Ağdam); – Yaram indi eyniyir hələ, də:sən yaxşı olur (Laçın) II (Çənb
I (Füzuli, Mingəçevir, Zərdab) həmişə, daima. – Bu işi eyzan sən görürsən (Füzuli); – Çətin işə eyzan məni buyurursan (Zərdab) II (Ağdam, Bərdə, Cəlil
I (Bakı) bax eyzan I II (Astara, Bakı, Lənkəran) bax eyzan II. – Hara baxırsan eyzən ağajdığdu (Bakı)
(Gədəbəy, Xanlar) bax ayaxlı. – Ə:axlıyı ma:yəti <mənə gətir> ordan, yayem bu kündələri (Gədəbəy)
(Gədəbəy) bax ayalğa. – Uşağa ə:alğa qoyma:η, peşman olarsıηız sonralar
(Şərur) toxumu qabıqdan çıxarmaq
(Qax) qanacaqsız, qanmaz. – Allah vuran əbdaldı, xayrını, zaralını bilmiy
I (Lənkəran) bax aba II II (Zəngilan) bax aba I III (Böyük Qarakilsə) nənə IV (Meğri, Yardımlı) çilingağac oyununda yerdə qazılan kiçik çuxur, oyunun
(Cəlilabad, Lerik, Yardımlı, İmişli, Sabirabad, Zəngilan) mama, mamaça. – Əbəçi oley beysavad, doxdır olanda deyeylər mama (Cəlilabad)
I (Göyçay, Kürdəmir, Salyan) arxası üstə yıxılmaq. – Mal əbədiyib, oqqədər çırpınıb ki, bağrı çatdıyıb (Salyan) II (Biləsuvar) ölmək
(Zəngibasar) bax əbədiməg I
(Ordubad) namussuz, biqeyrət, həyasız. – Ədə, sən nə əbənqəş adamsan, mən sə: umud oldum
(Lənkəran) ala-bula (at). – Bi əblağ atı var onun
(Qax) soxulcan
(Lənkəran) bax əblağ
(Lənkəran) sevincək, sevinə-sevinə
(Qax) arba, içərisində müəyyən bir şey olan qabın boş çəkisi
(Cəbrayıl, Salyan, Yardımlı, Kürdəmir, Şəki) təpəl, başında ağ xalı olan (heyvan). – Bi sarı əbrəş qoyunum var (Kürdəmir); – Əbrəş qoyunumuz iki gündü
(Salyan) tənzif. – Qadınnarın başında əbrəvan vardı
(Şəki) qovaq ağacının bir növü
(Ağdaş, Kürdəmir, Göyçay) bax əbrimüş. – Bizim tərəflərdə əbrişim çox olur (Kürdəmir)
(Cəlilabad) geyim. – Mənüm əbru:sum yoxdi, mənə bir dəs paltar ver
(Mingəçevir) bax əbrimüş
(Bakı) şərbət. – Uşağı göndərün əbşələ paylamağa
(Yardımlı) allergiya. – Üzi tamam əbur olub
I (Naxçıvan) əcaib II (Qarakilsə) kələkbaz, bic
I (Salyan) key (adam) II (Yardımlı) yumurtadan təzə çıxmış cücə və ya sərçə balası
I (Bakı) körpə II (Salyan) çılpaq, lüt. – Uşağı qoyma bı so:ğda əccəbala hə:tdə oynuya
(Sabirabad) çılpaq, lüt
(Gəncə, Mingəçevir) badımcan, kartof və pamidordan hazırlanan xörək növü
(Meğri) birdən, qəflətən. – Gördüx’ bir əlix’ əcələ-cücələ gəlir bizə tərəf
(Basarkeçər) çarıq növü
(Cəlilabad) bax ejga:n. – Əcgahan gəzmə
(Basarkeçər) zəif. – Qomral qoyunun balası çox əcix’di
(Salyan) körpə, kiçik uşaq. – Gəlin əcinnələrin atıb üə <evə> toya gedib
(Mingəçevir) bic, kələkbaz
(Ordubad) damın kənarları. – Ev damının əcrannarın düzəltdim
(Ağbaba) ağıldankəm
(Ağbaba) bax əçəçə
(Qax) ana
(Salyan, Yardımlı) bax ədəli-düdəli
(Ağdam, Bərdə, Şuşa) əməlli-başlı, hər şeyi öz qaydasında olan. – Ömründə sənin bir ədəli-düdəli iş gördü:ηü görməmişəm (Ağdam); – Ə:, ədəlidüdəli toy
(Qazax) bax ədəlidüdəli. – Yaxşı toy elədi ədili-düdülü