(Culfa, Zəngilan) süddən müxtəlif ağartı növləri hazırlayan qadın. – E:malçı fermədə işdəyən qadına də:rıx (Zəngilan)
(Lerik) həlim, xoşxasiyyət
(Salyan) bax emil. – Mahirin bir oğlu var, çox emin uşağdı
(Ucar) yarpaqları turp yarpağına oxşayan yeməli, yabanı bitki adı. – Eminnigözü do:ğaya tökürük
(Qazax, Meğri) qaramalın qulağına vurulan damğa. – Malın qulağına en vurallar kin, tapılsın (Qazax) – Bayrış ə:m <əmim> deyirdi ki, keçi
(Lerik) gəvən adlanan tikanlı yabanı bitkini yerdən çəkib çıxarmaq üçün ağac alət. – Encəsiz gəvən çəkmək olmaz
(Qazax) hörmət etmək, saymaq. – Sən ha vax məni endirersəη?
(Zəngibasar) vecinə. – Nəqqə:r de:rəm, heş mu:n e:ninə də də:l
(Kürdəmir) lovğalanmaq. – Bizim bı Abbas yaman ennənir, balam
(Cəbrayıl) enliyarpaqlı yeməli yabanı bitki adı. – Enniqulaxdan yaxşı dovğa bişirməx’ olar
(Şəmkir) iri damcılı yağış. – Enniyarpağa tüşən adamın bircə yeri də quru qalmır, isdanır hər yeri
(Şəki) çörək. – Bi dəfiyə üç epbex’ yiyən vaxdım olufdu
(Zəngibasar) çox, xeyli. – İcilasa epey adam gəlmişdi
(Ağdam, Bərdə, Şuşa, Tərtər) tez, tezdən. – Bir az er gəlseydin, tapardın onu (Ağdam); – Er dur ku, vaxdında çatasan (Bərdə)
(Cəbrayıl) faraş. – Taxıl erağaşdı, bir həfdiyə bişməy olar
(Lənkəran) key, gic
(Basarkeçər) vəzəriyə bənzər bitki adı. – Qızım, get bir az erəvanəppəyi yığ gəti, ayranaşı pişirəx’
(Salyan) bax erkəc
(Culfa, Kürdəmir, Qarakilsə, Qazax, Ordubad, Tovuz) sürünün qabağını çəkən yaşlı erkək keçi. – Erkəçi sür qaba:, sürünün qaba:ın çəx’sin (Ordubad)
(Culfa, Ağdam, Ordubad) bax erkəc. – Ə:, niyə vuruf o erkəşin buynuzun qırmısan? (Ağdam)
(Tovuz) bax elti. – Xacca mənim ertimdi
(Qazax) səliqəsiz, başdansovdu. – Ervəti iş görörsəη, beləmi bəliyellər çağayı? İndidən açılıf tökülör
(Ağdərə) uzun
(Çənbərək) xarab, yararsız. – Eryatı həjet olmasa yaxşıdı
I (Ağdam, Bərdə, Şuşa) müvəqqəti. – Elə eryəti qoymuşam ora, indi götürəjəm (Ağdam); – Mən burda eryəti adamam, sabah çıxıf gedəjəm (Bərdə) II (Ağdam,
(Zəngilan) şübhəsiz. – Eşgar, bını Həsənalı eliyif
(Böyük Qarakilsə, Çənbərək, Naxçıvan, Oğuz, Tovuz, Zaqatala) həyət. – Gedirix’ qonşunun eşiyində bir isdikən çay içirix’ (Oğuz); – Ə:, o daneyi itələ
(İmişli) lovğalanmaq. – Eşinmə, a bala, bəlkə mən səni dö:ərəm
(Qax) qazmaq. – Yolun qırağını eşip qobı salıllar, sel gələndə hordan əxsin <axsın>
I (Cəlilabad) bulaq. – Su gəzeymişdər, göreylər bi eşmə var, içeylər su II (Salyan) suyun altında üzmənin bir növü
(Kəlbəcər) qolsuz, bəzəkli qadın geyimi adı. – Qızyetər xalanın eşməyi çox qəşəx’di
I (Ordubad) bax eşix’ II (Basarkeçər, Qazax) kotanın bir hissəsi. – Kotanın ucu eşşəx’dən çıxanda yaxşı əhməz yeri (Qazax) III (Gədəbəy, Göyçay, Şuşa,
(Şuşa) yabanı bitki adı. – Eşşəyotu de:illər kin, eşşəx’ onu çox yeər
(Bakı) təəccüblü. – Munun işi lap etebeledü, a!
(Cəbrayıl) dolu, bol. – Biyil ağacımız almıynan evdaxdı
(Cəbrayıl) sağımdan qabaq heyvanın əmcəklərini sığallamaq və ya buzova azacıq əmdirmək
(Qarakilsə) 1. dənləmək. – Toyuxlar dəni bir-bir evdirir 2. seçib yığmaq. – Nənəxanım kəfşəndə başax evdirir
(Borçalı, Kürdəmir, Qazax) yaxşı. – Mənim kefim eydi (Qazax); – Bu ki yap eydi (Kürdəmir); – Sizdən ey olmasın, Məhəmməd mənim yaxın dosdumdu (Borçalı
(Əli Bayramlı, Kürdəmir, Sabirabad, Salyan) işsiz, boş, bikar, asudə. – İskan eycahansa, birin ver (Sabirabad); – Eycahan gəzir (Kürdəmir)
(Kürdəmir) boşboş, işsiz – Eycahan-eycahan gəzif dolanmaxdan nə çıxar
(Şəki) əyri-üyrü. – Eydəş- üydəş şeyləri hardan aldıη?
(Ağcabədi, Ağdam, Borçalı, Göyçay, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Şəmkir, Zəngilan) bax evdiməx’. – Qoyunun məmələrini eydirəsəη gərəx’, o da xoşallana,
(Cəbrayıl, Meğri) azadlıq, asudəlik, sakitlik. – Yeri, bir eygilix’də:lərsəη (Cəbrayıl) ◊ Eygiliyə çıxmax (Meğri) – azadlığa çıxmaq, asudəliyə çıxmaq
(Meğri, Zəngilan) bəlkə. – Eyhana getdim tapayilmədim, onda nejo:lsun? (Zəngilan); – Eyhana, işdi dəy, man galammaram, unda bizim uşaxlari də keçi yay
(Lənkəran) bax eyhana
(Zəngibasar) açıq-aşkar. – Eyin-şayın məni yallatdı (aldatdı)
(Gədəbəy) bax eğinti. – Eyinti buzoydan, kalçadan salınan südə de:irix’
(Cəlilabad) o qədər. – Eylə üzimi hardan tapeysən
(Şəki) saxlamaq, gecikdirmək
(Salyan) başqa, qeyri. – Eyli vaxt olseydi, gə:də <yenə də> dimməzzim