I (Culfa, Çənbərək, Füzuli, Qazax, Ordubad) 1. yaşlı axta keçi. – Hər sürüdə ikijə xar var (Çənbərək) 2
I (Quba, Kürdəmir, Salyan, Şamaxı) kiçik dərz tayası (10 dərzdən ibarət). – Taxılı biçib xaralara yığduğ (Şamaxı) II (Bərdə) yara
(Dərbənd) bax xaray. – Quzə kitmişdim, xarac ulmayançu <olmadığı üçün> quz sirkələyə bilmədim, bir çantay götürdüm <gətirdim&
(Zaqatala) çıraq qoymaq üçün divarda düzəldilmiş xüsusi yer
(Qax) kol-kosluq. – Xaraqallıxda ilan olıy
(Qax) halva. – Anası xaraqu çaldu
(Quba) əkin sahəsinə tökülüb qalmış sünbüllərdən öz-özünə bitən taxıl. – Bənzi vaxtlarda xarali əkdiyimizdən yaxşı mə:sil vərədü
(İsmayıllı) suyu və havası pis olan <yer>. – Mican xaraso yerdi
(Zaqatala) ağacdan meyvə salmaq üçün nazik uzun ağac
(Borçalı) kotana, arabaya qoşulan öküzlərin əvvəldən birinci cütü
(Qax) yonca toxumu. – Taxıl təmizdə:ndə gargarini, xarbaqi da dənnə
(Bərdə) vergi. – Sən xarçıηı verməmisəη?
(Kürdəmir, Sabirabad) evin damında eninə qoyulan tir. – İsdiyirəm gedib Şıxalının qovağınnan bir xarçılıg kəsib öə xarçı salam (Sabirabad); – Öyün xar
(Şəki) nadinc, şuluq. – Dədən kimi sən də xardalaşsan
I (Qax) duru palçıq II (Qax) pendir ovuntusu
(Meğri) divar hörərkən bənnanın ayağının altına qoyduğu taxta qurğu. – Nəği çıxdı xareçənin üstünə, biz də altdan daş verdıx
(Qazax) bax xarazan
(Gədəbəy) sahibsiz, kimsəsiz, boş. – Xarxapandı öyləri, bir cannıcinni də tapbassaη
I (Daşkəsən) çoxyeyən, yekəqarın. – Xarı adam çox yeyənə deyərəx’ II (Qazax) bax xar I, 2 III (Tovuz) bax xar I, 1
(Borçalı, Qarakilsə, Meğri) 1. yağış suyunun axıb getməsi üçün qazılmış kiçik arx (Borçalı, Meğri). – Bərx’ yağanda xarımlardan su hüşdürüm ater (Meğr
(Salyan) quş yemi. – Quşdar çox yiyir xarışı
(Şərur) darının bir növü
(Dərbənd) kotan və ya xışın tiyəsini təmizləmək üçün ucu haça ağac. – At baltanı, bir xarnou düzəltüb vər mənə
(Cəlilabad) evin damında başbaşa qoyulan tirlər. – Dədə, evin xarpəsinin biri sinib
(Bərdə) bax xarc. – Qavaxlar üzbaşıya xarş verərdix’
(Borçalı, Şəki, Şərur) kəsici alətləri itiləmək üçün daş. – Xartı ver pıçağımı itilədim (Şərur); – Xart çalğını itiləyən daşdı (Borçalı)
(Borçalı, Şəki) xart daşı ilə itiləmək. – Baltıyı yaxşı xartdadım (Borçalı); – Ot çalanda çalğu:n ağzını xartdi:llər (Şəki)
I (Ağbaba, Gədəbəy, Xanlar, Qax, Qazax, Mingəçevir, Şəki, Tovuz) çərşənbə axşamı. – Xas günü bed gündü (Qax); – Xasda Usuva nişan aparajayıx (Tovuz);
(Borçalı) yaşıd, tay. – Cəlil mə:m xasım döy
(Borçalı, Qazax) xəmir mayası. – Xamıra xaş qatallar kın, əpbəx’ yaxşı olsun; – Xaş olmasa, pişməz çörəx’ (Qazax)
(Ağbaba, Borçalı, Cəbrayıl, Gəncə, Goranboy, Göyçay, Kürdəmir, Qax, Şəmkir, Şuşa, Tovuz) 1. xaral. – Xaşaları qeti taxıl tökəx’ (Qax); – Xaşaları tiki
I (Bərdə, Borçalı, Daşkəsən, Gədəbəy, Xanlar, Kürdəmir, Qazax, Şəki, Tovuz) 1. yekəqarın. – Qarnı yekə olana de:ərix’ xaşal (Xanlar) 2
(Füzuli) yemək dostu. – Aydın mənnən xaşalqardaşdı; – Mənnən xaşalqardaşsaη?
(Cəbrayıl) nəm çəkmək, rütubət çəkmək. – Su dəyif qəndin hamısı xaşavlıyıf
I (Ağdam) bax xaş II (Şəki) bax xaş. – Xamır yo:rasiyəm, xaşı yoxdu, gərəx’ xaşı eliyəm
(Çənbərək) əzişdirmək. – Usuv İsgəndərin ağzın-burnun yaman xaşılıyıf
(Qax, Zaqatala) yabanı bitki adı. – Ayı xaşqalam yeyirdi
(Ordubad) bax xaçmar
(Qazax) çox yağıntı nəticəsində dən tutmamaq <taxıla aiddir>. – Taxıl xaşoyluyuf, dən çıxmıyajax
(Ağdaş, İsmayıllı, Mingəçevir, Oğuz) çay, quru çay (Ağdam, İsmayıllı, Mingəçevir). – A Şa:nisə bacı, mənə bir atım xata ver (İsmayıllı); – A:z, çayniy
(Dərbənd, Quba) bax xata
(Borçalı, Dərbənd, Şəki) arvad, qadın. – Əvə xatın şirə verəcək (Dərbənd); – Ərəvin bi gözəl xatını varıydi (Şəki)
I (Goranboy, Tərtər) üzüm növü adı II (Basarkeçər, Göyçay, Oğuz) yeməli yabanı bitki adı. – Xatınbarmağı körpə vaxdı yeməli olur, irilə:nnən soηra tik
(Bakı) üzüm növü
(Qax) arvad, qadın. – Doqqazda xatınşılar durup
(Bakı) bax xatıni
(Qax) iltihab etmək
(Qax) bağayarpağı
(Zaqatala) mamır
(Zaqatala) mamırlı. – Bu, xavsulu ağacdı