(Borçalı) dəvənin hörgücü. – Dəvənin küncü dəvənin belində olar
(Şamaxı) oxşayış. – Mən ölüm, heç bu işin o işə künçayişi var?
(Meğri) bax kümdar. – Diyellə sə:r Mırğıda kündarrarın ijlasın çəğrellər
(Naxçıvan) xəmirkündələyən. – Səkinə köhnə küdəgirdi
(Qarakilsə) şişib yumrulanmaq. – Dizinin gözü bax elə kündələnip yumurta boyda
(Salyan) təpə. – Babazaman dağının ətəklərində kündürgə çoxdı
I (Qazax, Naxçıvan, Şəmkir, Tovuz) 1. arıq, zəif (Qazax, Tovuz). – Bu qoyun o qoyunnan künədi (Qazax); – Bax bu, cücələrin ən künəsidi (Tovuz) 2
(Mingəçevir, Şəki) qoz və tut çırpmaq üçün uzun ağac. – Çıx ağaca, künəcəni verim bir az tut töx’dür (Şəki)
(Bakı) tənbəl
(Bakı) tənbəllik. – Künəgirliyinnən otırdığı yeri də yığışdırmır
(Cəbrayıl, Zəngilan) baramaqurduna verilmək üçün qırılmış tut ağacı çubuğunun kəsilib atılan yarpaqsız hissəsi
(Şamaxı) saxsı boru. – Bu bulağın suvi küngnən gəldiyinnən təmizdi
(Cənubi Azərbaycan) bax nacax (enliağızlı, qısasaplı balta). – Küngül çox ağır olur
(Ağbaba) qozbel
I (Qazax) yoxsul, kasıb. – Kərim yaman küngüriydi, sonradan düzəliflər II (Bakı) tənbəl
(Bakı) baca
I (Qazax) qocalıb əldən düşmək. – Avdılla kişi laf küngürrüyüf, yeriyə də bilmer II (Tovuz) kasıblamaq, əli aşağı düşmək
(Şamaxı) taraz. – Küniyəsiz divar hörməg olmaz
(Zaqatala) tüklü palaz. – Künti laxanın üstnə sal
(Şəki) xırda tənəyin kötüyü
(Masallı, Salyan) bax küf. – Fatma küpdə o qədər yelləndi ki, axırda başı gicəlləndi (Salyan)
(Tovuz) boyaqçı. – Küpçü ip boyyur
(Lənkəran) kiçik küp
(Sabirabad) lalə. – Bir dəssə küpəpartdadan yığmışam
(Şamaxı) qamışdan qayrılıb üzərinə ip sarınmış alət (toxuculuqda işlənir). – Küpini ayağ altda qoyma
I (Gəncə) döymək, vurmaq. – Əlindəki ağacınan o ki var onu küplədi II (Şamaxı) çox yemək. – Həsən kişi xeyratda aşdan o ki var küplədi
(Borçalı) araqarışdıran. – Küpyeridən adam həməşə ara vurar
(Salyan, Şamaxı) 1. aciz (Şamaxı) 2. tənbəl (Salyan). – Kürün biri kür; – Həsə:n oğlu kürdü
(Culfa, Şərur, Naxçıvan) üzüm növü adı. – Bazara kürdəş üzümi gəlib (Naxçıvan)
(Ordubad) sürtgəc. – Kürdküləşi atama ver
(Ağdam, Beyləqan, Bərdə, Cəbrayıl, Laçın, Şuşa, Tərtər, Yevlax) qolsuz qadın geyimi. – Anam özünə bir kürdü aldı (Beyləqan); – Kürdünü dərzilər tikill
(Bakı) hörümçək
I (Kürdəmir, Mingəçevir, Oğuz) manqal II (Ağbaba, Cəbrayıl, Füzuli, Kürdəmir, Qax, Salyan, Oğuz) 1. qulaqlı (Cəbrayıl, Füzuli, Kürdəmir)
(Quba) aciz, bacarıqsız. – Nə kürəfərim adamsan, əlünnən hiç nə gəlmədi
(Qazax) başdan eləmək. – Hüseynqulu yanına gələn adamı kürələməyə çalışer
(Bakı, Salyan) qotman. – Bilal kürğəni yan-yana yığadu (Bakı)
(Cəlilabad) paxlalı bitki adı. – Üç göz kürişnə alıb əkmişdim; – Kürişnə mərci kimi şeydü
(Meğri) tamamilə, bütünlüklə. – Qalxuz subay süriləri küritdəmə satdi pul elədi
(Basarkeçər, Cəbrayıl, Gəncə, Meğri, Mingəçevir, Tovuz) asan açılan düyün. – Atın başına sijimi kürməx’ bağla, boşda otdasın (Gəncə); – Kürməx’ləri aş
(Gəncə) tutaşmaq. – Əliynən Həsən genə kürməx’ləşiflər
(Ağdərə, Qarakilsə) isti vaxtlarda qoyunların kölgələndiyi yer. – İsdidən qoyun kürnəcə yığılır, kölgələnir (Ağdərə)
(Cəbrayıl, Bakı, İmişli, Qazax, Şəmkir, Tovuz) istinin təsirindən və ya müəyyən qorxu nəticəsində həddindən artıq sıxlaşmaq, bir yerə toplaşmaq (qoyun
(Basarkeçər, Cəbrayıl) çalxamaq. – Nəhriyi tez-tez kürpüşdüyün kü, tez olsun (Basarkeçər)
I (Daşkəsən, Gədəbəy) çörək bişirmək üçün qazılıb düzəldilmiş və içərisi kərpiclə hörülmüş yer, təndir
(Mingəçevir, Şamaxı, Şəki) mərtəbəyarım. – Bizim öy kürsülüdü diyə altına odun yığırıx (Şəki)
(Borçalı) qış fəslində dərələrdə yığılıb qalan qar topaları. – Bahar olanda kürtüx’lərin altınnan su geder
(Basarkeçər) kiçik dolu. – Axşam bir kürtyarması yağdı kı, gəl görəsən
(Ağdam, Basarkeçər, Hamamlı, Xanlar) bax kurix’. – Boz atın yorğa bir kürüyü var (Basarkeçər); – Bu atın kürüyü nə göyçəx’di (Hamamlı)
(Borçalı, Qazax) 1. kürü (Qazax). – Kürüş yeməli olor 2. toyuğun yumurtalığındakı qabıqlanmamış yumurtacıqlar (Borçalı)
(Qazax) bax kürüş (2-ci məna). – Kürüşdə to:uxda olor, balıxda olor, yeməli olor