(Hamamlı, Qazax) bax irdələmax. – Nə var irdəliyiflər, xırdaları qalıf (Hamamlı)
(Salyan) kinayə, rişxənd. – İreykeynən danışıb qəlbin sındırma
(Salyan) rişə. – Bı gül yaxşı ireyşənə atıb, əkilməli vaxtıdı
(Qazax) kənd sakinləri dağa köçəndə kənddə qalan gözətçilər
(Xaçmaz) bax irağbətti I. – İrə:bətdi iş gör; – İrə:bətdi yirrəşdir
(Biləsuvar, Bakı, Salyan, Culfa, Əli Bayramlı, Füzuli) ləpir, iz. – Gedirsən, ayağu:n irədi qalır (Biləsuvar); – Yer qardı, hələm irəd düşmüyüfdü (Füz
(İmişli, Şərur, Zəngilan) bax irəpətə. – Çörəyi irəfəteynən yafıllar təndirə (İmişli)
(Zəngilan) bax irəpətə
(Ağdaş) üzüm növlərindən birinin adı
(Zəngilan) üzüm çardağı. – İrəx’bərə meynə atdammaxdan yanadı
(Quba) şumlanmış yerin müəyyən hissələrindən çəkilən kiçik şırım, arx
(Culfa) kinayə, rişxənd ◊ İrəkə eləmək – rişxənd etmək. – Ma: irəkə eləməyi navaxdan öyrəmmisən?
(Cəbrayıl, Füzuli) əvvəllər, keçmişdə. – İrəlləri bizdə belə ədət yoxudu (Cəbrayıl)
I (Kürdəmir) rəf. – İrəmədə qabqaşığ saxleyıllar II (Xanlar) xam yer III (Cəbrayıl, Goranboy, Qazax, Tərtər, Tovuz, Yevlax, Zəngilan) 1
(Qazax, Tovuz) su çıxmayan yer. – Bizim irəməli yerrərimiz var (Qazax)
(Ağcabədi) qapmaq (it haqqında). – Dəyməsəη, it adamı irəmşəməz
irəng suyu: (Qazax) yetişənə yaxın qarpız tağına verilən su. – İrəng suyunu verməsəη, qarpız qızarmaz
(Hamamlı) təndirə çörək yapmaq üçün işlədilən alət. – Çörəyi irəpətənin üsdünə qoyuf təndirə yape:llər
irəş to:x: (Mingəçevir, Şəki) cins toyuq
(Əli Bayramlı, Salyan) rişə, kök (ağacda). – Ağacın irəşənəsi dərinə gedib (Əli Bayramlı); – Ağacı irəşənədən çıxardıllar (Salyan)
(Gədəbəy, Qazax, Mingəçevir, Salyan, Şahbuz, Tovuz, Yevlax) 1. keçi qılından hörülmüş ip. – Atın irəşməsini həlö:- rüf <hələ hörüf> quta
(Şəki) bax irat I. – Bəsdinin nişannıda beş dənə irət variydi
(Şahbuz) cəftə. – Qapının irəvzəsini vır
(Ağdam, Ağdaş, Şərur, Cəbrayıl, Mingəçevir, Şəki, Şuşa) bax irəvzə. – Elə hücum elədi ki, qapının irəzəsi çıxdı (Şəki)
(Şəki) cəftələmək. – Qapını irəzələ
(Culfa) bax ilfidə
(Cəbrayıl) böyük, iri. – Odunun irıxdımısınnan bir az mq: ver
(Şamaxı) ehtiyatlı
(Göyçay) ucaboy. – Onda iridraz qızdım
(Ağdam) böyümək
(Salyan) iri. – İrimig duzumuz qutarıb
(Mingəçevir) yavaş, yavaşyavaş. – Də:rman lap irin-girin işdi:r
(Füzuli) bədbəxt. – İrinc olmuşam ta
(Ağdam, Füzuli) üzüm növlərindən birinin adı
I (Quba, Meğri) 1. b a x idəşmax 2. vuruşmaq, dalaşmaq II (Xaçmaz, Quba) yersiz, şitşit gülmək. – Adamun üzünə baxıb irişmə (Xaçmaz)
(Meğri) bax irişmağ I
I (Borçalı, Cəbrayıl, Gədəbəy, Goranboy, Hamamlı, İmişli, Qazax, Qarakilsə, Mingəçevir, Zəngilan) bax irişmağ II
(Qarakilsə, Quba, Salyan, Zəngilan) 1. cığır (Quba). – Gəl, bu iriznən get 2. iz, ləpir (Qarakilsə, Zəngilan); – Elə gedif, heç irizi də bilimmir (Qar
(Şəki) ruzi. – Yağınnıxdı biyil, irizqımız çox olcaxdı
(Bakı) kəpəkdən hazırlanmış mal-qara yemi
(Əli Bayramlı) bax imrəmməg
(Quba) ipə düzülmüş qoz ləpəsi
I (Qax) qədirbilməz (vardövlətin) II (Gədəbəy, Qazax, Mingəçevir, Şəki, Ucar) həyasız, sırtıq. – Həmzə irsizin biridi, çox üz vermeyiη ona, sizi axırd
I (Qazax) həyasız, dikbaş, davakar. – Abbas yaman irtməx’ gədədi, heç kimnən yola gedən döyü II (İmişli, Qarakilsə, Qazax, Mingəçevir, Tovuz) büzdüm
(Qazax) yaxalamaq. – Səni yaxşı irtməx’ləmişəm, harya buraxeram, gərəx’ mənnən baravar işdiyəsəη burda
(Qax) müvəqqəti
(Zaqatala) bəniz. – Yazığın irz-irəngi ağarıptı
(Mingəçevir) 1. qarışıqlıq 2. tünlük
(Naxçıvan) bax irəvzə. – Qapının irzəsini keçir
(Meğri) çoban köməkçisi. – Çovanın irzəvanı ona çox yaxşılığ elədi