iş qızartmax: (Qax) nalayiq hərəkət etmək və ya danışmaq
(Qazax) məna. – Sözünün işarı var
I (Qazax) yaşarmaq, yaş olmaq. – Bura işarer, su çıxar qassaη II (Balakən, Oğuz, Zaqatala) yersiz, şit-şit gülmək
(Sabirabad) küncüd tayası. – Bılar bizim işbəmizdi
(Çənbərək) xidmətçi, kuryer. – İşbitirən əsgərriyə adam çağırır
(Yardımlı) əhvalat, hadisə. – Çox işdəcəylər gəlib başıma
I (Culfa) əkin yerinin ortasından düz çəkilən arx II (Meğri, Şuşa, Şəki) əməl, iş. – Onun işdəx’ləri yadıma düşəndə az qaler barğım çatdasın (Meğri)
(Basarkeçər, Gədəbəy, Hamamlı, Qazax, Tovuz) isti alt paltarı. – Canım işdix’siz qızmer mə:m heş qışda (Gədəbəy); – İşdiyim olmasa, üşüyərəm (Hamamlı)
(Zaqatala) arabanın hissəsi
(Ordubad) bozbaş və ya qovurma suyu. – İsgənə çox ləzzətdiydi
I (Cəbrayıl, Meğri) bax işkil I. – Qapının işgilin yavaçcə vurdum, girdim yerimə (Meğri); – Fe:ruz içəri girib işgili vurdu (Cəbrayıl) II (Ağcabədi, A
(Xanlar, Şərur) oğurlamaq. – Mən nə bilim sənin pıçağını kim işgilliyif (Xanlar)
(Qarakilsə) şübhəli. – Bu iş çox işgilli işdi
(Dərbənd) meyvə yeyiləndən sonra atılan tumlu hissə, meyvənin cecəsi. – Armutun işgitdərini apar mallara tük
(Şərur, Bakı) qaranlıq düşməmiş. – İşıx gözü yığışın gedin (Şərur); – İşığ gözü ged, qeyit (Bakı)
(Şamaxı) pəncərə. – Bizzərdə pəncəriyə işığlığ diyəllər
(Ağcabədi, Bakı, Salyan) bax işildavuc. – İşıldarquş uçanda işıx verir (Ağcabədi)
(Qax) gecələr işıq verən cücü
(Qax) bax işildavuc. – Bizim yerrərdə işildo:uz çox olur
(Qax) bax işildavuc
(Dərbənd) sürtmək. – Çaqqunu işdim daşa, ülgücə döndi
I (Ordubad, Zəngilan) cəftə. – Qapu: zun işkilin keçi get (Zəngilan) II (Mingəçevir) boyunduruğu arabanın qollarına bərkidən ağac
(Culfa) cəftələmək. – Qapının dalın işkillədi, kişi qaldı çöldə
(Şəki) sınmayan, elastiki. – Bey işqa çuvuxnan döyərdi nökəri
(İsmayıllı) silkələmək. – A Tükəzban, sən cüanəzənsən, gə bu tut ağacını işqala
(Bakı) güclü yağış
(Ağdam, Basarkeçər, Borçalı, Qazax) qoyunun birillik balası. – İşşəyin əti yaxşı olor (Qazax); – İşşəx’ birillix’ toxludu (Oğuz)
(Qazax) suyun qarşısını kəsmək
(Qazax) cərgə
(Dərbənd) bax ayağüstü
(Təbriz) dəstə. – Camahatın bir itdəsi qeyitdi öylərinə
(İmişli) tikanlı kol
(Kürdəmir) paxlaya oxşayan yabanı bitki. – İtdişəyi paxlıya oxşu:r
(Zaqatala) qarmaqarışıqlıq. – Öyə baş soxmağ olmir, lap itxırmanıdı
(Dərbənd) xiyara oxşayan zəhərli yabanı bitki. – İtxiyarını gürməyə basdum, partdayıb güzlərimə siçrədü, güzlərim bərk əcişməğə başladu
(Kürdəmir, Şəki, Şəmkir, Tərtər) itmiş şey. – Axdardım, itiyimi tafdım (Tərtər); – İtiy axda:ram (Şəki)
(Salyan) cəld, zirək. – Sevil, maşalla, əldən-ayağdan itiqatıdı
(Şəki) söndürmək. – Mürsəl, tez ol, ocağı itir
(Meğri) qızışdırmaq, yoldan çıxarmaq. – Arvat vəziri itider ki, gərəx’ özün patişah olasan
(Bərdə, Cəbrayıl, Zəngilan) uşaq oyunlarından birinin adı. – Uşaxlar itqusdu öynü:r (Zəngilan)
(Mingəçevir) balaca bıçaq
(Zaqatala) bax idmax
(Kəlbəcər) nəfsli. – Möysün ityösünnü adamdı
I (Vedi, Şərur, Gəncə, Qarakilsə, Meğri) saçın ayrıcı, tağ. – İvi: düz ayırmıyıfsan (Qarakilsə) II (Qarakilsə) arx
(Laçın) bax ifallı. – Sa:bir ivhallı oğlandı
(Balakən) xırda-xuruş
(Biləsuvar) səs-soraq ◊ İy-ciyi kəsilmək – səsi-sorağı kəsilmək. – Oların iy-ciyi kəsildi
(Qax, Zaqatala) yəhər. – Təkəltisiz iyar olmaz
(Qax) sahib
(Ağdam, Borçalı, Cəbrayıl, Çənbərək, Füzuli, Gədəbəy, Qarakilsə, Mingəçevir, Şəmkir, Tovuz, Zəngilan) bax idəşməx’