(Cənubi Azərbaycan) oyun adı. – Küləquylama ən sövgili oyundu
(Cənubi Azərbaycan) bitki adı. – Küləmnən bir adam zəhərrəndi
(Cəlilabad) uşaq yelləncəyi
(Yardımlı) yelləncək. – Bi külənçəg qa:r uşağ yellənsün
(Cəlilabad) çayırlı yerdən kərpic şəklində kəsilmiş torpaq. – Qarım qazeydılar, küləşənə düzəldeydilər
(Cənubi Azərbaycan) dəyirman təknəsi. – Küləvən artıx doldi
(Qazax) bərk əzilmiş
I (Laçın) tövlədə pəncərə əvəzinə qoyulmuş deşik II (Gədəbəy, Qazax, Tovuz) təndir. – Külföyü kərpişdən öröllər, içində çörəx’ pişirellər (Gədəbəy)
(Bakı) hamamın ocaqxanası
(Şərur) ocaqçı. – Həsən hamamda külxançıdı
külxırşan olmax: (Qazax) bax külkirşan olmax
(Cəbrayıl, Zəngəzur) yunun darana bilməyən keyfiyyətsiz hissəsi. – Yazda qırxılmış qoyun yununun külkü çox olur (Zəngəzur); – Ay lə:, külkü apar sat (
(Bakı, Quba) bax külk. – Mənim yurğanımın yuni külkədü (Quba)
külkirşan olmax: (Qazax) möhkəm əzilmək. – Dana qayadan uçuf külkirşan oluf
(Zaqatala) külqabı
I (Quba, Şamaxı) qorlu küldə bişirilmiş yumurta, meyvə və s. – Atamçün külləmə bişirdim (Quba) II (Cəbrayıl) bax küldəmə
(Gəncə) kül ilə sürtüb təmizləmək. – Yağlı qavı külləməx’ yaxşıdı
I (Lənkəran, Masallı) balıq növü. – Bıyil çoxli külmə tutdığ (Lənkəran) II (Təbriz) yaş baramanı qurutmaq üçün qab
(Naxçıvan) aşsüzən
(Dərbənd) küləş. – Taxılı biçədüg, yerində külövüş qaladı
(Qazax) cındır, köhnə paltar. – Əhmədin əynində bir kültə vardı
(Quba) külqabı. – U kültükəni quy bıra, sə:nçün urda biri var
(Meğri) qısabudaqlı tut ağacı. – Külüncədən yəxşi yarpax çıxmey
I (Astara, Lənkəran, Masallı) evin üstü ◊ Küm bağlamağ – evin üstünü düzəltmək. – Ev tikmişəm, qalıb küm bağlamağı (Lənkəran) II (Cəlilabad) baramaqur
(Ordubad) kömbə. – Dəyirmanda iki kümac saldıx
(Şərur) yığmaq, toplamaq. – Bizdər deyərix’, saçın kümbələyib
(Füzuli, Şəki) baramaçı, baramaqurdu bəsləyən. – Yaxşı kümdar çoxdu bizdə (Şəki)
(Şəki) ağacların kökünü kəsib qurudan qurd. – Kümeyil ağacı qurudar
(Axalsxi) üzüm şirəsi və qoz ləpəsindən hazırlanmış halva. – Bu il çox kümə qayırdıx
(Kürdəmir) toplamaq. – Məhsulu kümələ, yağış yağır
(Salyan) təpəlik. – Qabağ bı yerrər kümmüllüg olub
(Ağdaş, Göyçay, Kürdəmir, Mingəçevir) bax kümeyil. – Kümöyül yaşıl olar (Ağdaş); – Kümöyül ağacı kəsir, yerin altında olur (Göyçay)
(Ağdaş, Mingəçevir) qurdlamaq, kümöyül qurdu düşmək. – Bizim ağaclar kümöyüllənib (Ağdaş)
(Tovuz) öz-özünə deyinmək
(Cəbrayıl, Kürdəmir) bax kunal. – Künaldan bir qış ocaxlığı çıxır (Kürdəmir); – Bizim qurdun altında künal çoxdu (Cəbrayıl) ◊ Künal eləməg (Quba) – ba
(Borçalı) dəvənin hörgücü. – Dəvənin küncü dəvənin belində olar
(Şamaxı) oxşayış. – Mən ölüm, heç bu işin o işə künçayişi var?
(Meğri) bax kümdar. – Diyellə sə:r Mırğıda kündarrarın ijlasın çəğrellər
(Naxçıvan) xəmirkündələyən. – Səkinə köhnə küdəgirdi
(Qarakilsə) şişib yumrulanmaq. – Dizinin gözü bax elə kündələnip yumurta boyda
(Salyan) təpə. – Babazaman dağının ətəklərində kündürgə çoxdı
I (Qazax, Naxçıvan, Şəmkir, Tovuz) 1. arıq, zəif (Qazax, Tovuz). – Bu qoyun o qoyunnan künədi (Qazax); – Bax bu, cücələrin ən künəsidi (Tovuz) 2
(Mingəçevir, Şəki) qoz və tut çırpmaq üçün uzun ağac. – Çıx ağaca, künəcəni verim bir az tut töx’dür (Şəki)
(Bakı) tənbəl
(Bakı) tənbəllik. – Künəgirliyinnən otırdığı yeri də yığışdırmır
(Cəbrayıl, Zəngilan) baramaqurduna verilmək üçün qırılmış tut ağacı çubuğunun kəsilib atılan yarpaqsız hissəsi
(Şamaxı) saxsı boru. – Bu bulağın suvi küngnən gəldiyinnən təmizdi
(Cənubi Azərbaycan) bax nacax (enliağızlı, qısasaplı balta). – Küngül çox ağır olur
(Ağbaba) qozbel
I (Qazax) yoxsul, kasıb. – Kərim yaman küngüriydi, sonradan düzəliflər II (Bakı) tənbəl