(Kəlbəcər) keçi balası. – Novriz, koriklər hanı?
(Oğuz) mozalan. – Korkö: ng kimi yandırma adamı
(Qax) kölgə
(Dərbənd) ağcaqanad
(Zaqatala) üzüm bəkməzi. – Bazarda korova satılırdı
(Qazax) kor-koranə. – Koroylama iş görmöyün
(Meğri) doymaq. – Apar gilasdan-zaddan yesinnə korşusunna
I (Cəlilabad, Masallı) iri bıçaq. – A gədə, kortu mənə ver (Cəlilabad) II (Qarakilsə, Şahbuz, Şərur) bax kor II
(Şərur) kütləşmək, kəsərdən düşmək. – Kortalıpdısa ver çəkim daşa
(Ağdam, Ağdərə, Kəlbəcər) dəvədabanı. – Kortumu at, bir də əlix’ yaxşı ye:r (Kəlbəcər)
(Xocavənd) bax kortum. – Kortunun divi köx’lümü olur?
(Ağdam) baramaqurdunun birinci yuxusu. – Mənim bir qutu qurdum var, koruya yatıf
I (Qazax) kütləşmək, kəsərdən düşmək II (Qazax) yorulmaq, yorulub əldən düşmək. – Da: koruxşumuşam, işdiyəmmerəm
(Bolnisi, Qazax, Tərtər) küt, kəsməyən. – Pıçax koruşdu, kəsmir (Tərtər); – Bu balteyi oxarradıη, koruşdu kəsmer (Qazax)
(Ağdərə) kütləşmək, korşalmaq. – Uşağ aparıf daşa döəndə koruşdaşır baltanın ağzı
I (Qax, Oğuz, Zaqatala) böyük nağara II (Astara, Bakı) top. – Kos ata bilmirsən? (Bakı) III (Şəki) qısaboy, kök (adam)
(Lənkəran) çəltik topası
(İrəvan) yemlik
(Bakı, Salyan) yelkənli gəmi. – Kosavay lötgədən böüg olır (Bakı)
(Qax) uşaq oyunu adı
(Çənbərək) məhsul verməyən (arı). – Kosut beçə heç özün saxlıyəmmir, maηa balmı verəjəx?
(Naxçıvan) kişləmək, qovmaq (toyuğu, qazı). – Qazları koşla gessin
(Salyan) halva bişirmək üçün ağac dəstəli ərsinə oxşar alət ◊ Kotala vırmağ – halva bişirərkən kotala ilə onu qarışdırmaq
(Qazax) varlı, dövlətli. – Zəyəmdə bir kotallı kişi varıydı
(Basarkeçər) böyük ləyən. – Kotanlə:ni on adamın xörəyini tuturdu
(Yevlax) başdan eləmək
(Salyan) hay-küy. – Ədə, qulangərişdə ko:təppə salmo:un, düşün aşağa
(Salyan) kobud, inadkar, tərs. – Səyyad koti adamdı, onı başa salmağ çətindi
I (Çənbərək) bir yerə yığmaq, toplamaq. – Otu bir yerə kotqala isdammasın II (Çənbərək) tikmək. – Bir də: <dəyə> kotqaladım
(Ağcabədi) qısaboy və yaraşıqsız. – Tafdax kotmul adamdı
kotuğu çarıx: (Borçalı, Çənbərək, Hamamlı, Qazax) bağsız çarıq. – Bir var deyillər kotuğu, bir var bağlı çarıx (Borçalı); – Kotuğu çarıx tək köşeynən
(Şuşa) kök, dolu (adam). – Kotul adam çox ye:ir
(Bakı) tövlə
(Qax) böyük çəllək
(Ordubad) küt, aciz, bacarıqsız. – Keşmişdə kovdan adamlar çoxidi
(Zaqatala) ucu qarmaq şəkilli uzun ağac və ya dəmir. – Budağı kovğaynan əysənə
(Qazax, Ordubad, Şahbuz) bax qozar. – Xırmanda kozar çoxdı (Ordubad); – Kozarnan başkozar bir şeydi (Qazax)
(Qəbələ) bir qulplu qab (həm suqabı kimi, həm də qatıq çalmaq üçün işlədilir). – Mahmud babası üçün kö:də qatıx gətirdi
(Biləsuvar) nəsil. – Bizim köbəkdəndi Əli
(Ağcabədi, Bərdə, Qax, Yevlax) dik yer. – Köbər yerə su çıxmaz (Ağcabədi)
(Cəlilabad, Yardımlı, Masallı) qoyun salmaq üçün düzəldilmiş üstüaçıq yer. – İsdidü, qoyinnəri köçiyə sal; – Elə bildim qoyinnər köçədədi (Cəlilabad)
I (Cəbrayıl, Cəlilabad, İmişli, Kürdəmir, Mingəçevir, Salyan, Zəngəzur, Zəngilan) xırmanda tamam döyülməyib əzilmiş halda qalan sünbül
(Şahbuz) köçəri. – Köçərgin yaylağa gedib-gələn adama deyirix’
(Borçalı) uşaq oyunu adı. – Uşaxlar köçköçü oynuyur
(Culfa) qıt. – Çörəx’ gödəy oldu əkin gəlmədi:nə
ködiyə verməx’: (Meğri) qışlağı müvəqqəti olaraq qoyun sahiblərinə kirayəyə vermək. – Balecə həmmişə örişin ködiyə vereydi
(Gədəbəy, Xanlar, Tovuz) iki və ya üçillik dişi keçi. – Ay uşax, o köəri qaytarın (Xanlar)
(Cəlilabad) güc, qüvvə ◊ Köfdən düşməg – gücdən düşmək. – Xəssələnib mən də köfdən düşmişəm
(Xanlar) əyri. –Bel sapına köğüş ağaş yaramaz
(Şəki) ağacı kökündən çıxarmaq. – Qoruxdaki ağaşdəri divinnən köhliyif taxıl ehmax isdiyrıx