(Bakı) maşallah
(Çənbərək) istəmək, çalışmaq. – Namqındım kın, yeri lapatqalıyam, bajarmadım; – Namqındım kın, dinəm dimmədim
I (Cəlilabad, Kürdəmir) 1. qüvvətli, güclü (Cəlilabad). – Özinnən diyən namlı pəhlivannardan götirərsən (Cəlilabad) 2
(Gəncə) naməlum. – Pul almağım hələ namüjməldi
(Ordubad) ağızla çalınan oyun havası. – İndi mən nanay çalım, siz oynəyin
(Şəki) nə qədər. – Soruşdum yolun uzunu nancandı, didilər əlli vers
(Şəki) bax nancan. – Nancən toxumun vardı, xavar aldı
(Cənubi Azərbaycan) yorğandöşək yığılan yer. – Nandanı daşdan tikəllər
(Şamaxı) nanəyəbənzər yabanı bitki. – Bu gün çoxlu nanəyi yığdım
(Bakı, İsmayıllı, Salyan) aciz, bacarıqsız. – Yaman nanığ adamdu (Bakı); – Çox nanığ uşaxdı (İsmayıllı); – Nanığ adam ac qalar (Salyan)
(Şəmkir, Tovuz) bax nanığ. – Məni kimi fağır olanda ona nanıx de:ir cama:t (Şəmkir)
(Qax) xəbis
(Ordubad) ağac növlərindən birinin adı
(Ağdaş, Göyçay, Ucar) nar mürəbbəsi. – Anam çoxlu nardança pişirdi (Ağdaş); – Nardançanı çaynan içirik (Ucar)
(Qax) yeməli bitki növlərindən birinin adı
(Gəncə, Mingəçevir, Şəmkir) 1. narşərab (Gəncə, Şəmkir) 2. b a x nardança (Mingəçevir). – Nardaşa kol narınnan yaxşı olur (Gəncə)
(Qazax) albalı
(Kürdəmir) böyük kisə, bardan
(Dərbənd) üzüm növlərindən birinin adı
(Lənkəran) şamağacı taxtası. – Bizim övün döşəməsi narratdandı
(Dərbənd) bazar ertəsi. – Nas da diyədig, hacilər də
(Bakı, Salyan) tövbə. – Nasağ olsun mə:, bı işi bir də görmərəm (Salyan)
(Bakı) xəstə
(Gəncə) qabar
(Gəncə) qabarlı. – Nasırrı əl adamın baş ucalığıdı
(Xanlar) tərs, höcət
(Xanlar) tərslik. – Bu da nasrandılıxda rəhmətlik dayısına çəkif
(Gədəbəy, Mingəçevir) bax nasrandı. – Həsən yaman nasranıdı, adamın sözünə baxmer (Gədəbəy)
(Bakı) 1. b a x nasağ 2. qadağan. – Ona bir nassağ elə ki, dai bir də hələ diməsün
I (Qafan, Laçın) qəribə, təəccüblü. – Dünyada naşar adamlar varmış (Qafan) II (Cənubi Azərbaycan, Şamaxı, Şəki) yalançı
(Qazax) həyasız. – Naşarı adamı heş kəs isdəməz
(Çənbərək, Gədəbəy, Qazax, Şəmkir, Tovuz) qəlyanaltı etmək. – Oruc, gə birəz naşdoylanax (Qazax)
(Çənbərək, Gədəbəy, Qazax, Şəmkir, Tovuz) qəlyanaltı. – Ət pişənətən naşdoyluğ elə (Qazax); – Qoy birəz naşdoyluğ eliyəx’ ki, işə başdıyanda ajmıyax (
I (Qafan, Laçın) bax naşar I. – Naşər işə tüşmüşəm, özüm də bilmirəm (Laçın) II (Ağdaş) bax naşar II
(Qax) bez
(Balakən) bax naşır
(Zaqatala) bax naşır. – Əhməd naşur aldı
(Ağbaba) kərəntinin sapı
(Naxçıvan) tərs
(Laçın) pis söz, söyüş. – Onnar bir-birinə natayir de:ir
(Əli Bayramlı, Kürdəmir, Saatlı, Salyan, Şamaxı) yastıburun. – Natığ Məhəmmədi hamı tanıyır (Şamaxı)
(Axalsxi) bərə. – Malı, qoyunu Kürdən navnan keçirillər
I (Kürdəmir) tala. – Qabağlar navada lobya, küncüt əkərdüg II (Kürdəmir) gölməçə. – Get navadan su gəti
(Ordubad) kiçik arx
(Ordubad) qəflətən, birdən. – Qaplan navaxdan atılır adamın boynuna
(Naxçıvan, Ordubad) körpünün altından keçən su yolu. – Bizim kətdə navaqqılsız körpü tix’məzdər (Ordubad)
(Culfa, Mingəçevir, Oğuz) mala vermək üçün arpa unundan hazırlanan yem. – Arpanı paralıyıb mal üçün yem düzəldillər, buna navala deyillər (Mingəçevir)
(Bakı) yağış suyunun axıb getməsi üçün evin üstündə dəmirdən düzəldilən nov
I (Bakı, Cəbrayıl, Göyçay, İsmayıllı, Quba, Şamaxı) 1. yəhər və palanın altından qoyulan keçə və ya otla doldurulmuş döşəkçə (Cəbrayıl, Göyçay, İsmayı
(İsmayıllı) palan və çul. – Palanın alt tərəfinə navarpalan deyilir