(Qazax) tək-tük. – Miçəkdən nəgah-nəgah adamlarda olar
(Qəbələ) lağım ◊ Nəğım qazmax – yuva düzəltmək. – İlan özüyçün nəğım qazır (Qəbələ)
(Ordubad) bax nəğım. – İki evin hasarı arasınnan nəğm keçir
(Dərbənd) torbaya tökülmüş üzsüz süddən süzülən su. – Cigi torbiyə tökmüşdüm, şordan nəhi çox çixdi
(Zaqatala) keçəl. – Camal nəhninin biridi
(Xaçmaz) zəncirotu
(Xaçmaz) lalə
(Kəlbəcər) pis-pis. – Ay qız, nəxis-nəxis danışma
I (Çənbərək, Qazax, Tovuz) ziyan. – Qazammer eləmer, öyə nəx’nəx’ verməx’dən başqa əlinnən nə:lir (Qazax) II (Tovuz) göz xəstəliyi <atda>
(Qazax, Tovuz) ziyankar. – Nəx’nəx’çi adam heş kimə xeyir verməz (Tovuz)
(Zaqatala) axsaq <adam>
(Ağcabədi, Bərdə, Kəlbəcər, Şuşa, Tərtər, Yevlax) bax nəknək. – Gəlin nək-tək oynuyax (Yevlax)
(Qazax) tərs. – Nəkəz adam sözə baxmaz
(Ağcabədi, Bərdə, Gədəbəy, Yevlax) uşaq oyunu adı. – Nəkgələdə iki uşağ oynuyar (Ağcabədi); – Telmannan nəkgələ oynamışam, dənələrinin hamsını uduzuf
(Quba) çiyələk. – Gəl biz nəki dərməgə gidax
(Ağcabədi, Bərdə, Şuşa, Yevlax) uşaq oyunu adı. – Nəknəki fındıxnan oynuyullar (Bərdə)
(Şamaxı) acgöz. – Bı uşağlar nə qədər yiyif, gənə nəksö:n olur
(Meğri) nankor. – Sən də nənəm kimi nəqəlis çıxdın
(Füzuli) nə cür, necə. – Nəqıbıl elədimsə, genə getdi
(Zəngilan) necə? nə cür? – Hüseyngil nə qılıxdılar?
(Böyük Qarakilsə) babat
(Bakı) başmaq
(Zəngilan) çoxdan. – Nə:ləmdi uşax orda ağlıyır, ged onu gəti
(Bakı, Ordubad) bax nəleyin. – Məliyin nə:lini itmişdi (Ordubad)
(Qazax) nişan Nəm çekmeg (Bakı) – tez-tez küsmək
(Bakı) bax namala
(Qafan) nəm. – Bura nəmavdı; – Kiflənmiş şeydən nəmav iyi gələr
(Şəki) şeh
(Cəbrayıl, Füzuli, Şamaxı) keçə. – Əyağaltına yaxşı nəməd salıblar (Şamaxı)
I (Xaçmaz, Quba) zarafatcıl. – Biz diyəduğ də hələ nəməki adamdu (Quba); – Usman çux nəməki adamdu (Xaçmaz) II (Naxçıvan) boyanmış tumac, gön
(Şəki) duzlu
(Cənibu Azərbaycan) bitki adı. – Bir səbət nəməl yığ
(Cəbrayıl, Füzuli, Şamaxı) bax nəməd. – Ojağın qırağına yekə nəmənd salmışdılar (Cəbrayıl)
(Gədəbəy, Mingəçevir, Tovuz) nə. – Hasan nəmənə adamdı ki, mən onnan danışam. – O nəmənə dedi, mən başa düşmədim (Gədəbəy)
(Tovuz) niyə, nə üçün, nəyə. – Nəməniyə gülürsəη, a:z
I (Quba) bəzəkli keçə II (Ağdərə, Cəbrayıl, Gəncə, Hamamlı, İmişli, Qazax, Laçın, Mingəçevir, Sabirabad, Tərtər) 1
(Zaqatala) evdə qab-qacaq saxlanan yer
(Ağdaş, Cəbrayıl, İmişli, Zəngilan) bax nəmər I. – Bir nəmət almışam, gə bax (Ağdaş)
(İmişli) keçə döşəmək. – Əvi nəmətdədilər, otduğ
(Salyan) duzqabı
(Qax) oraq
I (Ağcabədi, Ağdam, Çənbərək, Füzuli, Gədəbəy, Qazax, Qubadlı, Laçın, Salyan, Şamaxı, Şuşa, Tərtər, Tovuz) 1
(Balakən) bax nəməniyə. – Nəmiyə bizə gəlmirsən?
(Cəlilabad) bax nəleyin
(Gədəbəy) eymənin üzünə yığılan çirk. – Pıçaxnan, ya da qaşıxnan təmizdə nəmrütü eymədən
(Cəbrayıl) naməlum. – Mə:m getməyim nəmüjməldi
I (Ağdam, Ağcabədi, Ağdərə, Bərdə, Biləsuvar, Cəbrayıl, Cəlilabad, Goranboy, Göyçay, Kəlbəcər, Qazax, Laçın, Lənkəran, Ordubad, Şərur, Tərtər, Tovuz)
(Quba) uzunsov. – Mən bağda nənəbizi alça yeməgə gidirəm
(Gədəbəy) quş adı
(Qazax) qazanın dibində qalan plov. – Maηa nənədivi ver