(Bakı) yoxlamaq
(Cəbrayıl) ucu şiş ağac
(Laçın) bax mıxaşər
(Şahbuz) iri keçə alaçıq. – Muxru yazdan sonra yaylaxda olardı; – Muxruları Qarabağın adamı tikər
(Gədəbəy, Şəmkir) 1. paxıl (Gədəbəy). – Muxul adam-zad döy Söyün, kim de:rsə, saf yalan de:r 2. səhlənkar, işə can yandırmayan (Şəmkir)
(Gədəbəy, Gəncə, Tovuz, Şəmkir) 1. paxıllıq (Gədəbəy, Gəncə) – Muxulluğ elə:n adama çörəx’ haramdı (Gəncə); – Mən muxulluğ-zad bilmənəm, var isdərəm h
(İmişli) bax mıxır
(Qarakilsə, Meğri) bax muxru. – Dağda həmişə muxuri qurarux (Qarakilsə); – Özümə bir muxuri tikecəm (Meğri)
(Dərbənd) yabanı bitki adı. – Biz uturan yərdə çuxlu mükak vardi
(Meğri) mülayim xasiyyətli (adam). – Əsgər mula adamdı
(Cəlilabad) yumruq ◊ Mulxud çəkməy (Cəlilabad) – ağacla vurmaq, kötəkləmək. – Durar, ona bi beş-altı dənə mulxud çəkər
(Meğri) qarışıq, dolaşıq. – Mulqaşıx işdərin hamısın o özü düzəldəcəx’
(Ordubad) böyürtkən
(Zərdab, İmişli) bax mırdarça
(Quba) yaradan çıxan suyabənzər maye. – Səfərin əli yaralanmışdı, mur axırdı
(İmişli) ala sığırçın
(Gədəbəy, Tovuz) istək, arzu, murad. – Hamı murazına çassın içində də biz (Gədəbəy)
(Basarkeçər) yabanı bitki adı. – İti ujlu ağaş götürünə gedəx’ murçalax yığmağa
(Qazax) tumurcuq
(Şamaxı) bax mırdarça. – Qamçı qayırmağçun ən yaxşı ağac murdaçadı
(Borçalı, Qazax) canavar. – Murdar qoyunu apardı (Qazax) Murdar üşüyən ay (Zərdab) – mart ayı
(Lənkəran) gölməçə. – Murdova gedək quş vurmağa; – Ovdan ötrü murdova getmişdik
(Naxçıvan) bax murğuz III. – Murğus keçini görmədin?
(Şamaxı) xörək adı. – Apar çolpanı kəssir, murğuturş bişirəciyəm
I (Kürdəmir, Mingəçevir, Ucar, Zərdab) 1. b a x murquz (Mingəçevir, Ucar, Zərdab) – Uşağlar iyirmi top murğuz bağladılar (Zərdab); – Murğuz qarğıdan u
(Bərdə, Cəbrayıl, Gədəbəy, Tovuz) 1. sakitlik, dinclik (Gədəbəy, Cəbrayıl, Tovuz). – Görüηnən nə murğuzannıxdı, bir quşun da xətrinə də:n yoxdu indi (
(Ağdaş, Cəbrayıl) qarğıyabənzər bitki. – Mən bir dəstə murquz yığdım (Ağdaş); – Murquzdan gəti mizqan düzəldim çalax (Cəbrayıl)
(Ağdaş) murquz (qarğıyabənzər bitki) çox olan yer. – Murquzluxda gamuş var
(Dərbənd) xırda milçək. – Murtazənəg qarağac quzasində əmələ gələdü
(Quba) qaşqabaqlı. – Nuhbala dayı, neyçün belə murtdi adama uxşiyasan?
(Ağdaş) oyun adı. – Musagədə yaxşı oyundu, burda şah da olur, vəzir də olur
musaxar olmaq: (Qax) asılı olmaq, möhtac olmaq. – Heş kəs musaxar olmasın
(Hamamlı) dərman bitkisi adı. – Musdafaçiçəyin yaranın üsdünə qoyullar; – Musdafaçiçəyin döyüf sağ yerə qoysan adamın dərisin çıxardar
(Dərbənd) böyürtkən. – Muş teregi yaman tikanlu uladu, uninə <onunla> baği də çəpərləmağ uladu
(Qax) deşik-deşik. – Seni <sənin> xarbıl muşabağ olsın
(Qazax) döyülmüş taxıl
(Başkeçid, Borçalı) fəhlə. – Öy tikdirəjəm, muşə tutmuşam (Borçalı)
(Dərbənd) üzüm növü. – Tükanda yaxşı müşkiyet üzüm satuladu
(Cəbrayıl, Zəngilan) malın qabağından qalmış çör-çöp. – Muşqurdu təmizdə, axura təzə ot tök (Cəbrayıl)
(Bakı) qara tutun bir növü. – Muştut yimegə gedirsən?
(İsmayıllı) şuluqluq, qarışıqlıq. – Gözdüyün toyda cayıl-cuyıl muşuşduğ salmasınnar
(Qax) bax motur
I (Xanlar, Qax) bax mubah. – Bu qun hava muvaxdı, səfərə çıxmax olar (Qax); – Keçən il muvax keşdi (Xanlar) II (Şəki) bol
(Şəki) bolluq
(Qazax) müzayiqə. – Sənnən canımı da muzağ eləmərəm
(Xaçmaz, Quba) bax mızı II
(Dərbənd) diş ağrısı, dişlərin hamısının birdən ağrıması. – Səni gürüm dişlərünə muzilə düşsün
(Şərur) bax mizqan I
(Xaçmaz) bax muzilə
I (Daşkəsən, Çənbərək, Gəncə, Gədəbəy, Goranboy, Xanlar, Qazax, Tovuz, Şəmkir) bax mozu I. – Sirəfil muzudu, bir qəpiyə qıymaz; – Muzu adam o adama de