(Qax) camış balası
(Ağdam, Ağdaş, Lənkəran) 1. taxtabiti. – Bu gecə sə:rə kimi şirin canımı mələ yi:b; – Bizim evdə mələ yoxdu (Lənkəran) 2
(Ağdam, Qubadlı) armudun tezyetişən növü. – Armıd deyəndə mələçədi, yeyəsən, ləzzət aparasan (Ağdam); – Mələçə qutardı, qalmadı (Qubadlı)
(Lənkəran) bax mələçə. – Mələçi armıd zərif olar
mələdağ eləməx’: (Cəbrayıl) yormaq
I (Ağdam, Borçalı, Cənubi Azərbaycan, Culfa, Əli Bayramlı, Gəncə, Qazax, Lənkəran, Masallı, Naxçıvan, Ordubad, Şahbuz, Şərur, Tərtər) 1
(Cənubi Azərbaycan) sarı rəngli quş. – Mələh ağajda oturmuşdu
(Cənubi Azərbaycan) sarı iplik. – Bir çuval mələqaşımız var
(Qazax, Qarakilsə) doğuşqabağı yelininə süd dolmaq. – Ala inəx’ mələleyifdi, büyün-savax doğajaxdı (Qazax); – İnəx’ mələliyif, də:n doğajax (Qarakilsə
(Zərdab) 1. deyəsən 2. məgər. – Mə:ləm munun adı sə:n xoşuna gəlmir?
(Qazax, Tovuz) sürətlə getmək. – Xoruz ağzını açanda duruf elə mələdim ki, günorta Sırxanıya çatdım (Tovuz)
(Çənbərək) 6-7 yaşlı erkək qoyun. – Hasan kirvəliyə iki mələməz apardı
(Ağdaş) b ax mə:ləm. – Mə:lən mənim dəfdərim yoxdu?
(İsmayıllı) hörümçək. – Mələnc tor qurur, milçəyi tutur
mələngə eləməy: (Şamaxı) lağ eləmək, lağa qoymaq. – Məyi mələngə eləməyə çağırmısuz?
(Lənkəran) eybəcər
(Lənkəran) xülasə, əlqərəz
(Lənkəran) bax mələçə. – Məliç ağacda sarardi
(Kürdəmir) çəltik növü
(Bakı) çəyirtkə. – Gö:ürsən ki, bi:l ağranom diən kimi ələdüg, day təxilmizi məlləqçə yimədi
(Ağcabədi) uşaq oyunu adı
(Qazax) fərsiz. – Əhmədin oğlu lap məlyətdi, heç bir iş görən döy
I (Bakı, Salyan, Şamaxı) bax memə. – Məməm inəyimizi sağır (Bakı); – Məməm öydə yoxdi (Şamaxı) II (Bərdə, Qubadlı) köhnə sistemli ov tüfənginin çaxmaq
(Ordubad) bax məməsil
(Borçalı, Qazax) 1. b a x mamaça. – Pəri arvat məməçidi (Qazax) 2. dayə, özgə uşağını əmizdirib saxlayan qadın
(Qazax) dayəlik. – Onun sənəti məməçilix’di
(Cəbrayıl) duzsuz çörək
(Culfa, Ordubad, Zəngilan) itburnu. – Məməsili yiyəllər (Culfa)
(Meğri) bax məməsil. – Mənim bəxdim məməsir kolunun dibindədi, mən gedirəm ora
(Ordubad, Zəngilan) bax məməsil. – Bı məməsür çiçəyidi (Zəngilan)
(Ordubad) bax məngələ. – Məncələni yaxşı ititmişəm
I (Quba) asqı II (Salyan) boş, istifadəsiz. – Keçən il yeri əkəmmədim, məncər qaldı
(Lerik) siçan
(Naxçıvan) hədiyyə. – Qonax məndəynən bizə gəlmişdi
(Bakı) xam, əkilməmiş. – İki ildü ki, yer məndəcardu; – Bağin içi məndəcar qalub
(Bakı) toy, şənlik
I (Quba) ləçək. – Ağız, məndilüvi bərk bağla, sürüşüb düşər II (Quba) taya vurarkən otun çürüməməsi üçün altdan qoyulan köhnə ot
(Zərdab) burulğan. – Kür çayında çoxlu məndo var; – Gəmi məndoya düşmüşdü, az qaldı qırılıf ölək
(Basarkeçər, Qazax, Ordubad, Tovuz) bax mələfə I
(Qazax) 1. samanlıq 2. qışda heyvan saxlanan yer
(Çənbərək) iri süpürgə bağlamaq üçün istifadə olunan tikanlı bitki. – Mənəsəx’dən bağlanan çalğı dağılmır a:dı
(Bərdə, Göyçay, Xudat, İsmayıllı, Qusar, Oğuz, Şəki, Ucar) kol, tikan qırmaq üçün orağa oxşar xüsusi alət
(Ordubad) kiçik oraq. – Bizzərdə məngələynən ot çalallar
(Kürdəmir) mənimsəmək, yiyələnmək. – Yalannan Vahab qoyunu məngirrədi
(Gədəbəy) yalvarmaq. – Arvat maηa mənimsinerdi kin, uşağı Bəkiyə aparım
(Çənbərək) qədim, keçmiş. – Mənşərdən ayrılmışıx biz
(Quba, Ucar) çirkin, kifir. – Bir una bax, lap məntərə uxşi:di (Quba); – Məntərə uxşuyur, heç adama da oxşamır (Ucar)
(Bakı) balıqqulağı. – Dənizin qirəğində u qədər mərcanquli var ki, gəl görəsən
(Tabasaran) armudun tezyetişən növü. – Büzün yerlərdə ən tez dəgən mərcəxərdü