(Dərbənd) güman ki, ola bilər ki, ehtimal ki. – Mecəhət bu iş düzələr
(Füzuli, Gədəbəy) saç, hörük. – Tutaram meçannarınnan buralarnan bir elərəm səni (Gədəbəy)
I (Gədəbəy) bax meçan II (Oğuz) saf, yaxşı (qoz). – Qoy o meçən qozadır seçim ordan
(Füzuli) saç, hörük. – Ay qız, sözümə baxmasan meçilərini yolaram
(Mingəçevir) 1. zirək 2. xeyrini güdən
(Dərbənd, Tabasaran) pendir suyundan və ya ayrandan alınan şor. – Megəc ayrannan da uladu (Dərbənd)
(Ordubad) yavaş
(Salyan) güldən cövhər çəkən alət. – Mehdodağnan gülab çəkəllər
(Mingəçevir, Oğuz, Şəki) evlənərkən oğlan evinin qızın atasına, qız evinə verdiyi pul, qızıl və s. – Nə alasısan mənnən mehir (Qğuz); – Mənnən iyirmi
(Çənbərək, Qazax, Kürdəmir) alışmaq, isinişmək, öyrəşmək. – Düyə xamdı deyin əmizdirmerdi buzoyu, indi yu:aş-yu:aş mehirrəner (Qazax); – Dəvəçi mehirr
(Qazax) mehriban. – Fatmanisə adama yaman mehirridi
(Kürdəmir) hirslənmək. – Mehlənib düşdi yola
(Çənbərək, Karvansaray) fərsiz. – Murğuz mejdin şeydi, görəx’ həncəri dolaner (Çənbərək)
(Bakı) ana. – Ay memə, dəsməli mənə vər
(Dərbənd) bax ağıl (2-ci məna). – Mencər düzəlt quyunnari salmağa
(Gəncə) miras
(Culfa) qeyri-məhsuldar torpaq
(Hamamlı) oyunu başlayan, oyunda birinci gediş edən oyunçu ◊ Meş durmax – oyunu başlamaq üçün birinci olmaq
(Gədəbəy) oyunda ikinci gediş edən oyunçu
(Şəki) gön qurudulan yer. – Gönnəri meşəyə sərmişəm
(Goranboy) kimi. – Mən yola çıxan meşgə maşın gəldi
(Dərbənd) dəmirçixana. – Osman meşxanada işliyədü
(Dəvəçi, Quba, Ordubad, Sabirabad) qaysı, qurudulmuş ərik. – Meşmeşi yaxşı yiməli meyvədü, üzü də çux uladı (Quba); – Ə: bı ərix’ lap meşmeşidi (Ordub
(Laçın) nənə
(Culfa, Ordubad, Zəngilan) tənək. – Qapıda saldığım mev dırmanıb eyvana çıxıb (Zəngilan); – Biz bağda mev əkmişıx (Ordubad)
(Ordubad) tənək zoğlarını ağaca bağlamaq üçün şiv. – Mevbənd söyüt şivinnən olar, qarağaş şivinnən olar
(Ordubad) bax meviz
(Culfa, Ordubad) qurudulmuş üzüm. – Meviz quru üzümdü (Culfa)
(Culfa, Ordubad) üzümlük. – Bizdər üzüm olan yerə mevlıx de:rıx (Ordubad)
(Culfa, Ordubad) tənəyin qurumuş zoğları. – Təneyin mevrəsin qır, yarpaxları xarab eləməsin (Culfa)
(Kürdəmir) tənək zoğu
(Şəki) kəl, camış yatan gölməçə. – Camışdar meyəldə yatıfdı
(Daşkəsən, Gədəbəy, Füzuli) dərman bitkisi adı. – Meyrəmnoxudunun çaycığazını qayrıv içellər (Gədəbəy)
(Bakı) məryəmqurdu
(Bakı) xırdagiləli üzüm salxımı. – U məynə hələ hər il meyruli gətirir, bilmirəm nəyniyim u:nçün
I (Goranboy, Qax, Mingəçevir, Naxçıvan, Şəki, Zaqatala) bax mayzər. – Qavaxlar qızdar, arvaddar – hammı meyzər taxardı (Şəki) II (Şamaxı) üstünə tut ç
I (Cəbrayıl, Kəlbəcər, Qax, Qarakilsə, Ordubad, Şuşa) bax mayzər. – Pitəv mezər də olıy, yarım mezər də (Qax); – Mezər mö:kəm parçadan tikilir (Orduba
(Qax, Zaqatala) bax mayzər. – Gülara mezzər tikməkçün parça aldı (Qax)
(Əli Bayramlı) yay vaxtı
(Bakı) pəncərəaltı
(Başkeçid, Borçalı) bax majgal. – Məcgəl məjdən tutana deyirix’ (Borçalı)
I (İsmayıllı) qapıdan qıfıl asmaq üçün dəmir halqa. – Mədbər laxlıyır, çəkiş ver vurub bərkizim II (İsmayıllı) dəmir halqa, heyvan boynuna salınan xüs
(Astara, Lerik, Lənkəran) meyvə şirəsi. – Anam bir bankə mədd aldı (Lerik)
(Qazax) bax meddə. – Nəsir çox məddə adamdı (Qazax) Məddə dağarcığı (Hamamlı) – acıdil. – Vəli başdanə:ğa məddə dağarcığıdı
(Bakı) kömək ◊ Mədəd verməg – kömək etmək. – İş görənə mədəd verməg yaxçı işdü
(Naxçıvan) köməkçi, köməyə gələn adam. – Adam gərək elə iş görə ki, dara düşəndə bir mədədçisi olsun
(Bolnisi, Şəki) camış balası. – Camışın balasına diyərıx mədəx’ (Şəki)
(Meğri) naxış adı. – Əyriəyri qoş buynuzu kimin olur mədəxil
(Şəki) qərzəkdən çıxarılmış (qoz). – Mə:n çoxlu mədəş qozum var
(Ağbaba, Qarakilsə) yeməli yabanı bitki adı. – Gedəyiη, mədix’ çıxardağıη yə:n (Qarakilsə)