(Quba) qaşqabaqlı. – Nuhbala dayı, neyçün belə murtdi adama uxşiyasan?
(Ağdaş) oyun adı. – Musagədə yaxşı oyundu, burda şah da olur, vəzir də olur
musaxar olmaq: (Qax) asılı olmaq, möhtac olmaq. – Heş kəs musaxar olmasın
(Hamamlı) dərman bitkisi adı. – Musdafaçiçəyin yaranın üsdünə qoyullar; – Musdafaçiçəyin döyüf sağ yerə qoysan adamın dərisin çıxardar
(Dərbənd) böyürtkən. – Muş teregi yaman tikanlu uladu, uninə <onunla> baği də çəpərləmağ uladu
(Qax) deşik-deşik. – Seni <sənin> xarbıl muşabağ olsın
(Qazax) döyülmüş taxıl
(Başkeçid, Borçalı) fəhlə. – Öy tikdirəjəm, muşə tutmuşam (Borçalı)
(Dərbənd) üzüm növü. – Tükanda yaxşı müşkiyet üzüm satuladu
(Cəbrayıl, Zəngilan) malın qabağından qalmış çör-çöp. – Muşqurdu təmizdə, axura təzə ot tök (Cəbrayıl)
(Bakı) qara tutun bir növü. – Muştut yimegə gedirsən?
(İsmayıllı) şuluqluq, qarışıqlıq. – Gözdüyün toyda cayıl-cuyıl muşuşduğ salmasınnar
(Qax) bax motur
I (Xanlar, Qax) bax mubah. – Bu qun hava muvaxdı, səfərə çıxmax olar (Qax); – Keçən il muvax keşdi (Xanlar) II (Şəki) bol
(Şəki) bolluq
(Qazax) müzayiqə. – Sənnən canımı da muzağ eləmərəm
(Xaçmaz, Quba) bax mızı II
(Dərbənd) diş ağrısı, dişlərin hamısının birdən ağrıması. – Səni gürüm dişlərünə muzilə düşsün
(Şərur) bax mizqan I
(Xaçmaz) bax muzilə
I (Daşkəsən, Çənbərək, Gəncə, Gədəbəy, Goranboy, Xanlar, Qazax, Tovuz, Şəmkir) bax mozu I. – Sirəfil muzudu, bir qəpiyə qıymaz; – Muzu adam o adama de
(Dərbənd, Qax, Şəki) 1. b a x muzilə. – Meni muzuladan baş necə ola, tişlər də ağrıy (Qax); – Bi gecə muzuladan sabahaca yata bilməmişəm (Dərbənd); –
(Qax) səliqə ilə yığılmış odun
(Zəngilan) bol
(Lənkəran) ucuzluq
(Kürdəmir, Laçın, Zəngilan) bax muvaxlıx. – Bu il çox mübahlıxdı (Laçın)
müc olmağ: (Şamaxı) aciz qalmaq, dili qısa olmaq. – O:n da əlində müc olmusan
(Oğuz) bax mircə
mücəgində doğmaq: (Qax) yaşı çatmamış doğmaq. – Bu dana mücəgində doğup
(Qəbələ) bürüşmək; büzüşmək. – Alma mücəlipdi
(Ordubad) gənə. – Qoyunlara müci daraşmışdı
(Ağsu, Şamaxı) bax mücəlmək. – Nə mücüküb durmusan, qedib oynasanam (Ağsu)
(Qax) erkək keçi. – Mücür sürünün qabağında gedir
(Şəki) bax mücəlmək. – Qış gəldi, uşağların mücüşməy vaxdı gəldi
(Tovuz) qoyunun və ya keçinin boğazından sallanan bir cüt vəzi
(Cəbrayıl) şikəst, əlil
(Cəbrayıl, Karvansaray) mehriban
(Çənbərək, Qazax) daim, həmişə. – Bulax müğərrəm axar (Qazax); – Biyıl müğərrəm ot çalmışam (Çənbərək)
(Füzuli, Şuşa, Zəngilan) bax mıxaşər. – Nənə, pilav aş bişirəndə müxəşərin çoxlu tök (Zəngilan); – Müxəşərsiz bişmişin dadı olmaz (Füzuli)
(Şəmkir) bax muxul II. – Müxül adama iş tapşırmasan yaxşıdı
(Gəncə, Şəmkir) bax muxulluğ II. – Müxüllüx’ elə:n adama çörəx’ haramdı (Gəncə)
(Oğuz) qul
(Əli Bayramlı) xışın dəstəyi
(Bərdə) şiş, sivri, iti. – Fırıldağın üjü müjmər olur, i:nə kimi
(Cəbrayıl) falçı. – Hajılarda iki müjümdər var, biri kişi, biri arvat
müjürüm eləməx’: (Kəlbəcər) şikəst eləmək, xarab eləmək
(Xanlar) naməlum, gizli. – Mən nə bilim ki, sən bu işi müjvəlli qoyajaxsan
(Zəngilan) bax mikin
(Zəngəzur) yüyəndə atın gözünün üstündəki gön. – Atın mülçəkliyi hardadı?
(Ordubad) milçə (qaşa qara çəkmək üçün alət) – Qaşa rəng çəkmək üçün mülçi lazımdu