(Qazax) yöndəmsiz
(Şamaxı) dağınıq ◊ Pələsəng eləməx’ (Gədəbəy) – dağıtmaq. – Buğduyu kim pələsəng ele:f buralara? Pələsəng olmağ (Şamaxı) – dağılmaq
I (Zaqatala) əyriburun. – Muxdar əmi pələşdi II (Xanlar) kök (davar). – Bu pələş buzoydan yaxşı öküz olajax III (Lənkəran, Yardımlı, Salyan) səliqəsiz
(Quba) yabanı bitki adı. – Bağda pələşkə bitübdü
(Salyan) bulanıq, lilli su Pələşo gəlməg (Kürdəmir, Salyan) – kələk gəlmək. – Mə: pələşo gəlmə! (Salyan)
(Əli Bayramlı, Qazax, Lənkəran, Masallı) bax pələd. – Əliyə bizim pələtin yanında irasd gəldim (Lənkəran)
(Naxçıvan) talvar. – Pələvarın altı kölgə olur
(Cəbrayıl) suvanmış. – Hüseyin ağanın pəliskar quyusu varmış
pəliş omağ: (Lənkəran) 1. salmaq 2. bürüşmək (göyərtiyə aiddir). – Göyərtiyə gün dəyib pəliş olub
(Lənkəran) vəzəriyə oxşar yeyilən bitki adı. – Pəllik çox daddı olur
I (Ağcabədi, Cəbrayıl, Füzuli, Qarakilsə, Meğri, Ordubad, Şahbuz, Ucar, Tərtər, Zəngilan) duman, çən
(Tərtər) gözdə tor əmələ gəlmək, gözə tor çəkilmək. – Gözüm axşamlarım pəlmələnir
(Tərtər) dumanlı, çənli. – Hava pəlməlidi
(Quba) göy soğana oxşar meşə bitkisindən hazırlanan sirkə. – Mən pəlməturşi xoreknən yeyirəm
(Şəki) yabanı bitki adı. – Ciyim pəlpətöyünnən qo:rma bişirdi
(Lənkəran) isti şeyləri ocağın üstündən götürmək üçün xüsusi dəsmal. – Pəlteynən qabı ocağdan əndir
(Lənkəran, Salyan) gəmidə dor ağacını saxlayan iplər. – Pəlvənd olmasa, dor əyilər (Lənkəran)
(Lənkəran) gəmidə yelkəni çəkən iplər. – Ağa, pəlvəndəri vur yerinə, vurannan sora belinin qurtlarını bərkit
pəmbə vırmağ: (Salyan) ovuclayıb yemək. – Elə adam var ki, pıloa <plova> pəmpə vırıb ye:r
(Bakı) sürvə, adaçayı
(Qarakilsə) daranıb eşilmiş yun
(Gədəbəy) yabanı ağac adı
(Zaqatala) kəpənək
(Biləsuvar, Cənubi Azərbaycan) 15 qəpiklik gümüş pul (keçmişdə). – Bizdə pənabad vardı (Biləsuvar); – Qarğıları satdım, bir pənabad aldım (Cənubi Azər
(Şamaxı) quş adı. – Göy guruldiyəndə pənbəduz əyağlarını yuxarı qalxızar ki, göy düşəndə saxlasın
(Ərdəbil) bax pencəkeş (2-ci məna)
(Bakı) parça növü adı
(Borçalı, Gədəbəy, Şəmkir, Tovuz) bacarıqsız. – Pəndəm uşax bir qarpızı ordan biryə:tirəmmədi (Şəmkir); – O, yaman pəndəm uşaxdı (Tovuz) Pəndəm olmax
(Cəbrayıl) yarma xörəyi. – Bu gün Seyidgildə pəndəmə pişmişdi
(Gədəbəy) bax pəndəm. – Qoηşumun bir pəndoy gədəsi var
pəndum olmağ: (Bakı) şişmək. – Dügüni u qədər qeynetdim ki, pəndum oldi; – Uşağı uxarta dögüblər ki, bədəni səlt pəndum olıb
(Gəncə) əyirilmiş yundan hazırlanmış ∞ şəkilli yumaq
(Gəncə) əyirilmiş yunu ∞ şəklində yumaqlamaq
(Ordubad) sarılıq xəstəliyi. – Biz sarılıx xəstəliyinə pənitdi deyirıx
(Zaqatala) iribuynuzlu heyvan aşığı. – Ahədin pənqi pisdi
(Zaqatala) bəyənmək
(Çənbərək) qorxmaq. – Əhmət bizdən pənsimmir
(Bakı, Xaçmaz) çörək (uşaq leksikonunda). – Qızım, anan sənə pəpə versinmi? (Xaçmaz)
(Ordubad) dərman bitkisi adı
(Qax, Zaqatala) qozun və ya fındığın qabığı. – Qozun pəpəli bərkdi; – Anam fındığın pəpəlin təmizdi:r (Zaqatala)
(Cəlilabad) bax pəpəl. – Uşağın ağzına pəpələ vereylər
(Bakı) xırdalamaq (çörəyi). – Ağız, çörəgi pəpələyib tökmə, qoy bıra!
(Salyan) süddən kəsilmiş körpə uşaqlar üçün bişirilən xörək adı. – Uşağa pəpələmə ver; – Pəpələmə uşağçındı
(Zaqatala) qozu, fındığı qabıqdan çıxarmaq. – Fındığı pəpələmək lazımdı
(Zaqatala) qoz, fındıq qabığının tullandığı yer. – Həsənin məhləsi tamam pəpəlliy idi
I (Quba) soğan dadı verən yabanı bitki adı. – Pərlər çux güzəl uladu; – Utlağımızın çuxi pərdi; – Həsən bu gün meşədən bir çanta pər gətirdi II (Şəki)
pərdə salmax: (Gəncə) qabığı bərkiməmiş yumurtlamaq. – Töyux pərdə salıf
(Kürdəmir) toyuğun yumurtalığı. – Çolpanın pərdənəgi ye:ilmir
(Şəki, Şərur) tavan. – Keşmiş öylərin pərdisi halçağ olardı (Şəki)
(Lənkəran) bax pər II. – Usda bizim çərx üçün pərələri qayırdı Pərə gəlməy (Cəlilabad) – kələk gəlmək