(Şərur) arzulamaq. – Elə dünənnən sə: savutquyuram
(Meğri) bozumtul. – Töyıx ferməsində bir iri savzavar xurız var
(Basarkeçər) yabanı soğan. – Birəz çörəx’ götü, gedəx’ savzı ye:əx’
(Bakı, Quba, Salyan) hamar, düz. – Bıra say yerdü; – Mığanda say yer çoxdu (Salyan); – Findiğdə yaxşı say ağac uladu (Quba) Say qoymax (Karvansaray,
(Salyan) üst-üstə. – Paltarrarı ütilə, say-say yığ şifanerə
I (Quba) yüngül, səthi. – Güllə ayıya saya dəgdi, üldürmədi II (Ağdam, Bakı) bax say. – Saya təxtədə tilişgə ulməz (Bakı) III (Bakı) suda dayaz yer IV
(Füzuli) yazılı məlumat
(Şəmkir) yaxşılaşmaq, sağalmaq. – Əlimdəki yara sayalanıf
(Ucar) bax saya IV. – Sayana toyda aşığ olmaz, çalğı olmaz; – Sayana toyda adam az olar
(İmişli) sayma, yoxlama. – Hər ay qoyunda sayğı olor; – Sayğıda yüz quzumuz olmuşdu
(Şəki) sakitləşmək, seyrəlmək. – Məclis dağıldı, ara sayxaşdı
(Cəbrayıl) aralanmaq
(Qazax) gizlin
(Qazax) xəstə
sayıl-bayıl danışmağ: (Quba) sayıqlamaq. – U lap hindi sayıl-bayıl danışadı
(Salyan) dilənçi. – Sə:n sayılçıdan neyün artığdı, sayılçı sənnən yaxşıdı
(Qazax) bax sayıl ◊ Sayır olmax – xəstələnmək. – Səni görüm sayır olasan
(Şahbuz) bax sayıl-bayıl danışmax. – Sərxan çox naxoşdı, sayır-bayır danışır
(Qax) ağacın budağı altına vurulan dayaq
(Cəbrayıl, Qafan, Qarakilsə) 1. sayıq 2. ehtiyatlı. – Sayqulu baş salamat olar (Qarakilsə); – Sayqulu gözə çöp düşməz (Qafan)
(Biləsuvar, Əli Bayramlı, Sabirabad, Salyan, Tovuz) bayquş. – Sayquş meşələrdə çox olar
(Oğuz) qaqqıldamaq. – Çil toyux saylıyır, yumurtası var
(Goranboy) səfeh
saynız olmax: (Qarakilsə) qeydinə qalmaq, qorumaq. – Bir-birimizə saynız olmuşux
I (Basarkeçər, Borçalı, Hamamlı, İmişli) xəstə. – Nə sağdı, nə sayrı (Borçalı); – Bir gün sağ olur, beş gün sayrı (Hamamlı) II (Şamaxı) başqa, qeyri,
(Gəncə) seçmə. – Yemişin sayseşmələrinnən bir harava apar sat
(Bakı) dayaz (yer <suda>). – Dayı qabağə gedmiyün, diyəsən saysudu
I (Cəbrayıl) seçmə II (Qarakilsə, Salyan) ağıllı, düşüncəli. – Saytal adamı hər yerdə sayallar (Salyan); – Vəlməmiş saytal adamdı, hamı onnan məsləhət
(Oğuz, Şəki) 1. qamış 2. qamışlıq. – Donquzun meyli sazaydı, it də qo:dı saldı saza (Şəki)
(Şahbuz) sızanaq. – Üzümə sazağan çıxıb
(Cənubi Azərbaycan) soxulcan. – Sazannan baluğ tutmağ olar
(Cəbrayıl) avara, sərgərdan ◊ Sazanda qalmax – avara qalmax. – Axşamacan sazanda qalmışam
(Zəngibasar) qamışlıq
(Çənbərək) kotana qoşulan heyvanların üçüncü cütü. – Kotana qoşulan dört boyn öküzün hörüx’dən sonkuna sazgil deyrix’
(Salyan) gəzmək. – Gülpəri axşamacan yüz qapı sazılıyır, onnan öy tikən olar?
(Tovuz) çubuqdan hörülmüş quzu damı. – Çobannar quzuları seçkinnən çıxartdılar
(Cəlilabad) qırma. – Barıtım var, ancağ seçməni baha vereylər
(Qazax) işsiz, avara
(Ordubad) gic, səfeh
(Dərbənd) sıxmaq. – Honun <üzümün> suvun seğib aladig
I (Qazax) bax seyin II (Ordubad) saxsı qab. – Sehini ver mənə aparım
I (Tovuz) tala, açıq yer (meşədə). – Mal ferması bu il yayı sekidə keçirəcəx’ II (Şəki) balkon. – Usdulu sekiyə çıxart qoy
I (Hamamlı) dərz, küləş, ot və s. daşımaq üçün iri araba. – Otu, küləşi selə yığıf aparırıx II (Balakən) paltar qurutmaq üçün kəndir III (Balakən) təl
(Zəngibasar) sel yuyan yer. – O selaf yerrəri indi əkinəcə: döndəriflər
(Füzuli) sel axan dərə
selbesel qoymağ: (Bakı) səliqəyə salınmamış, yığışdırılmamış qoymaq. – Öyi-eşigi selbesel qoyub gəlmişəm, gərəg gidənnən sora yığışdırım
(Füzuli) ehtiyatsız davranan
(Şərur) çox dik dağ
(Balakən, Borçalı, Cəbrayıl, Gəncə, Hamamlı, Qafan, Qarakilsə, Qazax, Masallı, Meğri, Mingəçevir, Şəmkir, Ucar, Zəngilan, Zərdab) selin və ya suyun yı
(Basarkeçər) səliqəsiz, pinti. – Bu yaman selintir adamdı