Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.

  • PEYĞƏMBƏRİ

    (Bakı, Cəbrayıl, Dəvəçi, Zəngilan) bax peyğəmbər I. – Bırda üş loda peyğəmbəri var (Bakı); – Peyğəmbəridən mala silos düzəldillər (Zəngilan) Peyğəmbə

    Tam oxu »
  • PEYĞƏMBUĞDA

    (Biləsuvar) bax peyğambığda. – Bosdanda peyğambuğda çoxdu

    Tam oxu »
  • PEYİ

    (Laçın) yekəburun (adam)

    Tam oxu »
  • PEYİK

    peyik olmax: (Barana, Tərtər) gəzməkdən yorulmaq. – Qoyunum itmişdi, çox axdardım, peyik oldum (Tərtər)

    Tam oxu »
  • PEYİKMƏK

    (Qazax) uzaqlaşmaq, tərk etmək. – Quşun yuvasını uçurtdum deyə peyikdi

    Tam oxu »
  • PEYİNSƏX’

    (Zaqatala) az peyinli (yer)

    Tam oxu »
  • PEYKAM

    peykam göndərmeg: (Bakı) xəbər göndərmək. – Bu da Dadaş, gündə üsdümə bir peykam göndərir

    Tam oxu »
  • PEYKAR

    (Salyan) qorxu. – Uşağın atadan peykarı olsun gərəg

    Tam oxu »
  • PEYLƏMƏK

    (Şamaxı) daramaq (yunu). – Yunu peyləyib qundağa vurullardı

    Tam oxu »
  • PEYLƏŞMƏK

    (Lənkəran) şişmək (gəmiyə aiddir). – Gəmini suya sal, peyləşsin

    Tam oxu »
  • PEYPEYVAX

    (Qazax) həmişə, ardıkəsilmədən. – Məhəmməd peypeyvax səniη daleynaη danışer

    Tam oxu »
  • PEYSİMƏX’

    (Cəbrayıl) təsirlənmək. – Həsən buz kimi suyu işdi, heş peysimədi də

    Tam oxu »
  • PEYVAND

    (Oğuz) təmkinli

    Tam oxu »
  • PEYVAS

    (Meğri, Şərur, Zəngilan) peyvənd, calaqlanmış. – Bırda peyvas ərix’ləri verillər zavoda (Meğri); – Əriy ağacını alçıya peyvas eləməy olar (Şərur) ◊ Pe

    Tam oxu »
  • PEZİ

    I (Əli Bayramlı, Gədəbəy, Xocavənd, İmişli, İsmayıllı, Kürdəmir, Sabirabad, Salyan) 1. kobud 2. qanmaz

    Tam oxu »
  • PEZİKLİK

    (Əli Bayramlı) kobudluq. – Sən peziliyini birdəfəliy at!

    Tam oxu »
  • PEZİKMƏK

    (İmişli) qorxub qaçmaq. – Güci çatmadı, pezikdi

    Tam oxu »
  • PEZİQULU

    (Şərur) güclü

    Tam oxu »
  • PEZİLƏMƏG

    (Saatlı) özünü güclə arabaya soxmaq

    Tam oxu »
  • PƏ:Çİ

    (Tərtər) pəyəçi, pəyə işçisi. – Köhnə dilnən biz de:irik kin, pə:çi pə:də işdiyir

    Tam oxu »
  • PƏDƏRAVA

    (Şəki) ədəbsiz, söyüşkən. – Musdafa çox pədəravadı

    Tam oxu »
  • PƏDƏRVAYİ

    (Oğuz, Şamaxı) bax pədərava. – Ağa o qədər pədərvayidi ki, oni danışdırmamax yaxşıdı (Şamaxı); – A kişi, sən nə pədərvayi adamsan (Oğuz)

    Tam oxu »
  • PƏG

    (Axalsxi) viran olmuş evin yeri. – Bu pəglərin sahibi kimlər idi?

    Tam oxu »
  • PƏĞƏMBƏRBUĞDA

    (Quba) bax peyğəmbərbuğda. – Bu il üş put pəğəmbərbuğdamız ulubdu

    Tam oxu »
  • PƏĞLƏŞDİRMƏK

    (Axalsxi) viran qoymaq. – Qovğa zamanı kəndimizi yandırıb pəğləşdirdilər

    Tam oxu »
  • PƏĞLƏTMƏK

    (Axalsxi) viran qoymaq. – Duşman əvələrimizi pəğlətdi

    Tam oxu »
  • PƏKƏHKƏN

    (Şahbuz) arı. – Biz arıya pətəx’ də deyərix’, pəkəhkən də deyərix’

    Tam oxu »
  • PƏL

    I (Dərbənd, İsmayıllı, Quba, Şamaxı) kəvər, göy soğana oxşayan yabanı bitki adı. – Bu yil meşədə pəl çux ulub (Quba); – Pəldən uladu yəxşi çüdü (Dərbə

    Tam oxu »
  • PƏLAĞIZ

    (Qax) yekəağız

    Tam oxu »
  • PƏLƏ

    (Ağcabədi, Cəbrayıl, Gəncə, İsmayıllı, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Şəki, Şəmkir, Tovuz) buynuzları yanlara əyilmiş qulaqları sallaq (heyvan)

    Tam oxu »
  • PƏLƏBAŞ

    (Ordubad, Şərur) yekəbaş, qanmaz. – O, çox pələbaş adamdı (Ordubad)

    Tam oxu »
  • PƏLƏBUYNUZ

    (Gəncə) yoğunbuynuz. – Pələbuynuz kəl açılıf

    Tam oxu »
  • PƏLƏD

    (Əli Bayramlı, Qarakilsə, Lənkəran, Salyan) həyət qapısı. – Pələdi bağladı: n? (Əli Bayramlı); – Get pelədi ört! (Lənkəran); – Pələdin ağzında dayanağ

    Tam oxu »
  • PƏLƏĞAC

    (Ağdam, Şamaxı) uşaq oyunu adı. – Gəlin gedəyin pəlağac oynuyax (Ağdam); – Gəlin pəlağac oynıyax (Şamaxı)

    Tam oxu »
  • PƏLƏQULAĞ

    (Qax) qoca çaqqal. – Pələqulağ kimik <kimi> ulama, sesuvu kes

    Tam oxu »
  • PƏLƏQULAX

    (Gəncə, Kürdəmir, Şəki) yekəqulaq. – Pələqulağ atı satdım (Gəncə); – Pələqulax qoyun sütdüdü (Kürdəmir)

    Tam oxu »
  • PƏLƏMƏ

    I (Kürdəmir) südlü pəhriz xörəyi II (Cəlilabad, Lənkəran, Masallı, Yardımlı) bağda, bostanda düzəldilən çardaq

    Tam oxu »
  • PƏLƏMƏPÖTÜR

    (Şərur) çirkin

    Tam oxu »
  • PƏLƏMİRD

    (Xaçmaz, Quba) çox zəif

    Tam oxu »
  • PƏLƏMÜRD

    (Bakı, Xaçmaz, Quba) bax pələmird

    Tam oxu »
  • PƏLƏMÜRDƏ

    (Culfa, Qax, Mingəçevir, Şəki) iri bədənli, kök (adam). – Pələmürdə adam işi yarıtmır (Culfa) Pələmürdi ulmax (Quba) – taqətdən düşmək

    Tam oxu »
  • PƏLƏND

    (Əli Bayramlı) bax pələd. – Hasangilin pələndi hündürdü

    Tam oxu »
  • PƏLƏNPÖRT

    (Cəbrayıl) kobud (adam). – Bu çox pələnpört adamdı

    Tam oxu »
  • PƏLƏPÜSÜR

    (Qazax) yöndəmsiz

    Tam oxu »
  • PƏLƏSƏNG

    (Şamaxı) dağınıq ◊ Pələsəng eləməx’ (Gədəbəy) – dağıtmaq. – Buğduyu kim pələsəng ele:f buralara? Pələsəng olmağ (Şamaxı) – dağılmaq

    Tam oxu »
  • PƏLƏŞ

    I (Zaqatala) əyriburun. – Muxdar əmi pələşdi II (Xanlar) kök (davar). – Bu pələş buzoydan yaxşı öküz olajax III (Lənkəran, Yardımlı, Salyan) səliqəsiz

    Tam oxu »
  • PƏLƏŞKƏ

    (Quba) yabanı bitki adı. – Bağda pələşkə bitübdü

    Tam oxu »
  • PƏLƏŞO

    (Salyan) bulanıq, lilli su Pələşo gəlməg (Kürdəmir, Salyan) – kələk gəlmək. – Mə: pələşo gəlmə! (Salyan)

    Tam oxu »
  • PƏLƏT

    (Əli Bayramlı, Qazax, Lənkəran, Masallı) bax pələd. – Əliyə bizim pələtin yanında irasd gəldim (Lənkəran)

    Tam oxu »
  • PƏLƏVAR

    (Naxçıvan) talvar. – Pələvarın altı kölgə olur

    Tam oxu »