(Dərbənd, Tabasaran) ot ◊ Piçan çalmağ (Dərbənd) – ot çalmaq. – Piçani yiğillər yabeynan (Tabasaran); – Saba: piçan çalmağa çixədüg (Dərbənd)
(Bakı, İmişli) yara. – Piçcə çıxdı gözünə yazığın, onnan şikasd oldı (İmişli)
(Ucar) əmiarvadı. – Biz əmimizin arvadına piçə de:irik
(Lənkəran) başda yük aparmaq üçün burulmuş dairəvi parça
(Qax) paltar sərilən ip üçün dirək
(Qax) azca. – Pixə üvənə otu, mağa issi oluy
(Qax) yabanı soğan
I (Salyan, Yardımlı) nazik. – Qış günü də pilə şalvarda gəzir (Salyan) II (Yardımlı) yumşaq. – Nənəm həmişə pilə çörəy bişirey
I (Ağdam, Ağdaş, Ağdərə, Cəbrayıl, Cəlilabad, Gəncə, Xocalı, Quba, Masallı, Şuşa, Yardımlı) düymə. – Pilək də de:rik, düymə də (Ağdam); – Sə:η pencəyi
(Əli Bayramlı, Salyan, Ucar, Zərdab) narın süpürgə. – Piləkəni mə: ver (Əli Bayramlı); – Səknə, piləkəni gəti, qulangərişi süpür (Salyan); – Anam pilə
(Lənkəran) mürgüləmək
I (Kürdəmir) qarğıdalı saçağı. – Qarğıdalının başına pilləkan de:rük II (Zərdab) nərdivan. – Əvin üsdə pilləkannan çıxırıx
(Salyan) bax piləkən
(Salyan, Yardımlı) ara qatmaq, qızışdırmaq. – Sən oları pillələməseydün, olar savaşmazdı
(Göyçay) böyümək (meyvə haqqında)
I (Göyçay) əməköməci. – O pilpiləni yığsana! II (Ucar) narın süpürgə. – Pilpiləni götü, seyvanı süpür; – Pilpileynən öyü süpürrük III (Kürdəmir) nazik
(Dərbənd) bax pərpənək. – Pilpinəg diyədüg büz una
(Quba) kəpənək
(Basarkeçər, Xocavənd, Qazax, Şəki, Tovuz) bir ovucun içi böyüklükdə daranmış yun. – Piltəni ver ə:rim cəhrədə (Basarkeçər) ◊ Piltə tutmax (Şəki) – yu
I (Basarkeçər) yunu darayaraq ovuc içi böyüklükdə düzəltmək II (Basarkeçər) acıqlandırmaq. – Ə, məni piltələmə!
piltix’-piltix’ olmax: (Xanlar, Şəmkir) parça-parça olmaq. – Çıranın üşşəsi əlimnən tüşdü, piltix’-piltiy oldu (Şəmkir)
I (Cəlilabad, Əli Bayramlı, İmişli, Salyan, Yardımlı) saman qırıntısı. – Xırmanda pin çox qalıb (Əli Bayramlı); – Pini heyvan yeməz (Salyan); – Pini q
(Lənkəran) düyünün içində olan zir-zibil. – Həsən, sən alan düyidə pi:nə çox vardı
(Basarkeçər) öküzləri kotana qoşmaq üçün zəncir. – Pinədan yoğun zəncirdi on-ombeş metirrix’; – Pinədannan yeddi boyun öküz qoşmağ olur
(Şuşa) ipək parça adı (keçmişdə). – Solmaz pintimənigeyməsinnən don tix’dirif
(Göyçay) narın çiçək olan tərəfi
(Ağdam, Cəbrayıl) yabanı bitki adı. – Mən qurdu pirannan şaxladım (Cəbrayıl)
pirdax durmağ: (Şamaxı) yapıxmamaq. – Qıyığı gənnən vır ki, yorğança pirdax dursun
(Zərdab) paltar sərmək üçün ip. – Yuyulmuş paltarları pirəcdən as
(Bakı, Əli Bayramlı) yonqar. – Pirəm ocağda yaxçı yanar; – O pirəmləri yığ, bas piçə (Bakı)
(Tərtər) bax piran. – Pirən qışdax yerrərində çox olur
(Salyan) doyunca. – Lap pirkar yidim, çox sağ ol!
(Dərbənd) bax pilpireg. – Papağində pirpinəg uturmuşdu, hiç xəbəri də yuxdu
(Bakı, Salyan, Şamaxı, Şuşa) azyeyən. – Çimnaz pisdəqarın uşağdı (Salyan); – Əli yaman pisdəqarın adamdı (Şamaxı)
(Şərur) cüzam xəstəliyi
(Tabasaran) bax piskə
(Bakı) qabığı soyulub qurudulmuş əncir
(Gəncə, Şəmkir, Tovuz) dilxor olmaq. – Həsən toyda yaman pisix’di (Gəncə); – Pisix’mə, qardaş adamı daηlıyar da:! (Şəmkir)
(Dərbənd) daban, dəyirman daşlarının işini nizamlayan hissə. – Dəgirman lap iri çəkmağa başlayutdu, piskəni bir az aşağa elə
(İmişli) yeyilmə (yara adı)
I (Meğri) qoyun peyini II (Meğri) qoyun qığı
(Bakı, Gəncə) üzərinə şəkər tozu səpilmiş yağlı qoğal
(Quba) cır meyvə
(Dərbənd) yabanı bitki adı. – Çüdilərün ən daddusi pişigəyağıdən uladu
(Culfa) üzüm növü adı
(İmişli, Qazax, Şəmkir) yabanı bitki adı. – Pişikciynağını do:ğaya tökəllər (Şəmkir)
(Laçın) yabanı bitki adı
(Ucar) narın süpürgə. – Pişiksüpürgəsiynən eyvan süpürrük
(Qğuz) xörək. – Pişintini bulamağ üçün çömçə olur
(Lənkəran) bax peşkan