(Kəlbəcər) yumşaq qabıqlı ağac adı. – Mırdarçadan çovannar çomaq qayrır
(Mingəçevir) bax mırdarça
(Cənubi Azərbaycan) dərman bitkisi adı. – Nə qədər axdardımsa, mırğa tapa bilmədim
(İmişli, Kürdəmir, Zəngilan) qamışabənzər bataqlıq bitkisi. – Mırğız sulu yerdə olar (Zəngilan); – Qışda bəzən mallara mırğız verərduğ (Kürdəmir); – M
I (Lənkəran) 1. paxıl 2. çoxbilmiş II (Lerik) güvə. – Xəlçiyə mırıt düşib
(Lənkəran) paxıllıq etmək
(Zəngilan) 1. kinli. – Mırız adamnan aram yoxdu 2. tənbəl. – Mırız kəl kimi nə gözu͂: döyürsən?
(Zəngilan) qaş-qabaqlı, hirsli, acıqlı. – Mürsəl kişi oğluna mırızmırız baxırdı
(Şamaxı) cavan öküz. – İki mırqızzar durub yan-yana
(Zərdab) ağ balıq. – Balığ köylümə düşmüşdü, tornan bir mırmırı tutdum
(Gədəbəy, Qazax, Qarakilsə) kif, çirk. – Tejən mırt bağlıyıfdı (Qazax); – Mırt basıf eğme:i təmiccə (Gədəbəy); – Bağışdayın, eymənin mırtı buraları ba
(Mingəçevir) çoxdanışan
I (Şərur) çirklənmək II (Cəbrayıl) deyinmək. – Ə:, orda nə mırtdıyırsan?
(Qarakilsə) quymaq. – A bala, bir əz mırtığa pişir, yaman koηluma tüşüf
(Gəncə, Qazax, Tovuz, Şəmkir) 1. çapıq (Qazax, Tovuz, Şəmkir) 2. dişsiz, dişi tökülmüş (Gəncə). – Yazığın dodağı bərk yaralınıf, mırtığ olajax (Qazax)
(Şəmkir) dodağı çapıqlıq. – Mırtıxlıx da bir ayıflıxdımı?
(Qazax) yara
(Kəlbəcər) tərhalva. – Mırtıqa şirin olur
(Qarakilsə) çoxbilmiş. – Qonşu: n oğlu çox mısağan olacax
(Gədəbəy) yerəbaxan, qaraqabaq. – Mısdır adamnan bir şey çıxmaz; – Mısdır kişidi elə ocağaz da
I (Ordubad) pusqu II (Quba) xəsis
I (Gəncə, Qazax, Tovuz) susmaq II (Gəncə, Qazax, Şəmkir) qısılmaq (bir küncə). – Gör nijə divə mısıf qalıf (Gəncə)
I (Culfa, Tərtər) bax mısmağ I. – Ə:, nə mısıf durmusan, danış dana (Tərtər); – Avçı kəççiyə de:r ki, sən mısmaxdansa, çığırıb avı qaçırdırsan (Culfa)
(Cəlilabad) bax mısmax II. – Mısardüg, ancağ biyazdən so:ra barişərdüg
(Cəbrayıl, Füzuli, İsmayıllı, Qarakilsə, Mingəçevir, Ordubad, Saatlı, Ucar) qaşqabaq ◊ Mısmırığını sallamax (İsmayıllı, Qarakilsə, Mingəçevir, Saatlı,
(Beyləqan, Cəbrayıl) qaşqabaqlı. – Mısmırıxlı olmaq nə üçündü? (Beyləqan); – Oğul, sənə nə olub, mısmırıxlısan (Cəbrayıl)
(Qazax) bax maytax
(Qazax) axsamaq. – Allahyar mıytıyır, no:luf ona?
(Bakı, Şahbuz) bax miz II. – Ətə milçəx’ mız salıb (Şahbuz)
(Lənkəran) bax mizanqul
(Basarkeçər) yavaşyavaş, ləng iş görmək. – Bir az tez olsana, nə mızdanırsan
(Bakı, Quba, Xaçmaz, Lənkəran) 1. yola getməyən (Bakı) 2. qaraqabaq (Quba, Xaçmaz, Lənkəran) – Ay qız, mızı olma (Lənkəran)
(Gədəbəy) süründürməçi. – Sən mızıxsaη, sözünə inanmeram ◊ Mızıx verməx’ (Gədəbəy) – dilxor etmək, incitmək
(Beyləqan) hirsli, hikkəli. – Tofiq çox mızıxlı uşağdı
(Meğri) getmək, qaçmaq. – Orda kisip tapıbsan ki, gündə mızıxırsan ora
(Lənkəran) qaraqabaqlıq. – Mızılığunnan əl çək
mızırax qoymaq: (Qarakilsə) mane olmaq
(Ağdam, Naxçıvan) bax mizqan I
(Bərdə) burnunda danışan, tıntın. – Məhəmməd mızmız danışır; – Mızmız adam yavaşdan danışar
I (Borçalı) bax mızmız II (İsmayıllı, Yevlax) 1. süründürməçi (İsmayıllı). – O, yaman mızmızıdı (İsmayıllı) 2
(Meğri) yeyinti şeyləri. – Aslana mızvara daşımaxdan yurılmişdim
(Lənkəran, Salyan) quş (toyuq) biti. – Hində to:uğları mic basıb (Salyan)
(Cəlilabad) mühəndis. – Micavay deyrüg incinara; – Bi sə:r bi adam gedey micavaylara urcah oloy
I (İmişli) bax mijə II (Bakı) kirpik III (Lənkəran) ovuc. – Beş-altı micə plov yedim IV (Salyan) titrətmə
(Lənkəran) ovuclamaq. – Bax, poloni micəli:ruğ, onnan ye:ruğ
(Qarakilsə) ətdə əmələ gələn qurd
(Qarakilsə, Naxçıvan, Şərur) bax midiləmax. – Yekə oğlansan, miciləmə, tez ye görəy (Naxçıvan); – Yemir ki, elə miciliyir (Qarakilsə)
(Kürdəmir) gizildəmək. – Əlim micilləşir
(Qax, Mingəçevir, Şəki, Zaqatala) 1. keçi balası. – A bala, micirrəri gözdən qoyma, itər (Şəki) 2. zəif, arıq, cansız
(Gədəbəy) iştaha. – Micişim yoxdu kun, yə:m bir bamba çörəx’