(Borçalı, Qazax) 1. b a x mamaça. – Pəri arvat məməçidi (Qazax) 2. dayə, özgə uşağını əmizdirib saxlayan qadın
(Qazax) dayəlik. – Onun sənəti məməçilix’di
(Cəbrayıl) duzsuz çörək
(Culfa, Ordubad, Zəngilan) itburnu. – Məməsili yiyəllər (Culfa)
(Meğri) bax məməsil. – Mənim bəxdim məməsir kolunun dibindədi, mən gedirəm ora
(Ordubad, Zəngilan) bax məməsil. – Bı məməsür çiçəyidi (Zəngilan)
(Ordubad) bax məngələ. – Məncələni yaxşı ititmişəm
I (Quba) asqı II (Salyan) boş, istifadəsiz. – Keçən il yeri əkəmmədim, məncər qaldı
(Lerik) siçan
(Naxçıvan) hədiyyə. – Qonax məndəynən bizə gəlmişdi
(Bakı) xam, əkilməmiş. – İki ildü ki, yer məndəcardu; – Bağin içi məndəcar qalub
(Bakı) toy, şənlik
I (Quba) ləçək. – Ağız, məndilüvi bərk bağla, sürüşüb düşər II (Quba) taya vurarkən otun çürüməməsi üçün altdan qoyulan köhnə ot
(Zərdab) burulğan. – Kür çayında çoxlu məndo var; – Gəmi məndoya düşmüşdü, az qaldı qırılıf ölək
(Basarkeçər, Qazax, Ordubad, Tovuz) bax mələfə I
(Qazax) 1. samanlıq 2. qışda heyvan saxlanan yer
(Çənbərək) iri süpürgə bağlamaq üçün istifadə olunan tikanlı bitki. – Mənəsəx’dən bağlanan çalğı dağılmır a:dı
(Bərdə, Göyçay, Xudat, İsmayıllı, Qusar, Oğuz, Şəki, Ucar) kol, tikan qırmaq üçün orağa oxşar xüsusi alət
(Ordubad) kiçik oraq. – Bizzərdə məngələynən ot çalallar
(Kürdəmir) mənimsəmək, yiyələnmək. – Yalannan Vahab qoyunu məngirrədi
(Gədəbəy) yalvarmaq. – Arvat maηa mənimsinerdi kin, uşağı Bəkiyə aparım
(Çənbərək) qədim, keçmiş. – Mənşərdən ayrılmışıx biz
(Quba, Ucar) çirkin, kifir. – Bir una bax, lap məntərə uxşi:di (Quba); – Məntərə uxşuyur, heç adama da oxşamır (Ucar)
(Bakı) balıqqulağı. – Dənizin qirəğində u qədər mərcanquli var ki, gəl görəsən
(Tabasaran) armudun tezyetişən növü. – Büzün yerlərdə ən tez dəgən mərcəxərdü
(Əli Bayramlı) qulağın aşağı, yumşaq hissəsi
(Zəngilan) çobanların gecələdiyi koma. – Mərdağanı qoyuna yavıx tikəllər ki, yaxşı gözdəsinnər
(Mingəçevir, Şəki) yuxayayan, üstündə xəmir yaymaq üçün xüsusi düzəldilmiş taxta. – Xamır yayıllar mərdənədə (Şəki)
(Oğuz) uşaq oyunu adı. – Mərdi-mərdi uşaq oynudu
I (Yevlax) pusqu. – Sən mərədə dur, biz gedəy ovu ülküdəy gəlsin II (Qusar) arx III (Cəbrayıl, İsmayıllı, Kürdəmir, Laçın, Oğuz, Sabirabad, Salyan, Şa
I (İsmayıllı, Salyan, Şamaxı) uşaq oyunu adı. – Ay uşaxlar, gəlin mərəmərə oynıyax (Şamaxı) II (Ağdaş) uşaq oyunu adi
(Ağdərə) yeyilən yabanı bitki adı
(Ağdam, Bərdə) bax mərəçö:üz. – Mərəçö:ütü yağnan pişirif ye:irik (Bərdə)
(Naxçıvan) yeyilən yabanı bitki adı. – Mərəçö:üzü tökürsən yağa, üsdünə də yumurta vurursan
(Qazax) sahibsiz. – Adam mərəd qalmış şeyi dibinnən çıxarmaz ha
(Başkeçid, Borçalı, Cəbrayıl, Çənbərək, Hamamlı, Qazax, Zəngilan, Zərdab) bax mənəx’ (1-ci məna). – Mərəyin içi çox isdidi (Zərdab); – Samanı mərəyə y
I (Dəvəçi) varis II (Bakı, Bərdə, Borçalı, Cəlilabad, Qazax, Laçın, Şəmkir, Tərtər, Tovuz) 1. yığıncaq
(Salyan) uşaq oyunu adı
(Qax) dərd. – Habı mərənnən men öləcam
(Ağdam, Füzuli) üzüm növü
I (Ağdam, Ağcabədi, Bərdə, Füzuli, Tərtər) bax mərəndə II (Naxçıvan, Salyan, Şərur) oraq. – Mərəndi oraxcadan böyük olur (Naxçıvan); – Mərəndiynən tax
(Tovuz) miras
(Bakı, Qax) paltar sərilən ip. – Yaş paltarrəri sər mərəzə
(Bakı, Ordubad) içərisinə yorğan- döşək yığmaq üçün xüsusi toxunmuş əşya. – Mərfəşi gəti şeyləri yığım içinə (Ordubad)
(Meğri) yük taylarını bağlamaq üçün ip. – İbiş dayı, mərfəşlik buş ulıp
(Ağdam, Gədəbəy, İmişli) keçi xəstəliyi adı. – Bı dıvıra mərgi dəyib (Ağdam); – Mərgi keçiləri bir dala saldı kin, da: nə de:im (Gədəbəy)
(Goranboy, Şərur, İrəvan) bax mərkiz
(Goranboy, Şərur) əkin sahəsini mərkizlə şırımlamaq, kiçik arx çəkmək. – Mərgizzəməmiş yeri sulamağ olar? (Goranboy)
(Cənubi Azərbaycan) kəklikotu ilə əməköməci qarışığından hazırlanmış dərman. – Mərhələ almağ lazımdı
(Başkeçid, Borçalı, Gədəbəy, Tovuz, Zəngilan) dağnanəsi. – Mərizə ireyhan kimi iyli olor (Borçalı); – Mərizəni ətə tökəllər (Gədəbəy); – Məriziyi dolm