(Cəlilabad) heç olmazsa. – Lamahlama, sən gəlib çıxeydun, heç kim yox idi
(Təbriz) arabanın təkərindəki şini təkər ağacına bərkidən dəmir halqa. – Ərəbənin lamatanın dəmirdən düzəldəsən gərax
(Borçalı, Oğuz, Zaqatala) tavan. – Mən pənəri lampadan asdım (Zaqatala)
(Kürdəmir, Zərdab) bax lampa. – İdarə binasının lamparı çox xoşuma gəldi, əhsən onun usdasına (Zərdab)
(Əzizbəyov) tənbəl
(Qax) çardağın girəcəyi
(Salyan) sakit. – Lançi it adam tutmaz; – Bizim it lançi itdi, onnan qorxma
(Qax) yekəqarın
(Meğri) müvazinətini çətinliklə saxlayan
(Salyan) yaltaqlıq. – Acınnan ölərəm, lanğılığnan baş saxlamaram
I (Salyan) adama hürməyən. – Balacalığınnan açığ gəzən it lanqı olar II (Salyan) yaltaq. – Sən də lap lanqısan a! Lanqı danışmağ (Salyan) – boş-boş,
(Axalsxi, Gəncə, Şəmkir, Yevlax) arabanın dal və qabaq təkərlərinin oxlarını birləşdirən ağac hissə. – Lanqut qırılsa furğun pozular (Axalsxi); – Hara
(Mingəçevir, Şamaxı) söyüş. – Sə:rdən başdıyıb lantaranı (Şamaxı)
(Şəki) bax lampır II. – Lantır uşax bərx’ qaça bilməz
(Bakı) kobud, yaraşıqsız. – Səlimin qərdeşi Kərim lap lantidür
(Meğri) sıyrım, ağac sıyrımı. – Tut ağəcinin lapi hammı laplardan yaxşidi
(Yardımlı) iri naxışlı, bəzəkli. – Xəlçə lapaçiliydi
(Meğri) içi boş <qoz>. – Bu lapax cavızların nəyin gatımısan büzə?
(Oğuz, Zaqatala) çinara oxşayan kövrək ağac. – Atam lapan ağacın kəsdi (Oğuz); – Lapannan çömçə, qaşıx-zad qayrıllar (Zaqatala)
(Bakı) bax lalapəto
(Salyan) bir hissə. – Taxıllığı sulamışam, bir lapar yerə su çıxmadı
(Lənkəran) parça-parça (palçıq)
(Quba) şillə vurmaq, şillələmək. – Atası Əlini lapaşdamağ isdiyəndə mən quymadum
(Quba) bax lapaşdamağ
(Şəki) lobyadan bişirilən yemək növü adı. – Ciyim lapba bişirmişdi; – Yaxşı lapbamız var, gidax bizə
(Cəlilabad) birdən, qəfildən
I (Şəki) ləkə II (Meğri) uzun və enli (ayaq). – Şeydanın lapban əyaxləri var, val taxdəsi kimin
(Ağsu, Qafan, Lənkəran, Sabirabad, Şahbuz, Şamaxı) ev ayaqqabısı. – Lapçını öydə ayağa geyirük (Ağsu); – Lapçını gəti (Qafan); – Xeyrənsə lapçının iti
(Bakı, Biləsuvar, Cəlilabad, Kürdəmir, Salyan, Şamaxı, Şəmkir, Yardımlı) bax lapbadan. – Səlim lapdan məni qorxızdı (Salyan)
(İmişli) 1. hərdənbir. – O kişi lapdan-lapa dəli kimi danışır 2. birdən-birə
(Əzizbəyov) kök
(Gəncə) bax lapa. – Bajım lappa pişirif
(Mingəçevir) bax lapba
(Salyan, Bakı) bax lapdan
(Kürdəmir) böyük. – Ayağı lappan adama çəkmə də az tapılır
(Göyçay) tənbəl
I (Ağdam, Bərdə, Gədəbəy, Salyan, Gəncə, Lənkəran, Şahbuz, Salyan, Şamaxı) 1. toyuq cinsi (Gədəbəy). – Toyuğumuzun iksi larıdı, qalannarı yox 2
(Böyük Qarakilsə) başqalarından iyrənən
(Kürdəmir) gen. – Şalvar o qədər lartandı ki, əynində durmeyr
(Kürdəmir) əriştə, lobya və sarımsaqlı qatıqdan hazırlanan xörək
(Gəncə, Tovuz) tənbəl. – Lartı adam çox boş olar (Gəncə); – Lartının biridi, iş-güjə yarıyan olmaz (Tovuz)
I (Cəbrayıl, Kürdəmir, Zəngilan) boş sarınmış keyfiyyətsiz barama. – Baramanın lasın ayrı yığın, yaxşıya qarışdırmıyın (Zəngilan); – Baramanın on kilo
(Gəncə, Qazax) qat-qat
(Şəki) otu topa-topa yığmaq. – Mürsəl otı lasdıyır
(Bakı) tənbəlləşmək. – Bala, işdə, lasdanma
I (Ucar) tənbəl (toyuğa aiddir). – Lası to:ux kök olur, qaçammır ◊ Las qalmağ (Sabirabad, Şamaxı) – yerə yatmaq (toyuğa aiddir)
(Loqodexi) çubuq çəpər
I (Bakı, Əli Bayramlı, Quba, Salyan) arabanın banında olan barmaq şəkilli ağaclar. – Usda bizim banın laşdarını palut ağacınnan salmışdu (Quba); – Laş
(Mingəçevir) tor toxumaq üçün alət
(Qax, Zaqatala) bulağın gözündə suyun yığıldığı yer. – Oyniyəndə Məmmədin papağı lata düşdü (Zaqatala)