(Goranboy) qoyun xəstəliyi adı. – Şilbənd azarı tüşən sürüdən bir dənə də quzu alamme:rıx
(Lənkəran) balıq növü
I (Lənkəran) fasiləsiz, arası kəsilmədən, birbaşa. – Yağış şileylim tökür II (Salyan) arıq, cılız. – Şileylim olmağına baxma, zirəy uşaxdı
I (Culfa, Goranboy, Şəki, Zaqatala) qırmızı rəngli çit parça adı. – Qabaxlar şilədən tuman geyirdix’ (Goranboy); – Baydax qırmızı şilədən olar (Culfa)
(Şahbuz) ikiyaşar at
(Dərbənd) kos-kosluq. – Meşədə şiləkannığ çoxdi
(Ağdam) xəndək
I (Ağdam, Cəbrayıl, Zəngilan) evin üstünə düzülən millər. – Şiləsəri evin üstünə qoyullar, bir ujun atmıya bağlıyıllar, bir ujun da tufara (Ağdam); –
(Bakı) güclü yağış
(Dərbənd, Göyçay, Oğuz) yabanı bitki adı
(Mingəçevir) şilgir adlı yabanı bitkinin çox bitdiyi yer
şilğam eləməx’: (Zaqatala) dağıtmaq, korlamaq, qırıb tökmək. – Beyjə comuşdar dirriyi şilğam elədi
(Culfa, Daşkəsən, Gədəbəy, Ordubad, Zəngilan) dayça. – Şilxoru canavar ye:if (Daşkəsən); – Şilxoru:z ə:ndə dərədeydi (Zəngilan); – Ə:, qörəη hanı şilx
(Bakı) şadlıq
(Çənbərək) müəyyən bir şeyi əldə etmək üçün çalışmaq, vurnuxmaq. – Xedi çox şilinir, də:n ət almağ isdiyirdi
(Salyan) cırıq. – İndi şilkə döşəgdə yatan yoxdu
(Cəbrayıl, Salyan) cırmaq, parça-parça eləmək. – Kitabı verdin uşağa, şilkələdi atdı yerə (Cəbrayıl) ◊ Şilkəşilkə eləmək (Cəbrayıl) – parça-parça eləm
(Tovuz) şil-küt, əzik ◊ Şiloxox eləməx’ (Tovuz) – şil-küt etmək, əzikəzik etmək. – Pəhlivanın hamısını şiloxox eli:r, qayıdır gəlir mənzilə
(Dərbənd) çalağan, yırtıcı quş adı. – Ha bu şilovli toyuğlari gəlib həmin aparadu
(Quba) maneçilik ◊ Şiltağluğ qatmağ (Quba) – 1. mane olmaq; 2. oyunu pozmaq. – Mə:n oynıma nüş şiltağluğ qatasan?
(Lənkəran) parça-parça, cırıq-cırıq
(Şuşa) köhnə, cırıq ◊ Şiltiyi çıxmış (Şuşa) – köhnəlmiş, cırıq-cırıq olmuş. – Corabın şiltiyi çıxıb geyəmmərəm
(Gədəbəy) bax şiltimşiltim ◊ Şiltix’-şiltix’ eləməx’ – cırıq-cırıq etmək, parça-parça etmək. – Şiltix’-şiltix’ elədi it gədənin paltarını
(Çənbərək) cırmaq, cırıq-cırıq etmək. – Surtoyu gədə şiltix’liyif
(Mingəçevir) cırıqcırıq, parça-parça
I (Cəbrayıl) çəpərin möhkəm olması üçün ona köndələninə vurulan qurşaq II (Mingəçevir, Şəki) evin divarlarını yağmurdan qorumaq üçün dam örtüyünün div
(Cəbrayıl) çəpərə, hasara möhkəmlik üçün eninə qurşaq vurmaq
(Qazax) daim, həmişə. – Su burdan şima:ra axerdi, biyil kəsilif
(Ordubad) söyüd ağacının cavan zoğu. – Şimişnən narın süpürgəni bağlayırıx
(Qax) hamar
(Qax) bax şimşəd
(Salyan) həvəs göstərmək, meyil etmək. – Uşax həmişə yasağ olunmuş işə şimşirər
I (İmişli) sovrulmamış taxıl topası. – Şində iki xırman taxıl vardı II (Qax) taxtabiti
şinax salmax: (Şəki) diqqətlə baxmaq. – Yaxşı şinax salsan görərsən
(Lənkəran) çəltiyin qabığı
(Cəbrayıl, İmişli, Tovuz, Zəngilan) dəyirmanda taxılın daşların arasına tökülməsin nizamlayan qab. – Şindanı qaldı, də:rmanı dən basdı (Zəngilan); – Ş
(Kəlbəcər) gilas növü. – Şine:r qırmızı olur
(Bakı) şanapipik
(Şəki) 1. dayanıb durmaq 2. üzə durmaq 3. vecinə almamaq, qulaq ardına vurmaq, əhəmiyyət verməmək. – Niyə şinəmisən, danışsana
(İmişli, Sabirabad, Ucar) bax şinəmax (1, 2-ci məna). – Uşağı oxərtənə işdətmisən, şinəyib tay (İmişli); – Ə:, nə şinəmisən, dimirəm ged öyə (Ucar)
(Dərbənd, İsmayıllı) yabanı bitki adı, yemlik. – Şing qartiyəndə saru gül açadu (Dərbənd); – Şing süd salıb (İsmayıllı)
(Mingəçevir, Şəki) şən, təntənəli. – Toyi şinganlı eliyən əyaxçı olar (Şəki)
(Cəlilabad) dinclik bilməyən, bir yerdə dayanıb durmayan ◊ Şingilib atməy (Cəlilabad) – atılıb-düşmək, oynamaq
I (Kəlbəcər) 1. uzunqıç 2. tez-tez yeriyən. – Fərhad kimi şingilim adam olmaz ◊ Şingilim atmax (Ağdam, Şuşa, Ucar) – atılıb-düşmək, oynamaq
(Qazax) uşaq oyunu adı. – Ay uşaxlar, gəlin şingilimağac oynuyax
(Ağdam) bax şingilib ◊ Şingiliy atmax (Ağdaş) – atılıb-düşmək, oynamaq. – Dayça anasının yanında şingiliy atırdı
(Quba) gödək, qısaboylu. – İşə diyən bir kişi bizdə şinğandu
I (Kəlbəcər) bax şiner. – Şinher gec yetişər II (Ağcabədi, Kəlbəcər, Şuşa) 1. xalat 2. qadın paltarı
(Gədəbəy, Kəlbəcər, Qazax) bax şinəmax. – Söz deyəndə nə şiniyirsəη (Qazax); – Nə şiniyersəη, a bala, düz de:rəm dana (Qazax)
(Ordubad) səs, cınqırıq ◊ Şinqırığ çıxartmağ (Ordubad) – səs çıxarmaq. – Şinqırığ çıxmadı onnan so:ra; – Şinqırığını çıxarma