(Şəki) parça-parça, hissə-hissə. – Taraşa-taraşa doğradı töx’dü odunnarı
(Zaqatala) dəstə
(Bakı) alaçıq. – Una bax a:, öyeşgi sökdi, hindi qalıb tarçığda ◊ Tarçığın almax (Cəbrayıl, Qarakilsə) – həddən artıq yeyib doymaq
(Qarakilsə) 1. həddən artıq yeyib doymaq 2. kökəlmək
(Bakı, Salyan) 1. tərbiyəsiz. – Mən tarxam adam olseydım, atam məi dögərdi 2. ərköyün. – Tarxam adam oxıyaməz (Salyan) ◊ Tarxam olmağ (Salyan) – 1
(Salyan) 1. ərköyünləşmək 2. tərbiyəsiz olmaq. – Bı uşağ yaman tarxamlaşıb, heç sözə baxmır
(Salyan) kök. – Bi tarxan qoyınım vardı, dünən kəsdim
(Salyan) bəzək ◊ Tarım vermək (Salyan) – bəzəmək. – Özinə belə tarım verib ki, gəl görəsən
(Xaçmaz) qurum. – Bacada tarın çox olduğunnan ona od düşmüşdü Tarın olmax (Cəbrayıl) – vərdiş etmək
(Kürdəmir) dələmə. – Qoyunun tarqatığını yimisənmi?
tarpını çəx’məx’: (Mingəçevir) 1. zərərini çəkmək 2. əziyyətini çəkmək
I (Çənbərək) döymək, vurmaq. – Ajığım tutmuşdu deyin, Furuyu yaman tarpaladım II (Çənbərək) çalmaq <otu>
(Başkeçid, Borçalı) çırpmaq, döyəcləmək. – O, tozdu palazdarı tarpaşdıyır (Başkeçid); – Apar bunu tarpaşda gəti (Borçalı)
(Qazax) məc. dırmanmaq. – Ağaja tarranef dərer almeyi
(Çənbərək) bərabərləşdirmək, tarazlaşdırmaq. – Eşşəy xuncuru əyirdi, onun gözdərini tarraşdıdım, boyl əyilmədi; – Barxanıyı tarraşdı, atın belində əyi
I (Meğri) dikbaş, həyasız. – Nəcinin u tarta qızı Şalıx bir yamandı, özi kimini yoxdı II (Qazax) sahibsiz <it> III (Çənbərək) mədə
(Qax) su içmək üçün qulplu qab
(Ağcabədi, Beyləqan, Borçalı, Cəbrayıl, Gədəbəy, Hamamlı, İmişli, Şəki, Şuşa) 1. ürəyi sıxılmaq, darıxmaq (Ağcabədi, Beyləqan, Cəbrayıl, Gədəbəy, Hama
(Qax) tələsik. – Bir tasamasnan yığışdırdı ki
(Qax, Zaqatala) bax tavasar
I (Şuşa) yemək adı, tavakababı. – Axşama yaxşı taskababı pişirmişəm, gəlif ye:ərsən II (Bakı, Biləsuvar) tavakababı bişirmək üçün xüsusi mis qab
(Tovuz) qazan
(Bakı) bax taskababı II. – Taskobiyə su tök xörəg pişireg
(Bakı) araqçın
I (Xanlar, Şəki) çarığa keçirilən bağ. – Çarığa tasma taxılasıdı, o da yoxdu (Şəki) II (Bakı) bərk, tarım
(Xanlar) çarığa qayış bağ keçirmək. – Oğul, apar çarığını, qoy bavan bir yaxşı tasmalasın
(Kürdəmir) lovğa
(Qazax) lovğa. – Bizim Məmməd çox taşaqqa adamdı
(Dərbənd) kəsilib atılmaq. – Qoyində öd taşdanar
(Qazax) uzun yol getmək nəticəsində ayaqları şişmək. – Camış dağdan gələndə taşırğeyif, iηdi yeryəmmer
(Qax) uşaq oyunu adı
(Salyan) piyada gedib-gəlmək. – Bu gün o yolı iki dəfə taşrımışam
(Şamaxı) küt getmiş çörək ◊ Tat düşməg (Şamaxı) – küt getmək. – Tat düşmüş çörəg yeməli olmur. Tata getmək (Salyan) – küt getmək
(Biləsuvar, Salyan) yabanı bitki adı. – Tatala çiban üssə qoyılır (Salyan)
(Yardımlı) küt getmək. – Xəmir surğ <sıyıq> olanda tataley
(Böyük Qarakilsə) məxmərək
(Ağdam, Əli Bayramlı, Qazax, Mingəçevir) qamçının bir növü
(Bakı) yaltaqlıq ◊ Tatavazdığ əlemeg (Bakı) – yaltaqlanmaq, yaltaqlıq etmək. – Üzüvüzə görə tatavazdığ əlemirəm
(Bakı) yara. – Qo:şumuzun uşağına tataz düşmüşdü, üzi beleydi ki, külebedid
(Şamaxı) büdrəmək. – At elə tatırqadı ki, az qaldım su:a yıxılam
(Yardımlı) çardaqsız. – Dağda kümənün üsdin tati eleylər
(Cəlilabad) quş adı
(Bakı) xəmirin kifayət qədər acımaması nəticəsində çörəyin üzərində əmələ gələn qabarcıqlar Tatouz atmağ (Bakı, Füzuli) – küt getmək
(Çənbərək) Novruz bayramında uşaqların bir yerə yığışıb hazırladığı xörək. – Uşax tatoy bişimə:yetdi
(Tabasaran) baca. – Tav qurum tututdu
I (Beyləqan, Gədəbəy, Goranboy, Mingəçevir, Şuşa, Tərtər) kiçik qazan. – Südü tavıya töx’düm (Beyləqan); – Tavada qatıx çaldım (Şuşa) II (Şəki) xörək
tavağım eləməx’: (Çənbərək) gözləmək. – Əndiryaz adı tavağım eləmir kin, quyrux doğa
(Kəlbəcər) dəyirmanda dənin boğaz adlanan yerə tökülməsini tənzim edən çalova oxşar taxta hissə. – Daşın üsdə tavax var, dən oruya tökülər, ordan da d
tavaxıl eləməg: (Yardımlı) səbr eləmək. – Tavaxıl elə, görüm nə dey
(Bakı) sal daş olan yer