(Qazax) ətrafı gümüş pullarla bəzədilmiş; bəzəkli. – Əvvəllər qız-gəlin qavağı tetirri dingə geyərdi
(Bolnisi) boşqab
I (Ağdam, Bakı, Cəlilabad, Culfa, Göyçay, Kürdəmir, Meğri, Sabirabad, Salyan, Şamaxı, Şahbuz) tamam, tamamilə, büsbütün
I (Ağdam, Bərdə, Cəbrayıl, Culfa, Kəlbəcər, Kürdəmir, Laçın, Tovuz, Zəngilan) bax teyjə. – Bu qənd teyxa nö:ütdü, munnan çay işməx’ olmaz (Ağdam); – Ə
(Meğri) bax teyjə. – Bu ət teyxə əlengədi, sümüx’dü
(Şəki) tez, cəld. – Teyim get, anan səni ça:rır
I (Şəki) bax tejim. – Teyin gəl bir yerdə gidax II (Naxçıvan) qədər. – Bırdan Nəzərəbata teyin qaşdım
(Laçın) tamam, tamamilə, büsbütün
(Hamamlı, Salyan, Şamaxı) 1. neştərləmək, deşmək 2. yaralamaq. – Bı yara gərəg teylənə (Salyan); – Dünən bazarda Məməd Həsənin qolunu teylədi (Şamaxı)
I (Gəncə, Qazax, Tovuz) bax teyləməğ. – İrrini yareyi teyliyellər (Qazax); – Əzizinəm neynərəm, xancal alıf qarabağrım teylərəm, bir canım var sana qu
(Gəncə) qovmaq. – Dursam səni teyləndirəjəm
(Gəncə, Hamamlı, Qazax) qaçmaq. – Dana teyləndi yetdi, itəjəx’ gedif (Qazax); – Həsən gedən kimi Kərim də dalınca teyləndi (Gəncə); – Dana damnan çıxı
(Daşkəsən) yaralanmış. – Ovçu Əhməd o yanaedəndə gördü bir çeyran teylənmiş gəldi, bir daşın qolduğunda çöx’dü
(Şamaxı) yaylıq armud, armudun tezyetişən növü. – Gəlin gedəg bağlara, tezdəgən indi dəgmiş olar
(Borçalı, Qazax) tez olmaq, tələsmək. – Əhməd əmi, tezdə gedəx’ (Borçalı)
(Hamamlı) sürətləndirmək. – Sən ərzəni yaz ver, tezdətməx’ mənim boynuma
(Qax) qədim. – Ho qalalar tezip işdi
(Salyan) Sizzə nə danışmışam, tezkəm gedib Ələsgərə xəbər veriblər
(Biləsuvar) 1. qaçmaq 2. hürküb qaçmaq
(Kürdəmir) tələsən
(İmişli) tələskən
(Culfa) belin tiyəsinin üst tərəfində ayaq qoymaq üçün çıxıntı
(Şamaxı) nəsil, əqrəba. – Bizim təbəhdəndi
(Zərdab) səbir ◊ Təbəxül eləmək (Zərdab) – səbir etmək. – Təbəxül elə yaz yağışı gətirəcək, otlar pitəcək
(Ordubad, Şərur) qıyıq
(Zəngibasar) ərik növlərindən biri. – Ərix’ ağşdarımızın beşi təbərzədi
(Meğri) bax tejan. – Bala, get təcəni gatı bura
(Meğri) yekəqarın, çoxyeyən. – Ə, təcənqarın ulma, quy bir az da qalsın
(Qazax) xoşa gəlməyən, ikrah hissi oyadan. – Təcix’ adam təcix’ iş tutar
(Qazax) yersiz, boşboşuna. – Təcix’-təcix’ danışma
(Meğri) vaxt. – İndi bu sa:t ut bişməx’ tədi dəyi
(Zaqatala) xəmir xörəyinin adı
(Tərtər, Zəngilan) bax təbcəx’. – Təfcəx’ əyağı əzmir, yeri də qazmağ olur (Zəngilan)
(Barana, Cəbrayıl, Qazax, Tovuz) diqqət ◊ Təfərrinc eləməx’ (Barana, Qazax, Tovuz) – diqqət etmək, diqqət vermək, diqqətlə baxmaq
(Şəki) vergiyığan. – Təfildar vergi yığardı
(Şəki) bax təfildar. – Təfillər töyci yığana diyirdilər
(Ordubad) gülməli. – Həsən çox təfrix’li adamdı
(Ordubad) bax təng I. – Bı təhdə üç əv var
(Göyçay, Kürdəmir) toqqa, bel qayışı. – Təhbəndimi ver, bağlıyım belimə (Kürdəmir); – Diyəsən, təhbəndüvi bağlıya bilmirsən (Göyçay)
(Qazax) bir tay ulaq. – Kalım təhboyundu, gərəx’ bir tay alam
(Lerik) üstünə hücum çəkmək
(Cəbrayıl) tələsdirmək
(Zəngilan) tələsik, tez, təcili
(Lənkəran) ehtiyatla. – Mən o evdə təhdiyə dolanıram
(Qazax) başı gicəllənmək. – Durduğum yerdə birdən təhərrəndim, elə bil dağ-daş başıma dolandı
(Cəlilabad) liman, körpü. – Bərgahda təhlə vareydi, gəmiynən ordan oların taxılın daşıydılar
(Qazax) təklif ◊ Təhlim eləməx’ (Qazax) – təklif etmək. – Çox təhlim elədim, getmədi
(Ucar) qozbel. – Təhnəbel adam yeriyəndə çəp yeriyir
(Çənbərək, Laçın) məzəmmət, töhmət. – Qızı Quluya versəm çamahatın təhnizinnən çıxammərəm. – El təhnizi bə harda qalsın (Çənbərək)
(Laçın) məzəmmətli, töhmətli ◊ Təhnizdi olmax (Laçın) – məzəmmət olunmaq, töhmət altda qalmaq. – Sənin kimi adam həməşə təhnizdi olajəy