(Salyan) camaatı toya dəvət edən qadın. – Xandaçı bizi toya çağırdı
(Borçalı) xörək adı
(Şərur) tənbəkinin gülü
(Bakı) açıq-qırmızı
(İmişli) bax xanımrəng
(Şuşa) sarmaşığa oxşar bəzək bitkisi. – Xanımsallandını kəsif basırıllar, pitir
(Borçalı) xırdagilə şirin üzüm növü
(Ağdam) çölpişiyi
(Zərdab) sulu yerlərdə bitən ot
(Ağcabədi) xırdagilə şirin üzüm növü. – Mərfətdi üzümdü deyni, xanüzümü de:irix’ ona
I (Qazax) tam, tamam. – Gözünü xap aç, üzümə düz bax II (Qazax) qəflətən, birdən. – Oturmuşdux evdə, Vəli xap girdi içəri III (Qazax) nehrə çalxamaq ü
I (Qazax) düz, lap düz. – Gedip dəyirmanın xapaxap üsdə çıxdıx II (Zəngibasar) qəflətən, gözlənilmədən
I (Çənbərək, Hamamlı, Qazax, Şahbuz, Şuşa) baxımsız, boş. – Kotan dünənnən xapandı (Çənbərək) ◊ Xapan qalmax – boş qalmaq (Hamamlı, Şahbuz, Şuşa)
(Qazax) qəflətən, birdən. – Xapasdan üstümü aldı
(Qax, Oğuz) xörək adı. – Qış ki girdimi so:ğ olur, xapayı bişirib içirix’; – Axşam sütdü xapay bişirmişdix’ (Oğuz)
(Ucar) qorxu. – Düşməni olan adam həməşə xapxarada olur; – Sə:n gej gəlməyin məni xapxarıya saldı
I (Culfa, Çənbərək, Füzuli, Qazax, Ordubad) 1. yaşlı axta keçi. – Hər sürüdə ikijə xar var (Çənbərək) 2
I (Quba, Kürdəmir, Salyan, Şamaxı) kiçik dərz tayası (10 dərzdən ibarət). – Taxılı biçib xaralara yığduğ (Şamaxı) II (Bərdə) yara
(Dərbənd) bax xaray. – Quzə kitmişdim, xarac ulmayançu <olmadığı üçün> quz sirkələyə bilmədim, bir çantay götürdüm <gətirdim&
(Zaqatala) çıraq qoymaq üçün divarda düzəldilmiş xüsusi yer
(Qax) kol-kosluq. – Xaraqallıxda ilan olıy
(Qax) halva. – Anası xaraqu çaldu
(Quba) əkin sahəsinə tökülüb qalmış sünbüllərdən öz-özünə bitən taxıl. – Bənzi vaxtlarda xarali əkdiyimizdən yaxşı mə:sil vərədü
(İsmayıllı) suyu və havası pis olan <yer>. – Mican xaraso yerdi
(Zaqatala) ağacdan meyvə salmaq üçün nazik uzun ağac
(Borçalı) kotana, arabaya qoşulan öküzlərin əvvəldən birinci cütü
(Qax) yonca toxumu. – Taxıl təmizdə:ndə gargarini, xarbaqi da dənnə
(Bərdə) vergi. – Sən xarçıηı verməmisəη?
(Kürdəmir, Sabirabad) evin damında eninə qoyulan tir. – İsdiyirəm gedib Şıxalının qovağınnan bir xarçılıg kəsib öə xarçı salam (Sabirabad); – Öyün xar
(Şəki) nadinc, şuluq. – Dədən kimi sən də xardalaşsan
I (Qax) duru palçıq II (Qax) pendir ovuntusu
(Meğri) divar hörərkən bənnanın ayağının altına qoyduğu taxta qurğu. – Nəği çıxdı xareçənin üstünə, biz də altdan daş verdıx
(Qazax) bax xarazan
(Gədəbəy) sahibsiz, kimsəsiz, boş. – Xarxapandı öyləri, bir cannıcinni də tapbassaη
I (Daşkəsən) çoxyeyən, yekəqarın. – Xarı adam çox yeyənə deyərəx’ II (Qazax) bax xar I, 2 III (Tovuz) bax xar I, 1
(Borçalı, Qarakilsə, Meğri) 1. yağış suyunun axıb getməsi üçün qazılmış kiçik arx (Borçalı, Meğri). – Bərx’ yağanda xarımlardan su hüşdürüm ater (Meğr
(Salyan) quş yemi. – Quşdar çox yiyir xarışı
(Şərur) darının bir növü
(Dərbənd) kotan və ya xışın tiyəsini təmizləmək üçün ucu haça ağac. – At baltanı, bir xarnou düzəltüb vər mənə
(Cəlilabad) evin damında başbaşa qoyulan tirlər. – Dədə, evin xarpəsinin biri sinib
(Bərdə) bax xarc. – Qavaxlar üzbaşıya xarş verərdix’
(Borçalı, Şəki, Şərur) kəsici alətləri itiləmək üçün daş. – Xartı ver pıçağımı itilədim (Şərur); – Xart çalğını itiləyən daşdı (Borçalı)
(Borçalı, Şəki) xart daşı ilə itiləmək. – Baltıyı yaxşı xartdadım (Borçalı); – Ot çalanda çalğu:n ağzını xartdi:llər (Şəki)
I (Ağbaba, Gədəbəy, Xanlar, Qax, Qazax, Mingəçevir, Şəki, Tovuz) çərşənbə axşamı. – Xas günü bed gündü (Qax); – Xasda Usuva nişan aparajayıx (Tovuz);
(Borçalı) yaşıd, tay. – Cəlil mə:m xasım döy
(Borçalı, Qazax) xəmir mayası. – Xamıra xaş qatallar kın, əpbəx’ yaxşı olsun; – Xaş olmasa, pişməz çörəx’ (Qazax)
(Ağbaba, Borçalı, Cəbrayıl, Gəncə, Goranboy, Göyçay, Kürdəmir, Qax, Şəmkir, Şuşa, Tovuz) 1. xaral. – Xaşaları qeti taxıl tökəx’ (Qax); – Xaşaları tiki
I (Bərdə, Borçalı, Daşkəsən, Gədəbəy, Xanlar, Kürdəmir, Qazax, Şəki, Tovuz) 1. yekəqarın. – Qarnı yekə olana de:ərix’ xaşal (Xanlar) 2
(Füzuli) yemək dostu. – Aydın mənnən xaşalqardaşdı; – Mənnən xaşalqardaşsaη?
(Cəbrayıl) nəm çəkmək, rütubət çəkmək. – Su dəyif qəndin hamısı xaşavlıyıf