(Qarakilsə) bax yaxma
(Zəngibasar) ət və s. qızartmaq üçün qab. – Yaxınkeşi yəti qartof qızardım
(Tovuz) yaxşı xasiyyətli. – Salman mə:llim yaxşıxay adamdı
(Füzuli) tikanlı ot adı
(Meğri) bax yağal. – O xarta yaıl keçi var, mən nə bilim hankı yaıl keçini deyirsən!
(Ucar) az qala
yalaf-yalaf yammax: (Qazax) od kimi qızarmaq. – Elə gözəl qızdı kı, yanaxları yalaf-yalaf yaner
(Zaqatala) uşaq oyunu adı
(Hamamlı) bax yalağagirmə. – Uşaxlar yalağasalma oynuyurdular
(Çənbərək, Gəncə, Karvansaray) mal-qaranın boğazı, xirtdəyi. – Yalağatüşən haramdı, onu yeməzdər (Gəncə); – Qoyunun yalagatüşənini itə tulla (Karvansa
(Lənkəran) 1. acgöz 2. qab dibi yalayan (adam)
(Qazax) uşaq oyunu adı. – Uşaxlar yalağeşmə oynuyanda top arxa tüşdü
I (Zaqatala) toyuğun yumurtladığı çuxur yer II (Zaqatala) dəyirman çarxının gözləri III (Qax, Şəki) ayaq dingində çəltik töküb döyülən çuxur yer
(Borçalı) uşaq oyunu adı. – Uşaxlar yalaxyalax oyner
I (Çənbərək, Gədəbəy, Gəncə, Hamamlı, Qazax, Laçın, Zaqatala) heyvana verilən daş duz. – İnəx’lərə yalama ver, yoxsa dalağ olallar (Gəncə); – Yalamanı
(Ağdam) sürtünüb keçmək. – Güllə İdrisin çiynini yalıyıf keçif
(Qazax) daşa basmaq. – Qoyunnarı yalamalıyıf dərəyə töxdüm
(Gəncə) mal-qaraya vermək üçün daş duz. – Bir put yalamalığ aldım
(Gəncə, Şuşa) yaltaqlanmaq. – Genə Dursuna nə yalanırsan? (Gəncə); – Ona yalammaxdan bir şey çıxmeyjax, ged özünə peşə tap (Şuşa)
(İmişli) azca. – Ağajdara yalanqı su veriblər
I (Bakı) acgöz II (Zaqatala) çör-çöpdən qalanmış ocaq. – Bu ki yalanqudu
(Bakı) yalan saymaq. – Mən unun sözüni zarafatcan yalansıtdım
(Qarakilsə) qapı çərçivəsi ilə divar arasında boşluq. – Qapının yalavınnan baxıllar, içəridə heç nə görmüllər
(Böyük Qarakilsə, Daşkəsən, Xanlar) çaxmaq (şimşək). – Göy gürüldədi, şümşət yalavıdı (Daşkəsən)
I (Qax) acgöz II (Qax) malların duz yaladığı yer
(Qazax) yaltaq
(Zəngilan) yenidən. – Ya:lbaşdan getdim soğan aldım
(Çənbərək) çılpaq. – Yalfırdax minilən at həmməşə yağır olu
(Dərbənd) bax yağlovçə. – U zaman buniyə yalğaçə diyeydig
(Qazax) bax yalqızax. – Yalğızax meşədə xəlvət yerrərdə olur
(Bərdə, Oğuz, Qax) bax yalğızax. – Yalğuzax ziyanxor heyvandı (Bərdə); – Yalğızax tək gəzər çöldə (Qax)
(Çənbərək) tək, təkcə. – İnəx’ çölə yalxayı qaşdı
(Ağbaba, Bərdə, Böyük Qarakilsə, Füzuli, Xocavənd, İmişli, İsmayıllı, Kürdəmir, Qubadlı, Laçın, Zaqatala) tək
(Gədəbəy) nazik, yüngül. –Usuf yalxoy geyindiyinə üşüyördü yaman
(Ağcabədi, Bakı, Qarakilsə, Laçın) bax yalxı. – Qoyunumuz yalxu doğur (Ağcabədi); – Davarlarımızın hamısı yalxu doğdu (Qarakilsə)
(Cəbrayıl) yenidən
(Zəngilan) corabsız. – Əhməd əyaqqabını yalıntarax geyib, həyətə çıxdı
(Çənbərək, Karvansaray) bax yalıntarax. – Qaloşu əyəğimə yalıntəyx aldım (Karvansaray)
(Dərbənd) bax yalqın. – Kirşəni yalkını sinsə, odun yükləmə ulmadım
(Dərbənd) kirşənin yan hissələrini birləşdirən ağaclar
(Bərdə) təkgəzən canavar. – Qışda buralarda yalqızax çox olardı
(Tovuz) bax yalqızax. – Qoyunnarı yaxşı gözdə, buralarda yalqızdax yaman çoxalıf
(Bərdə, Ucar, Cəbrayıl) bax yalqızax. – Yalquzax qışda kənddə çox olur (Bərdə); – Eşidirsən, yalquzax uluyur (Cəbrayıl)
(Qazax) ətli-canlı, kök. – Kərimin bir yallı-yapallı arvadı var
(Bərdə, Borçalı, Hamamlı) atın yalı. – Yalman atın boynundo:lur (Bərdə); – Atın yalmanı örülör (Borçalı); – Dayça:n yalmanın qırxıfsaηmı? (Hamamlı)
(Çənbərək) atın yalından tutmaq. – Atı yalmanna, min get dağa
(Bərdə, Qazax) zəif alov. – Yalonqı əlimi qızdıdı (Bərdə); – Yalonqı eləyin, bir az isinəx’ (Qazax)
(Kəlbəcər) rəybərəy, fikrini tez-tez dəyişən. – Əmirassan çox yalotu adamdı
(Mingəçevir) bax yalonqı
(Karvansaray) şoran (torpaq). – Sarıtəpə, Balaxaç, Pirğalam bizim kəndin ətrafındayı yalöyx yerlərdi